Λέω να το φιλοσοφήσουμε σήμερα και με ένα μικρό παράδειγμα να δούμε γιατί δεν πείθουμε στην υπέρ του αδυνάτου επιχειρηματολογία μας. Τρεις δεκαετίες τώρα πασχίζουμε να επιβάλουμε στο αθηνοκεντρικό κράτος – εσχάτως και στο κέντρο των Βρυξελών – την ανάγκη διαμόρφωσης νησιωτικών πολιτικών, σεβόμενοι την ιδιαιτερότητα του χώρου. Τις εγγενείς αδυναμίες που προκύπτουν από την απόφαση μας να κατοικούμε σε περιτριγυρισμένες από θάλασσα μικρές εδαφικές ζώνες. Ζητάμε την κατανόηση του δυνατού στο δικαίωμα του αδυνάτου να διαχειρίζεται πόρους πολλαπλάσιους από όσους δικαιολογεί το πληθυσμιακό του μέγεθος. Να υπάρχει, πιο απλά, σχολείο με δασκάλους και σε τάξη με 10 μαθητές, να έχουν υγειονομική περίθαλψη ακόμα και στο χωριουδάκι των 50 γερόντων.
Ως τώρα έχουμε φάει … πόρτα, με μοναδικό κεκτημένο τη Συναγματική κατοχύρωση, που όμως στην πράξη δεν λέει τίποτα.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ το γιατί; Είναι απλούστερο από ό,τι φανταζόμαστε. Γιατί την ιδιαιτερότητα του αδυνάτου δεν την σεβόμαστε ούτε εμείς οι ίδιοι, μόλις νοιώσουμε κάπως πιο ισχυροί έναντι του άλλου. Θα το στοιχειοθετήσω με ένα παράδειγμα.
Σχεδόν μια τριετία τώρα, ένα μικρό χωριουδάκι στην κορυφή του νησιού, τα Νενητούρια, με μόλις 35 μόνιμους κατοίκους, χωρισμένους σε τρεις διαφορετικούς οικισμούς, ο ένας απ’ τον άλλο με απόσταση ενός χλμ., κάθε καλοκαίρι διψά το νεράκι. Με το που ο πληθυσμός του αυξηθεί στους 80 – 100 κατοίκους για ένα – δυο μήνες νερό στις βρύσες δεν φτάνει. Κάτοικοι και πρόεδρος έψηναν τη ΔΕΥΑΝΧ δυο χρόνια για να κατασκευάσει ένα δίκτυο μεταφοράς νερού στο χωριό τους απ’ το Άγιο Γάλας, όπου το νερό χάνεται στη θάλασσα. Το κόστος τοποθέτησης του δικτύου υπολογίστηκε στις 30.000 ευρώ και μετά κόπων και βασάνων το έργο δημοπρατήθηκε. Δεν ήταν δα και κανένα έργο γιγαντιαίο για να πεις ότι θα πάρει χρόνια. Είπαν να το ξεκινήσουν την άνοιξη κι αρχές του θέρους του 2015 να είναι έτοιμο. Πράγματι η τομή στο οδόστρωμα έγινε το Μάρτιο κι έπειτα ο ανάδοχος εξαφανίστηκε. Ο ήδη στενός δρόμος σύνδεσης των δυο χωριών, με τους σπάρτους να φράζουν εντελώς την ορατότητα, έγινε μονής κυκλοφορίας και κανείς δεν συγκινούνταν. Με δημοσιεύματα του «π» καλύφθηκε με άσφαλτο η τομή, όμως η σύνδεση του δικτύου δεν έγινε ποτέ.
Σαν να μην έφθανε αυτό ήρθε ξανά ο ανάδοχος κι άνοιξε νέες λακούβες στο οδόστρωμα, κατά προτίμηση πάνω στις στροφές, οι οποίες μέχρι σήμερα παραμένουν ακάλυπτες.
Στην προχθεσινή συγκέντρωση της δημοτικής αρχής στη Βολισσό με τους παρέδρους της Αμανής τόλμησε ο (αδύναμος) πάρεδρος των Νενητουρίων να πει τον πόνο του στον (ισχυρό) πρόεδρο της ΔΕΥΑΝΧ. Και να προειδοποιήσει ότι σε δυο – τρεις βδομάδες το χωριό του και πάλι θα διψά.
«Μόνο παράπονα έχετε στα Νενητούρια. Ξέρετε πόσα εισπράττει από τους λογαριασμούς η ΔΕΥΝΑΧ; Κι όμως σας έκανε έργο 30.000 ευρώ», ήταν η απάντηση του (ισχυρού) Απ. Τζιώτη. Του ίδιου ανθρώπου, δηλαδή, που διαρρηγνύει τα ιμάτια του να μην εξομοιωθεί ο Φ.Π.Α. των νησιών, γιατί το (ισχυρό) κράτος οφείλει να βοηθά τους (αδύναμους) νησιώτες.
Αντιλαμβάνεστε τώρα γιατί η διεκδίκηση μας δεν θα γίνει ποτέ ουσιαστική; Γιατί θα τη βρίσκουν μπροστά τους οι (ισχυροί) κυβερνήτες και εταίροι και δεν θα της δίνουν σημασία; Γιατί ξέρουν ότι έχουν ανθρώπους απέναντι τους, που συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μόλις περάσουν στην όχθη του ισχυρού. Έτσι τίποτα δεν πρόκειται να κερδίσουμε και θα έχουμε τις ελπίδες μας στον κάθε κ. Πάνο, υπουργό Εθνικής Αμύνης, να μας εντάξει στις «κόκκινες γραμμές» του για να διασωθούμε.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
