Πάει λοιπόν και η Άννα Σουρέ, εκείνη η όμορφη, ελεύθερη, σπιρτόζα και μεταξωτή ψυχή, που χίλια χρόνια να περάσουνε θα τη θυμάται η Χίος, για εκείνα τα ανεπανάληπτα φιλολογικά βράδια που πρωταγωνιστούσε τις δεκαετίες του σαράντα και του πενήντα, σε κήπους με συντροφιές και σε σπίτια των φίλων του Φιλοτεχνικού, της Πόλυς Σταμπόλου και στο Δημοτικό Κήπο, σε ξύλινες εξέδρες, του Δημάρχου γέρο-Πατελίδα να απαγγέλει στίχους και να ερμηνεύει θεατρικά και τραγούδια... πλουτίζοντας και γεμίζοντας τις ψυχές και τα πνεύματα.... σε εποχές που η προκυμαία της Χίου είχε μόνο Καφενεία με χταποδάκι φρέσκο να ξεροψήνεται στον ήλιο... και ζαχαροπλαστεία για γλυκό του κουταλιού και μιλφέιγ.
100 χρόνια, και τα ζησε καλά, με προσφορά και χάρη. Σπούδασε στο Θέατρο του Κάρολου Κουν, και ο Λυκούργος Καλλέργης θεώρησε τόσο σημαντική τη συνάντησή του μαζί της που την ανέφερε στην αυτοβιογραφία του!...
Ήταν ηθοποιός με ψυχή... Και στα 90 της χρόνια απογείωσε τη διαφήμιση του Χιώτικου Χυμού του Χιώτικου Κάμπου, με τη μοναδική της εκφραστικότητα και το ταμπεραμέντο της.
Δεν ήταν μόνο όμως ηθοποιός, ήταν πρωτίστως άνθρωπος...
Όταν μετά το πόλεμο του 40 (αλλά και πριν, στο μεσοπόλεμο) το Ορφανοτροφείο της Χίου ήταν σε αθλία κατάσταση, χωρίς πόρους και δυνατότητες, ούτε για τα στοιχειώδη... εκείνη και η οικογένειά της (που ήταν πραγματικά αρχοντική... γιατί πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει, αλλά εκείνος που μπορεί και δίνει), το στήριξαν το επιδότησαν και η ίδια που ήταν και Αδελφή Νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού με την προσωπική της εργασία και το νοιάξιμο, το υπηρέτησε άξια και αποτελεσματικά.
Ένα από τα ορφανά παιδιά που φρόντισε η αγαπημένη μας Άννα Σουρέ, ήταν και ο μοναδικός και ανεπανάληπτος, αληθινός ποιητής Φώτης Αγγουλές, που από τις κακουχίες, η Χίος νωρίς τον έχασε, ίσως τώρα να τα λένε παρέα και να μας κοιτούν από ψηλά...
Η οικογένεια της Άννας Σουρέ, είχε φτιάξει στη Χίο και Σχολή Μαγείρων, όπου άποροι νέοι φοιτούσαν και έμεναν μέσα γιατί λειτουργούσε και σαν οικοτροφείο καλύπτοντας διαμονή και σίτηση. Σε αυτήν σπούδαζαν οι νέοι και μετά μπορούσαν να μπαρκάρουν μαγείροι στα εμπορικά πλοία και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους...
Κι εκείνα τα αυθόρμητα σατυρικά στιχάκια της, τι χάρη είχαν και πόση ευγένεια ταυτόχρονα. Όποιος έχει διαβάσει τα βιβλία της το ξέρει. Κι όποιος τα διαβάσει θα το διαπιστώσει και θα ωφεληθεί...
Τι όμορφα που τραγουδούσε την «Ανθισμένη αμυγδαλιά» παίζοντας πιάνο!... κι ας ήταν 90 και...
« Όμορφη, ψηλή και λεπτή να απαγγέλει με χάρη... έτσι θα τη θυμάμαι πάντα», μου είπε ο Κώστας Αμπανούδης του Φιλοτεχνικού, που την έζησε και πιο νέα σε δράση.
Εκείνη μέχρι και τα τελευταία χρόνια φώτιζε την πολιτιστική ζωή της Χίου, με απαγγελίες και θεατρικά σε παρουσιάσεις βιβλίων και Φιλολογικά θέματα... άλλοι από τα 50 τους πίνουνε καφέ και ξεκουράζονται αμέριμνοι στα καφενεία!
Ας αποχαιρετίσουμε με ένα νοητό φιλί την Αρχόντισσα του Κάμπου, την Άννα Σουρέ του Θεάτρου και του Πνεύματος, της Κοινωνικής Προσφοράς και της Χίου... και ας ελπίζουμε στο επανιδείν!...
100 χρόνια ζωής άξιας! Εκείνη τα ζησε καλά! Εμείς καταλάβαμε;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
