Όταν μιλάμε και γράφομε περί “Γιώργου”, ασφαλώς αναφερόμαστε στον Γιώργο Ανδρέα Παπανδρέου. Αξιώθηκε να γίνει Πρωθυπουργός βασισμένος κυρίως στη συγκυρία και στην οικογενειακή προϊστορία. Πρωθυπουργός ο παππούς, Πρωθυπουργός και ο πατέρας. Χωρίς αυτήν την ανεκτίμητη, εκ κληρονομίας, ¨προίκα”, ο Γιώργος κάτι άλλο θα έκανε στη ζωή του. Όπως βεβαίως, και ο Κώστας Καραμανλής που έφθασε να Πρωθυπουργεύσει λόγω επωνύμου!
Και οι δύο, Κώστας και Γιώργος, έτυχε; να κυβερνήσουν σε καιρούς όχι συνηθισμένους. Σε κάθε περίπτωση πάντως, πλοιάρχευσαν με διπλώματα “ευεργετικά”. Οι ναυτικοί μας αντιλαμβάνονται τον όρο.
Ο Κώστας, μη θέλοντας ή μάλλον μη μπορώντας ν' αλλάξει έγκαιρα την πορεία του πλοίου, παρέδωσε στον Γιώργο το τιμόνι εν μέσω καταιγίδας.
Ο τελευταίος, έχοντας κατά νου ιδέες μοντέρνες και προοδευτικές, πίστεψε αφελώς ότι μπορεί να τις εφαρμόσει με το πλοίο στο “μάτι του κυκλώνα”.
Βρέθηκε ανέτοιμος να κάνει τον Αρχιστράτηγο εν καιρώ πολέμου.
Φαντάστηκε ότι, με τις μάχες να μαίνονται, έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις Διοικητές Μονάδων μέσω βιογραφικών και να εκπονείς πολεμικά επιχειρησιακά σχέδια μέσω ηλεκτρονικής διαβούλευσης!!
Διόρισε ως Υπουργούς άπειρους και άκαπνους νέους πολιτικούς.
Επί ένα χρόνο καθυστέρησε την πολιτική στελέχωση κρίσιμων Δημόσιων Οργανισμών και Κρατικών Υπηρεσιών. Στο μεταξύ η καταιγίδα μαινόταν.
Το σκάφος βρέθηκε λίγο πριν τσακιστεί στα κοφτερά βράχια. Κατ' ουσίαν έμεινε ακυβέρνητο.
Στο “Σώσατε τις ψυχές μας” (SOS) που εξέπεμψε ο καπετάνιος, ανταποκρίθηκαν κάπως καθυστερημένα (ίσως σκόπιμα) οι από χρόνια σύμμαχοι και εταίροι. “Ρυμούλκησαν” το σχεδόν ναυαγισμένο σκάφος θέτοντας όμως όρους. Όρους σκληρούς, βαρύτατους και δυσβάσταχτους για τους ναυαγούς.
Ο Κυβερνήτης τους αποδέχθηκε μη μπορώντας ίσως να κάνει διαφορετικά.
Αποδείχθηκε λάθος ότι, μόνος αυτός με το πλήρωμά του, ανέλαβαν τη σχετική ευθύνη. Γρήγορα το πλήρωμα, αποκαμωμένο, αποδεκατίστηκε.
Ήταν ολοφάνερο ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη.
Απορίας άξιο παραμένει γιατί δεν το αντιλήφθηκε ο Κυβερνήτης....
Όπως άξιο απορίας είναι το γιατί βιάστηκε να απειλήσει τις ανελέητες και σκληρές Αγορές ότι “πλέον διαθέτει πιστόλι στο τραπέζι”! Πιστόλι που δεν άργησε να εκπυρσοκροτήσει στο “γυμνό του στήθος” όταν πίστεψε ότι μπορεί να “εκβιάσει” ακόμη και τους εταίρους-δανειστές της Χώρας. Δηλαδή αυτούς που είχαν ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ακόμη το “πάνω χέρι”.
Με συνοπτικές διαδικασίες και δημόσια, τον “αποκεφάλισαν” πολιτικά, όπως σήμερα αποκεφαλίζουν πραγματικά τους άμοιρους ομήρους τους οι τζιχαντιστές.
Ο Γιώργος, είχε όντως καλές ιδέες. Είχε δίκιο σε πολλά. Το έχασε από καίρια λάθη που έκανε σε τακτική και επιλογές προσώπων.
Τα λάθη του ίδιου και του Κώστα (ασφαλώς και των προηγούμενων) τα πληρώνουμε σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες και μάλιστα πολύ ακριβά.
Η Ελλάδα κινδυνεύει ξανά με εθνικές περιπέτειες ή εθνικές ταπεινώσεις που θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο επί σειρά ετών.
Και ενώ ο Κώστας σκόπιμα σιωπά, φαντάζει ως ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ η εμφάνιση του Γιώργου ξανά τώρα, να απειλεί τους αντιπάλους του. Φαινομενικά δείχνει να στρέφεται κατά του δίδυμου Βενιζέλου-Σαμαρά. Στην ουσία όμως απειλεί εμάς, τους απλούς πολίτες αλλά ταυτόχρονα απειλεί ξανά και τους Ευρωπαίους εταίρους-δανειστές.
Αν επιμείνει στους ό,ποιους σχεδιασμούς του, μπορεί να προκαλέσει σύντομα πολιτική αποσταθεροποίηση.
΄Ισως αποδειχτεί “επιταχυντής” της προέλασης του ΣΥΡΙΖΑ προς την Εξουσία. Άν όντως συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα φανεί τους προσεχείς μήνες δικαιώνοντας όλους όσοι υποστηρίζουν ότι η Υπερατλαντική μεγάλη σύμμαχος έχει κάνει προ πολλού τις επιλογές της.
Επιλογές που “κονταροχτυπιούνται” σφοδρά με τις αντίστοιχες των Ευρωπαίων και κυρίως της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Στη μέση η Ελλάδα, κυριολεκτικά συνθλίβεται.
Σύντομα θα αποδειχθεί, αν ο Γιώργος, απλά κρατά ένα “παιδικό νεροπίστολο” πιστεύοντας ότι μ' αυτό θα “πάρει το αίμα του πίσω” ή όντως, τούτη τη φορά κρατά “μπαζούκας”.
Έτσι όμως δεν ασκείται ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Μακάρι να κάνω λάθος
facebook
youtube
instagram
X
