Οι Δημοτικές Εκλογές σε δυο μήνες από σήμερα διεξάγονται κάτω από πρωτόγνωρες για το νησί συνθήκες. Όχι αρνητικά πρωτόγνωρες, αλλά ουδόλως γνωστές μέχρι σήμερα.
Αυτοδιοικητικά σχήματα καινούργια προέκυψαν, υποψήφιοι καινούργιοι εμφανίστηκαν, ομάδες και πολίτες χωρίς καμία προηγούμενη ανάμιξη ή εμπειρία μπαίνουν στην διαδικασία ενασχόλησης με το μέλλον του τόπου και πάνω από όλα, δημιουργείται η πεποίθηση ότι όσο ποιο πολλοί, τόσο ποιο καλά.
Η τοπική πολιτική σκηνή καλώς ή κακώς ήταν αρκετά προδιαγεγραμμένη για πολλά χρόνια. Μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων είχε τον «έλεγχο» της κατάστασης, πολλοί από τους οποίους αποδείχθηκαν αρκούντως κατώτεροι των περιστάσεων. Άλλοι ωστόσο εκμεταλλεύθηκαν σοφά την τριβή τους με την αυτοδιοίκηση, έμαθαν, απέκτησαν μια κάποια πείρα και εξακολουθούν να δοκιμάζονται στις κάλπες.
Διαμορφώνονται λοιπόν δυο ρεύματα από όσα αντιλαμβάνομαι μέχρι σήμερα. Από τη μια μεριά αναμετριέται η... σιγουράντζα, εκείνοι που κρατούν το μαχαίρι και το πεπόνι, ξέρουν πως θα το κόψουν και πως θα το μοιράσουν ακόμη κι αν αδικήσουν ή υπερβάλλουν.
Από την άλλη αναμετριέται η διάθεση για βαθιά αλλαγή στον τόπο, με ενέργειες και πρωτοβουλίες που είναι πλήρως ασύμβατες με όσα μέχρι σήμερα είδαμε και άρα δελεαστικές.
Από τη μια λοιπόν... η σιγουράντζα, από την άλλη... μια πρόκληση χωρίς ρίσκο αλλά σίγουρα διαφορετική και φιλόδοξη.
Αρκετοί πιστεύουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή καταγραφή δυνάμεων, έχουμε να κάνουμε με έναν «πόλεμο», με όπλα τα επιχειρήματα, τις θέσεις, τα ονόματα, το όραμα και το σχέδιο για το αύριο. Συμφωνώ. Είναι πόλεμος επικράτησης στρατηγικής, πόλεμος επικράτησης μοντέλου προσανατολισμού του τόπου, πόλεμος ευρείας αποδοχής απόψεων ή ευρείας απόρριψης. Αν γίνεται με φυσιολογικούς όρους; Όχι βέβαια... Σε κάθε εκλογή επιστρατεύεται ακόμη και ο διάβολος, ντύνεται με λευκά και παρουσιάζεται σαν αγγελάκι και εμφανίζεται σε μια κοινωνία που μόνο.. άγγελους δεν έχει.
Επομένως, θα κερδίσει εκείνος που μπορεί να επιστρατεύσει ακόμη και τον διάβολο.
Σαφώς και θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ο κόσμος να επιλέγει ελεύθερα, ανεπηρέαστα και σε τίποτα να μη διαταράσσεται η κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου την προεκλογική περίοδο. Δεν μάθαμε ποτέ όμως να λειτουργούμε έτσι γιατί απλά στην Ελλάδα τίποτα λειτουργεί φυσιολογικά.
Παιχνίδι γάτας με ποντικού είναι οι εκλογές, νερού και φωτιάς, επίθεσης και άμυνας. Ο «στρατηγός» με τον καλύτερο «στρατό» και το καλύτερο σχέδιο θα επικρατήσει στο πεδίο της «μάχης».
Όσο κι αν πιστεύουμε ότι η κοινωνία άλλαξε και σκέφτεται από τη μια μέρα στην άλλη διαφορετικά δεν είναι απόλυτο. Ναι άλλαξε, ναι προβληματίζεται, ναι μπορεί και σκέφτεται. Όχι όμως και στο βαθμό εκείνο για να αλλάξει την σιγουράντζα της, την βολή της και φυσικά να απαλλαγεί από την υποκρισία και τις παθογένειες της που την κρατούν κολλημένη στο.. πίσω και όχι στο μπροστά.
Ο Γάλλος πολιτικός Ζωρζ Κλεμανσώ έχει αποτυπώσει ένα ωραίο απόφθεγμα που ταιριάζει και στην περίπτωσή μας, άσχετα αν αναφέρεται στην ακριβή έννοια του όρου:
«Ο πόλεμος είναι μια σειρά από καταστροφές που έχουν σαν αποτέλεσμα μια νίκη».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
