Με την επανέναρξη των σχολείων όλοι αναμέναμε την υπουργική απόφαση για τον τρόπο λειτουργίας τους, τα μέτρα που θα παρθούν από την πολιτεία αλλά και το πρωτόκολλο που αναφέρεται στη διαχείριση κρουσμάτων COVID-19, ώστε τα σχολεία να αποτελούν ένα ασφαλές περιβάλλον τόσο για τους μαθητές και κατ’ επέκταση τις οικογένειές τους, αλλά και για τους εκπαιδευτικούς και το λοιπό προσωπικό που προσφέρει τις υπηρεσίες του στο σχολείο (υπεύθυνος κυλικείου, προσωπικό καθαριότητας κλπ).
Στα σχολεία μας τηρείται με ευλάβεια το πρωτόκολλο γύρω από τον COVID-19 και οι σύλλογοι αλλά και ο καθένας ατομικά έχουν πάρει, όλα τα απαραίτητα μέτρα, όπως αυτά ορίζονται, αντιλαμβανόμενοι το μερίδιο της ατομικής ευθύνης που έχουμε ως εκπαιδευτικοί αλλά και πολίτες μιας χώρας που πλήττεται από την πανδημία.
Παρόλα αυτά, με αφορμή περιστατικά που παρουσιάστηκαν σε σχολεία του νησιού τις τελευταίες μέρες, θα θέλαμε να θίξουμε ορισμένα σημεία που θεωρούμε ότι χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής γύρω από το πρωτόκολλο διαχείρισης των κρουσμάτων COVID -19, καθώς και τη στάση της πολιτείας απέναντι στην «οχύρωση» της εκπαιδευτικής κοινότητας από τον ιό.
Κι αν κάποιο σχολείο δεν είχε τη δυνατότητα να βρει ιδιώτη γιατρό; Οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να πληρώσουν για rapid ή μοριακό τεστ από την τσέπη τους προκειμένου να πιστοποιήσουν ότι είναι υγιείς; Οι Σύλλογοι διδασκόντων θα πρέπει να βρίσκονται σε αναζήτηση ιδιωτών γιατρών ή θα έπρεπε να έχει μεριμνήσει η πολιτεία για αυτό;
Πώς εμείς ως εκπαιδευτικοί μπορούμε να εγγυηθούμε για την ασφάλεια των υπολοίπων μαθητών; Πώς επίσης μπορούμε να αποφύγουμε τυχόν στοχοποίηση του παιδιού από τα υπόλοιπα και τις οικογένειές τους για ένα θέμα τόσο ευαίσθητο;
Γιατί δεν τηρείται ένα ενιαίο πρωτόκολλο για όλα τα σχολεία της χώρας;
Είναι αυτονόητο ότι οι μαθητές/τριες, αλλά και οι εκπαιδευτικοί, έχουν οικογένειες και στενές επαφές με άλλους ανθρώπους, είναι φυσικό το σχολείο να μη θεωρείται –όπως ισχυρίζεται το ΥΠΑΙΘ- ένα αποστειρωμένο περιβάλλον όπου ο ιός μένει εκτός. Αν θέλουμε να θεωρείται ο χώρος του σχολείου ένα ασφαλές περιβάλλον, τότε είναι αναγκαίο να γίνεται συστηματικός επιδημιολογικός έλεγχος, ενδελεχής ιχνηλάτηση επαφών, συχνές απολυμάνσεις στους χώρους και διενέργεια περιοδικών προληπτικών τεστ σε μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς.
Έπειτα από τα παραπάνω, ακολουθεί το τελευταίο ερώτημα: όταν η ατομική ευθύνη, αλλά και η ευθύνη ενός θεσμού, όπως αυτός του σχολείου, στο επίπεδο της πρόληψης, εξαντλεί το πλαίσιο των δυνατοτήτων του, μήπως εκεί είναι το σημείο που ξεκινά επιτέλους η ευθύνη της πολιτείας;
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα απουσιάζει!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
