Επειδή έχουμε μπει για τα καλά πια στην προεκλογική περίοδο και επειδή οι δημοτικές εκλογές αποτελούν μια ιδιόμορφη περίπτωση εκλογικής αναμέτρησης, με γνωστούς, φίλους, συγγενείς, υποψήφιους, συνεπαγόμενων των υποχρεώσεων, που προκύπτουν προς αυτούς, και επειδή πολλοί από μας θα βρεθούμε σε πολύ δύσκολη θέση απέναντι τους, θα μου επιτρέψετε να διατυπώσω μερικές σκέψεις, που ίσως μας βοηθήσουν στο δρόμο για την τελική απόφαση μας πάνω από την κάλπη. Μοιραία τίθενται ερωτήματα ηθικής τάξεως και ευθύνης απέναντι στο ιερό δικαίωμα της ψήφου, καθώς και των υποχρεώσεων μας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο αλλά και σε πρόσωπα που θεωρούμε αγαπημένα, επαρκή ή ακόμη και απαραίτητα στην καθημερινότητά μας, στην κοινωνική μας συναναστροφή και στη ζωή μας γενικότερα. Βασανιστικά ερωτήματα λοιπόν στα οποία θα πρέπει να απαντήσουμε με μεθοδικότητα, ψυχραιμία, νηφαλιότητα, ειλικρίνεια αλλά και πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι σε εμάς τους ίδιους, απέναντι σε εκείνους, αλλά και απέναντι στην κοινωνία, στο μέλλον μας, και στο μέλλον των παιδιών μας. Ερωτήματα όπως: ‘Aραγε θα είμαι εντάξει με την συνείδησή μου εάν ψηφίσω κάποιον συγγενή, γνωστό και αγαπημένο, τον οποίο όμως δεν θεωρώ ικανό να διαχειριστεί τα κοινά; Θα είμαι εντάξει απέναντί του, αν τον ψηφίσω και τον διαβεβαιώσω με την ψήφο μου, ότι τον θεωρώ επαρκή και άξιο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ή δεν τον θεωρώ; Θα τον αντικρίσω με ειλικρίνεια και αγάπη την επόμενη μέρα; Θα είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και την συνείδησή μου αν ψηφίσω το γνωστό, το φίλο, το συγγενή μου, τον οποίο θεωρώ επαρκή και ικανό, έστω κι αν δεν πιστεύω το ίδιο για τον συνδυασμό τον οποίο στηρίζει και τον επικεφαλής του; Θα είμαι εντάξει απέναντί στον εαυτό μου τον ίδιο για την επιλογή μου, αν πιστεύω κάτι το αντίθετο από αυτό, το οποίο ως υποχρέωση αναγκάστηκα να ψηφίσω; Θα είμαι ειλικρινής και ήσυχος απέναντι στη συνείδησή μου για το μέλλον και την διαχείριση του Δήμου, όταν βλέπω άτομα τα οποία, δεν θεωρώ εγώ ικανά να βρίσκονται στο τιμόνι του αλλά τα ψήφισα για χάρη του συγγενή, του φίλου ή του γνωστού μου. Ή αντίθετα αν βλέπω άτομα που θεωρώ ικανά και άξια, να είναι εκτός; Θα μπορέσω εγώ να κουβαλάω στην καθημερινότητά μου το μέγεθος αυτής της ευθύνης ως πολίτης; Θα αναγκαστώ να προβώ σε δράσεις για να αλλάξω πράγματα στα κοινά Δήμου μας, αν δεν συμφωνώ με όσα συμβαίνουν, ερχόμενος σε σύγκρουση με το γνωστό μου που έχω ψηφίσει; Ποια θα είναι η σχέση μας την επόμενη μέρα;
Ερωτήματα τα οποία, όσο πλησιάζουμε προς εκλογές και διαμορφώνεται το κοινωνικό πλαίσιο υποχρεώσεων αλλά και πολιτικών θέσεων και αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους υποψήφιους και τους συνδυασμούς, θα γίνονται ολοένα και περισσότερο αμείλικτα και σκληρά και το ίδιο αμείλικτα και σκληρά θα γίνονται όλα όσα εγώ, θα κληθώ να απαντήσω με την ψήφο μου.
Στην περίπτωση αυτή, ο πιο ασφαλής, ηθικός και τίμιος τρόπος είναι ο δρόμος της συνείδησης για την ψήφο πάνω από την κάλπη. Ας μην ξεχνάμε ότι η ψήφος είναι προσωπικό δικαίωμα του καθενός, είναι ιερή, και μέσα στο παραβάν είμαστε μόνο εμείς η ψήφος μας, η συνείδησή μας, ο εαυτός μας και ότι όλα «τα θέλω μας», βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στα χέρια μας. Υπό αυτή την οπτική, η συνείδησή μας είναι πραγματικά στα χέρια μας. Γιατί ο πιο δύσκολος δρόμος της ευθύνης για την ψήφο, είναι αυτός της συνείδησης.
Καλό υπόλοιπο δρόμου για όλους μέχρι την κάλπη.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
Σταύρος Σπυράκης
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΞΙΩΝ – ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
