Πράγματι ο κ. Κάρμαντζης υιοθέτησε πολλά «παιδιά» (τα έργα, όπως αρέσκεται να τα αποκαλεί) από την προκάτοχη του δημοτική αρχή. Ένα από αυτά, το έργο του δημοτικού κήπου, εμπνευσμένο, σχεδιασμένο και ενταγμένο από τη δημοτική αρχή Βουρνού, μάλλον το μετάνιωσε για την «υιοθεσία».
Παρέμεινε επικίνδυνα στάσιμο στα 4 χρόνια θητείας του και τώρα που, επιτέλους, τρέχει με γοργούς ρυθμούς, νομίζει ότι του δίνει τη δυνατότητα της έπαρσης. Δικαιολογεί στη δικαστική διένεξη με τους επαγγελματίες το τέλμα του έργου κατά τη θητεία του, λες και δεν είναι ευθύνη μιας δημοτικής αρχής η συνεννόηση. Μα, αν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν ο κ. Κάρμαντζης, θα καταγράφονταν στην εκλογική ιστορία της Χίου ως ο δήμαρχος με τη μεγαλύτερη αποδοκιμασία του έργου του;
Τα έργα («παιδιά», κατά τον κ. Κάρμαντζη) δεν έχουν ανάγκη πατρότητας. Έχουν ανάγκη σύνθεσης και συναντίληψης.
Ας πείσει, έστω και για μια φορά, ότι μπορεί αυτές τις έννοιες να τις αφομοιώσει κι εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να του δώσουμε να κρατά το ψαλίδι την ώρα των εγκαινίων, αν αυτό είναι το μόνο του πρόβλημα.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
