Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου και Βορείου Αιγαίου, με αφορμή τις πρόσφατες ισχυρές καταιγίδες που έπληξαν την Ελλάδα, υπογραμμίζει τις χρόνιες ελλείψεις της Χίου σε έργα αντιπλημμυρικής προστασίας και υποδομές ύδρευσης και άρδευσης. Στην ανακοίνωση καταγγέλλεται η διαχρονική αδράνεια των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, επισημαίνοντας την αδυναμία διαχείρισης του νερού ως κοινωνικού αγαθού και όχι ως εμπορεύματος. Παράλληλα, θίγονται τα προβλήματα που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή, την εμπορευματοποίηση των φυσικών πόρων και την αναποτελεσματικότητα των υφιστάμενων έργων, ενώ προτείνονται συγκεκριμένες λύσεις, όπως μικρά ανασχετικά φράγματα και παρεμβάσεις για την ενίσχυση του υδροφόρου ορίζοντα. Η Λαϊκή Συσπείρωση αντιτίθεται στις πολιτικές ιδιωτικοποίησης του νερού, διεκδικώντας δημόσια έργα για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την προστασία του νησιού.
Ακολουθεί η ανακοίνωση από τη ΛΑΣ Δήμου Χίου και Βορείου Αιγαίου:
Η κακοκαιρία Bora που έπληξε με ισχυρές καταιγίδες την Ελλάδα ,αλλά και τα νησιά μας, φέρνει στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της Χίου, δύο σοβαρές παραμέτρους, στενά αλληλένδετους, την αντιπλημμυρική προστασία και την κάλυψη σε νερό ύδρευσης και άρδευσης του νησιού.
Αλήθεια πόσοι τόνοι νερού πήγαν και πάλι στη θάλασσα;
Η Χίος είναι το πέμπτο σε έκταση νησί της χώρας μας, με μια ιδιαίτερη γεωμορφολογία και δεν δικαιολογείται δεκαετίες , να λέμε το νερό νεράκι και ως προς την ποιότητα και ως προς την ποσότητα, αλλά και ως προς την υπέρογκη τιμή του.
Δεν δικαιολογείται όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνήσεις και οι τοπικές διοικήσεις στην Περιφέρεια και στο δήμο της Χίου της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ μαζί και χώρια , με μνημόνια και χωρίς μνημόνια, να μας δουλεύουν ψιλό γαζί με συνέδρια , ημερίδες, εγκαίνια, μεγαλοστομίες και διαπιστώσεις και το πρόβλημα να παραμένει, να οξύνεται με την κλιματική αλλαγή και τα πράσινα άλογα της «πράσινης» ανάπτυξης που οδηγεί και στον αφανισμό του νησιού , μέσα από τα σχέδια για τις καρκινογόνες εξορύξεις αντιμονίου που βάζουν πλάτη από κοινού δήμος και Περιφέρεια.
Μέσα από τα δημοτικά και περιφερειακά όργανα, για να μη μιλήσουμε για την εποχή των νομαρχιών κλπ, αλλά και σε τέσσερις ιδιαίτερες εκδηλώσεις την τελευταία δεκαετία, ως Λαϊκή Συσπείρωση, έχουμε προσεγγίσει το πρόβλημα του νερού σε όλες του τις διαστάσεις , με άξονα φυσικά ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, ότι το νερό ΔΕΝ χωρά μέσα στα στενά παπούτσια της καπιταλιστικής αγοράς, των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και των συνενωμένων εταιρών ύδρευσης σε αμιγώς ανώνυμες εταιρείες με τα αντίστοιχα «χρηματιστήρια ύδρευσης», που θα τσακίσουν το λαϊκό εισόδημα, όπως προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ.
Μιλήσαμε για παράδειγμα ότι οι ρεματιές που οδηγούν τα νερά τους, σε χείμαρρους και ποταμούς, (Αρμένης-Παρθένης-Κοκκαλάς), δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργηθούν μικρά ανασχετικά –πέτρινα- φράγματα (με υλικά από το περιβάλλοντα χώρο), με μικρό κόστος και με στόχευση τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και των πηγών της κάθε περιοχής.
Είχαμε πει ότι οι λόφοι πάνω από τον αστικό ιστό είναι ομαλοί και δίνεται η δυνατότητα να γίνουν αναβαθμίδες (όπως πχ στην περιοχή Άγιου Δημήτρη Τσαγκάρη-Άγιου Ιωάννη Τρυπατέ), που θα συμβάλουν στην προστασία τους από τις διαβρώσεις, τον εμπλουτισμό σε νερό της περιοχής και την ανάπτυξη δενδροφυτεύσεων.
Μιλήσαμε ιδιαίτερα για την υδρολεκάνη του Κορακάρη, που καλύπτεται από τους ορεινούς όγκους του Αγίου Μάρκου, των Αγίων Πατέρων, στο Προβάτιου όρος, του Προφήτη Ηλία στο Θολό-ποτάμι , θα μπορούσε να εμπλουτισθεί από τη δημιουργία ενός συστήματος μικρών ανασχετικών φραγμάτων και αναβαθμίδων στους λόφους της περιοχής.
Παρόμοια προσέγγιση θα μπορούσε να γίνει τόσο για την περιοχή των χωριών στα Μαστιχοχώρια με την κατασκευή του φράγματος του Κοντού, όσο και για τους ορεινούς όγκους της Αμανής και του Πελιναίου με το κέντρο βάρος στον Μαλαγκιώτη και τη διαχείριση της ροής του , καθώς και συνολικά στη χρήση γεωτρήσεων στα ρέματα που σκοπό έχουν τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα.
Αναφερθήκαμε στις απώλειες δικτύων που με στοιχεία των ΔΕΥΑ ανά την Ελλάδα και στη Χίο φτάνουν το 40% και το ξεπερνούν λόγω βλαβών και της παλαιότητας των δικτύων, διαπιστώσεις ετών και όχι τωρινές!
Αντί για αυτά, που θα προστάτευαν το λαό και τις περιουσίες του και θα του πρόσφεραν άφθονο νερό έχουμε από τη μεταπολίτευση και δώθε από τις κυβερνήσεις (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ) είτε αυτοδύναμες είτε σε συμμαχικά σχήματα και τους εκπροσώπους τους στην Τοπική Διοίκηση (Νομάρχες-Δημάρχους και τώρα Περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες Π.Ε. Χίου) ένα κρεσέντο διασπάθισης δημοσίου χρήματος για τη δημιουργία έργων αμφιβόλου ποιότητας, ακατάλληλων για το σεισμογενές νησί μας, φαραωνικών και έξω από κάθε προοπτική διασυνδεδεμένης αξιοποίησης με το κερασάκι στην τούρτα να είναι οι ενεργοβόρες και πανάκριβες αφαλατώσεις, διά πάσα νόσο.
Το ιστορικό των πεπραγμένων των αστικών κομμάτων για το νησί μας είναι μεγάλο και ζημιογόνο στην πράξη για το μέλλον του, γι αυτό και παραμένει το πρόβλημα και γι αυτό κάνουν την πάπια κάθε φορά και παθαίνουν αμνησία όταν το συζητούν είτε σε διάφορα θεσμικά όργανα είτε μέσα στην κοινωνία.
Για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι:
Η καθημερινότητα της ζωή των κατοίκων του νησιού αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα της λειτουργίας, της ετοιμότητας, της κατάστασης και της συμβολής του κάθε έργου στην αντιμετώπιση του υδρευτικού και αρδευτικού προβλήματος του νησιού.
Η πολιτική των αστικών κομμάτων και των εκπροσώπων τους στην Τοπική διοίκηση, όλα αυτές τις δεκαετίες (1974-2024 μισός αιώνας)είναι ένας άναρχος σχεδιασμός, με προσανατολισμό σε έργα με μεγάλο κόστος για να ικανοποιούνται οι κατασκευαστικές εταιρείες και να προωθούνται οι αφαλατώσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Αλήθεια, όλοι αυτοί δεν ήταν μισό αιώνα τώρα που διοικούν την Ελλάδα και τη Χίο…, δεν είναι αυτοί που σχεδίασαν και «παρέδωσαν» στα λαό έργα ημιτελή και κατεστραμμένα, ακόμα και αν μπορούσαν να συμβάλλουν στη μείωση των προβλημάτων;
Δεν είναι αυτοί που ψήφιζαν τα σχέδια επι χάρτου στα Δημοτικά-Νομαρχιακά –Περιφερειακά συμβούλια, για την αντιπλημμυρική προστασία και τη δημιουργία έργων υποδομής για την υδροδότηση του νησιού, ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Να μοιράζονται σάκοι με άμμο στην Απλωταριά και οι θεωρίες για…θεομηνία;;;
Δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους, ούτε να βάλουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Χίος είναι ανοχύρωτη και χωρίς σοβαρά αποθέματα νερού.
Κλείνοντας, είμαστε αντίθετοι σε κάθε απόφαση, ενέργεια, ρύθμιση που μεταβιβάζει την αρμοδιότητα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων σε ανώνυμες εταιρείες, που προωθεί την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση του νερού.
Εμείς ως Λαϊκή Συσπείρωση διεκδικούμε μέσα και έξω από τα δημοτικά και περιφερειακά όργανα την άμεση χρηματοδότηση της Χίου, την απόδοση των παρακρατημένμων δις. από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, για αντιπλημμυρικά και υδρευτικά έργα στην κατεύθυνση δημιουργίας υποδομών , για το όφελος και τις ανάγκες του λαού και όχι το κέρδος των μεγαλοεργολάβων, κατασκευαστών και λοιπών επιχειρηματικών ομίλων που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
