O διασημότερος κιθαρίστας του κόσμου τον αποκαλεί γρηγορότερο σολίστα στον πλανήτη γη, άλλοι τον αποκαλούν παίχτη φαινόμενο. Ο δεξιοτέχνης Μιχάλης Παούρης υποστηρίζει απλά ότι έχει ως πρότυπο του το Μανώλη Χιώτη, που του έδειξε το δρόμο των λαϊκών μοτίβων με jazz ηχόχρωμα. Είναι 27 ετών, μπουζούκι παίζει από 8 ετών, αλλά επαγγελματικά άρχισε να ασχολείται δύο χρόνια αργότερα. Στη Χίο τον έφερε το κάλεσμα του OΔΥΣΣΕΙΑ piano wine barγια ένα τριήμερο ποιοτικών μουσικών περιπλανήσεων, που διανθίστηκαν με μια επίσκεψη στο Μουσικό σχολείο Χίου και ένα σεμινάριο για μουσικούς
Πρώτοι απόλαυσαν την τεχνική του οι σπουδαστές του Μουσικού Σχολείου, τους οποίους επισκέφθηκε γιατί πιστεύει και στηρίζει το θεσμό. Μαζί του πάντα ο πιανίστας Αλέξανδρος Παλαβιτσίνης, ο μπασίστας Γιώργος Πολίτης και στο τραγούδι η Θεώνη Αρβανίτη.
«Έχω ενώσει τη φωνή του με αυτούς που καλούν την πολιτεία να μην καταργήσει ένα κύταρρο που παράγει τόσο σημαντικό καλλιτεχνικό, πολιτιστικό και κοινωνικό έργο», τονίζει.
Διαμόρφωσε την τεχνική του επειδή αγαπά την jazz μουσική. Ξεκίνησε, όπως τονίζει, με τα λαϊκά ακούσματα του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιώργο Ζαμπέτα, και του Μανώλη Χιώτη, που αποτέλεσε το πρότυπο μου επειδή αυτός έβαλε για πρώτη φορά στο μπουζούκι ακούσματα που του έδειξαν το δρόμο να δουλέψει πάνω στη jazz.
«Τη διαμόρφωση της μουσικής μου προσωπικότητας την χρωστάω στο δάσκαλο μου το Μανώλη Μιχαλάκη, που ήταν η αφορμή και ο άνθρωπος που μου άνοιξε το δρόμο γι’ αυτή την επιλογή. Παρ’ όλα αυτά, συνειδητοποίησα πιά ότι το μπουζούκι άξιζε να μπει επίσημα στην jazz μουσική όταν έπαιξα στη Γαλλία με τον Al di Meola σε ένα κοινό 20.000 ανθρώπων».
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, δείχνει πολύ έμπειρος και αυτό οφείλεται όπως ομολογεί στο ότι για να φτάσεις έως εδώ πέρασε από συμπληγάδες.
« Ίσως είναι καλό το ότι δεν ήταν εύκολος ο δρόμος, γιατί με ατσάλωσαν οι δυσκολίες και οι λακκούβες που μου άνοιγαν για να πέσω με έμαθαν να είμαι καλός στην υπερπήδηση των τεχνητών εμποδίων. Με βοήθησαν πάρα πολύ οι διεθνείς κινήσεις που έκανα. Έχω παίξει πέντε φορές με τον μεγαλύτερο κιθαρίστα στον κόσμο, τον Al di Meola, ένα από τα μεγαλύτερα disk jazz trio του κόσμου, το Ρώσικο Briteou έχω κάνει μια μεγάλη tourney στην Ευρώπη με το συγκρότημα μου».
Αυτή την περίοδο ολοκληρώνει τις ηχογραφήσεις του τέταρτου και πρώτου λαϊκού του δίσκου, τον οποίο έχει αφιερώσει στον Μιχάλη Τσιτσάνη και του κάνουν την τιμή να συμμετέχουν σημαντικά ονόματα του λαϊκού πενταγράμμου.
Δεν έχει και δεν θα επιδιώξει να αποκτήσει μάνατζερ γιατί πιστεύει στις δυνάμεις και την ομάδα του και δεν θέλει να επιχειρήσει να καθιερωθεί με τον σημερινό γνωστό αναλώσιμο τρόπο.
«Οι βάσεις που έχω πάρει είναι αμιγώς μουσικές, πιστεύω ότι όλοι μπορούμε να ξεκινήσουμε από μια κοινή βάση, απλά στη συνέχεια μας χαρακτηρίζουν οι επιλογές μας, οι οποίες μας ανοίγουν ή κλείνουν πόρτες. Πάντα με απασχολούσε το πώς θα καταφέρω αυτό που θέλω, να παίξω 100% μουσικά με το μπουζούκι μου, να μην παίξω απλά κάποια μουσικά κύματα, αλλά να καταφέρω να μιλήσω με το μπουζούκι μου με άλλα μουσικά είδη και να συνομιλήσει το όργανο που παίζω με τα άλλα όργανα που παίζουν αυτή τη μουσική. Το που καταλήγουν αυτοί οι ήχοι είναι και θέμα αισθητικής. Είναι μαγικό όταν παίζεις ένα ταξίμι να μπορείς να βάλλεις στο κομμάτι σε άλλους δρόμους. Ο Χιώτης έπαιζε ταξίμια σε λαϊκούς δρόμους, αλλά όλα του τα κομμάτια έβγαιναν έξω από αυτό το μοτίβο. Έδινε κάτι σαν jazz στο ρυθμό και τη μελωδία του. Έως τώρα, πριν από τους δίσκους που έβγαλα εγώ, δεν υπήρχε σόλο jazz, υπήρχε κάτι δεδομένο. Με αυτό που προτείνω εγώ πλέον μπορεί ο μουσικός να ελιχθεί και να κάνει πολύ περισσότερα πράγματα σαν σολίστας. Δηλαδή μπορεί να βγεί και μόνος του να παίξει λαϊκά μοτίβα με jazz ηχόχρωμα ακόμη και σε ένα δύσκολο κοινό».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
