17.1.2018 22:07

Ένα κείμενο για τον άγνωστο Παναγιώτη

Το συνηθίζω κάθε φορά που απλώνεται ένα χέρι έξω απ’ το Εργατικό Κέντρο ώρες βραδινές να κοκαλώνω το αυτοκίνητο. Το νοιώθω σαν μια ελάχιστη υποχρέωση να υποκαταστήσω το συγκοινωνιακό έλλειμμα, την απρονοησία να μην χρησιμοποιούμε όλοι μας κάπως περισσότερο τη δημόσια συγκοινωνία και κατ’ επέκταση να είναι πολύ περιορισμένα τα δρομολόγια της. Τι φταίει όμως το φοιτηταριό; Για να δειπνήσει στη Λέσχη ή να πιεί έναν απογευματινό καφέ το Τάγμα δεν προσφέρεται, μονόδρομος ο κατήφορος στην πόλη. Κι ύστερα ο αντίχειρας υψωμένος για το ότο στοπ.

Κάθε καρυδιάς καρύδι μου κάνει παρέα για λίγα χιλιόμετρα, απ’ την έβγα της πόλης προς βορά, μέχρι το Τάγμα του Δεσπότη. Πάγια η ερώτηση για να σπάσει τον πάγο. Από πού είσαι και πως σου φαίνεται η Χίος;

Ο μικρός Παναγιώτης με το που μπήκε στο αυτοκίνητο επέτρεψε να φανεί η διαφορετική αύρα του. Ευρυτάνας στην καταγωγή, Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων στη Χίο. Κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά. Ώσπου να πάρει το πτυχίο του, ζήτημα αν στη χώρα μας έχουν περισσέψει επιχειρήσεις για να τις διοικήσουν οι απόφοιτοι.

Που να το σκοτίζω το παλλήκαράκι… Να σου πω εγώ μια καλύτερη λύση άμεσης επαγγελματικής αποκατάστασης, τον ρωτώ. Να μείνεις ένα καλοκαίρι στη Χίο, να ρίξεις καμιά εγγονούλα εφοπλιστή. Για να της βάλεις στεφάνι θα απαιτήσεις προσύμφωνο δυο – τριών καραβιών, του λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Γελά ο Παναγιώτης στην αρχή κι ύστερα αιφνιδιάζει. «Ξέρεις», μου λέει, «δεν είναι άσχημη ιδέα αλλά θα υπάρχει ένα πρόβλημα. Έχω ακούσει ότι οι Χιώτισσες είναι τοπικίστριες, δεν θα θέλουν να φύγουν από το νησί τους. Και δεν θέλω να φύγω κι εγώ απ’ την Ευρυτανία», μου απαντάει.

Ο Παναγιώτης κατάγεται από χωρίο της Ευρυτανίας, με εκείνον μαζί ίσα που συμπληρώνουν … εντεκάδα σε πληθυσμό μονίμων. «Αφού και στο δωμάτιο μου έχω φωτογραφίες απ’ τα βουνά του χωριού μου», μου λέει.

Το γκάζι έκανε τη δουλειά του, πόση είναι η απόσταση Χίου – Τάγματος. Δίνω το χέρι στον Παναγιώτη και του εύχομαι ειλικρινά να μην ξεθωριάσει ποτέ το όνειρο της επιστροφής του στα βουνά του. Δεν ξέρω γιατί με συγκίνησε η συνάντηση μ’ αυτό το παιδί. Ίσως γιατί αναλογίστηκα ότι κάπως έτσι σκέφτονται κα παιδιά απ’ την Παρπαριά, τα Χάλανδρα, τα Καμπιά. Κι εμείς οι άχρηστοι τους κόβουμε τα φτερά των ονείρων τους.

Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ