ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΥΡΙΟΠΟΥΛΟΥ
«Το Ομήρειο βραβείο καθιερώθηκε από τη Χιακή Ομοσπονδία το 1977 και απονέμεται κάθε χρόνο σε μια εξέχουσα προσωπικότητα, η οποία ξεχωρίζει στην πολιτική, τις τέχνες και τα γράμματα. Ως σύμβολο ελευθερίας, το Ομήρειο Βραβείο τιμά αυτούς που έχουν διακριθεί για τις δημοκρατικές τους ιδέες και την πίστη τους στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως σύμβολο φιλίας, ο θεσμός τιμά τη φιλία μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής».
Έτσι περιγράφεται εκ μέρους της Χιακής Ομοσπονδίας το πλαίσιο για τον εν λόγω θεσμό. Και είναι -πράγματι- άξιο θαυμασμού και σεβασμού της όποιας προσπάθειας γίνεται κάθε χρονιά να διοργανωθεί μια εκδήλωση και να τιμηθεί ένα πρόσωπο που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στον τομέα του, υπηρετώντας αρχές, αξίες και ιδέες που προάγουν την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την ελληνο-αμερικανική φιλία. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Η Χιακή έχει τιμήσει ανθρώπους που η ακτινοβολία τους και η προσφορά τους εξακολουθεί να αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό της εποχή μας. Και φαντάζομαι θα συνεχίσει και στο μέλλον.
Υπάρχει ωστόσο ένα αλλά. Πέρυσι τιμήθηκε ο Γκας Παγώνης, φέτος θα τιμηθεί ο Τζέιμς Σταυρίδης. Και οι δυο στρατιωτικοί και μάλιστα έχοντας φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα της αμερικανικής στρατιωτικής ιεραρχίας. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι για να φτάσουν εκεί που έφτασαν χρειάστηκε χρόνος, προσπάθεια μεγάλη, δύσκολες αποστολές, θυσίες προσωπικές, και ένα σωρό άλλα που πολλά τα ξέρουν ίσως μόνο οι ίδιοι. Έφτασαν όμως στον στόχο τους, και είναι άξιοι για αυτό που κατάφεραν. Καλό είναι να είναι σαφές και ξεκάθαρο.
Το «αλλά» όμως βρίσκεται στην επιλογή της Χιακής να τιμήσει δυο στρατιωτικούς στην σειρά με το Ομήρειο Βραβείο. Είναι πρόσωπα της πολιτικής, της τέχνης, των γραμμάτων; Όχι. Έχουν συμβάλει στην προώθηση της ελληνο-αμερικανικής φιλίας; Για να μην πούμε όχι, ας βάλουμε ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ποια είναι τα στοιχεία λοιπόν, σύμφωνα με τα οποία οι συγκεκριμένοι άνθρωποι τιμώνται και παραλαμβάνουν το Ομήρειο βραβείο;
Εκτός αν τελικά το μόνο που ενδιαφέρει είναι να υπάρχει ένα ηχηρό όνομα για να τραβήξει τον κόσμο να πάει στην εκδήλωση, και άρα να πληρώσει ένα σεβαστό ποσό στο εισιτήριο, να γίνει το λεύκωμα και να συγκεντρωθούν πολλά χρήματα από τις καταχωρήσεις ή στο τέλος-τέλος κάποιοι να εξυπηρετήσουν ιδιοτελή συμφέροντα, που μόνο εκείνοι τα γνωρίζουν. Αλλά η ουσία πού είναι, κύριοι της Χιακής; Και εννοώ την ουσία που επικαλείται ο ίδιος ο θεσμός του «Ομήρειου».
Μια χαρά είναι ο κ. Σταυρίδης σαν άνθρωπος, σαν στρατιωτικός. Πού είναι όμως το πρόσωπο των Γραμμάτων ή της Τέχνης; Της πολιτικής; Εκτός αν όλα είναι για να βγάλουμε μια φωτογραφία με έναν ισχυρό (που δεν δίνουμε ουσιαστικά μία για το ποιος είναι… εκτός αν μας ή θα μας κάνει την δουλειά μας κάποτε με κάποια αφορμή…), να την κορνιζάρουμε, να την μοστράρουμε με κάθε αφορμή και να αυτοθαυμαζόμαστε. Άντε να μπούμε και σε ένα μονόστηλο μιας εφημερίδας με μια φωτογραφία, για να κερδίσουμε την κοινωνική αναγνώριση. Υπάρχει μια έκφραση του συρμού που λέει «μου φαίνεται ότι έχουμε χάσει την μπάλα»"… ποιος την έχασε…; αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Εν κατακλείδι, φαίνεται ότι δεν έχει σημασία τελικά ποιος τιμάται, με ποια κριτήρια, με ποιους προβληματισμούς, με ποιες αρχές και ποιες αξίες… Αρκεί να τιμηθεί κάποιος που το όνομά του «παίζει». Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σταυρίδης πέρυσι είχε τιμηθεί από του Άρχοντες του Πατριαρχείου. Φέτος από την Χιακή, ε…του χρόνου μπορεί από έναν άλλο οργανισμό.
Βλέποντας όλα αυτά, σε κάνουν να πιστεύεις ότι τελικά η σημασία τέτοιων εκδηλώσεων (για τους διοργανωτές) είναι σε άλλα –ανούσια για πολλούς- πράγματα. Να γίνει η εκδήλωση, να έχει κόσμο, να μαζέψουμε χρήματα να βάλουμε στο λογαριασμό για να καλυφθούν τα έξοδα της χρονιάς και φυσικά για ορισμένους από τους διοργανωτές, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τα φλας των φωτογράφων, για το μικρόφωνο, για το χειροκρότημα. Άντε και σε ένα δημοσίευμα σε μια εφημερίδα. Και πάλι, αν το πλαίσιο αρχών του «Ομήρειου» ήταν διαφορετικό και η επιλογή του προσώπου συμβάδιζε, κανείς δεν θα έλεγε τίποτε. Και πιθανόν να μην έδινε και μεγάλη σημασία στις ανθρώπινες –μικρές ή μεγάλες- αδυναμίες. Αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι…
Τιμάς κάποιον, αν θέλεις να μείνεις πιστός στην αρχές που έχεις θέσει και διέπουν τον θεσμό, γιατί έχει προσφέρει σε αυτά που εκ προοιμίου έχουν τεθεί ως προϋποθέσεις. Έτσι για την ιστορία, καλό θα ήταν να δώσει κάποιος μια απάντηση. Κάποιος όμως από την επιτροπή της Χιακής που εισηγήθηκε να τιμηθεί φέτος ο Τζέιμς Σταυρίδης. Και πάλι για να μην παρεξηγηθώ, ο κ. Σταυρίδης είναι πραγματικά αξιέπαινος για όσα έχει καταφέρει. Αλλού είναι το ζήτημα…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
