Τώρα εσείς περιμένετε να σας ευχηθώ καλό Σαββατοκύριακο και να συνοδέψω τις ευχές μου μ’ ένα μπουκέτο άνθη ή μια ωραία φωτογραφία από ένα μενεξεδένιο ηλιοβασίλεμα, μια θάλασσα μικρή κι ένα ξανθό ακρογιάλι. Αμ δε...
Καλό Σαββατοκύριακο μετά από μια βδομάδα πένθους κι ύστερα από μια ακόμη τρανταχτή απόδειξη του ξεπουλήματος της πατρίδας μας πώς να υπάρξει;
Ακόμη κι ο Θεός που μας λυπάται κλαίει κι έρχεται η οργή του και το δάκρυ του για την κατάντια μας, σαν θεομηνία παράκαιρη-Μίνωα την ονόμασαν οι μετεωρολόγοι - να ξεπλύνει το ίδρο της αγωνίας και των παθών μας την πυρκαγιά.
Σφάζονται στα κανάλια όσοι, για ίδια συμφέροντα κόπτονται ανάλογα με τις περιστάσεις, αλλά, εκ των υστέρων, οι πράξεις τους είναι ανακόλουθες των λόγων τους πάντοτε.
Κάποιοι, ακραίοι, δράττονται της ευκαιρίας –γιατί ο κλέφτης κι ο ψεύτης στην αναμπουμπούλα χαίρεται- κλέβουν τις εντυπώσεις με σοκαριστικές δηλώσεις, αποπροσανατολίζοντας το ενδιαφέρον των αφελών που δαγκώνουν το δόλωμα, δίνοντας ( δωρεάν άραγε; ) την ευκαιρία στο παρασκήνιο να συμπληρώνει απερίσπαστο το έγκλημά του.
Στη Βουλή πάλι, οι εκλεκτοί του λαού και οι υπηρέτες των πολλών αφεντάδων (βλέπε Μολιέρο), επιτελούν το έργο τους ψηφίζοντας τυφλά, ανενδοίαστα και υπάκουα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι (Σιμωνίδης ο Κείος) και... γαία πυρί μιχθήτω, αφού, apres moi la delice που είπε ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ και σημαίνει, για όσους δεν ξέρουν γαλλικά, «μετά από μένα το χάος» σε ελεύθερη μετάφραση.
Οι εναπομείναντες ,απεγνωσμένοι και ρομαντικά αδιόρθωτοι, αντιστέκονται αλαλάζοντας σε διαδηλώσεις και συλλαλητήρια, ελπίζοντας πως το «φωνή λαού- οργή Θεού» θα πιάσει τόπο, κι ας είναι πια αποδεδειγμένο πως ποτέ δεν έγινε, δυστυχώς.
Στην πλειοψηφία πάντα όσοι, το «ωχ αδερφέ εγώ θα σώσω τον κόσμο» προτάσσουν και πορεύονται χαλαρά σε βίον ανθόσπαρτον, απολαμβάνουν από το πρωί ως το βράδυ τους φραπέδες και τα κοκτέηλς τους στα δροσερά καφέ, τα οποία είναι τα μόνα που έχουν δουλειά μαζί με τα «γυράδικα» και τις «πιτσαρίες», αφού οι Έλληνες έγιναν «αμερικανάκια» στης φτώχειας τους καιρούς και συνωστίζονται σ’ αυτά ξαπλωμένοι σε δυο καρέκλες έκαστος μια και η «φτώχια θέλει καλοπέραση».
Άλλοι ξημεροβραδιάζονται ουρλιάζοντας προς χάριν της στρογγυλής θεάς-της μπάλας- γιορτάζοντας τα σκοραρίσματα της τα αναπάντεχα που μοιάζουν με της ζήσης τα τρελά κι απρόβλεπτα στροβιλίσματα .
Κι άλλοι κάνουν τις βουτιές τους και καβουρδίζουν τις κορμάρες τους προγραμματίζοντας και τις μεγάλες διακοπές τους, αφού είναι πολύ κουρασμένοι από την ανεργία τους και τους είναι απαραίτητη μια ανάπαυση.
Οι υπόλοιποι...
Ποιοι υπόλοιποι...;
Οι γέροντες και τα μωρά –οι ένοχοι για το πριν και οι αθώοι για το μετά- ανίσχυροι , συμβιβασμένοι, θύματα, υποδέχονται τη μέρα με ελπίδες και τις νύχτες με κλάματα...
Είναι όμως και κάποιοι αμετανόητα αγωνιστές-έστω ελάχιστοι- που σαν εφιάλτες και σαν τιμωροί θα επιμένουν πάντα με τα έργα και τις επιλογές τους αρνητικά στα εγκλήματα και τις αδικίες και θα ουρλιάζουν:
ΟΧΙ...ΟΧΙ...ΟΧΙ...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
