Γνώρισα το Δημήτρη πριν λίγες μέρες στο Άγιο Γάλας. Μόλις άνοιξε το στόμα του κατάλαβα ότι ήταν κάτι αυθεντικό, διαφορετικό. Μιλούσε γνήσια Καρδαμυλίτικα, με κάθε ιδιωματισμό της ντοπιολαλιάς, σε γυρνούσε αυτόματα κάποιες δεκαετίες πίσω.
Τόλμησα να τον ρωτήσω πώς επιμένει στη γλώσσα των παππούδων του στην καθημερινή χρήση. «Γιατί είμαι Έλληνας της διασποράς και δεν επήγα σχολείο», ήταν η εξήγηση του.
Ο Δημήτρης γράφτηκε σε ελληνικό σχολείο της Αμερικής πριν περίπου 35 χρόνια. Τις πρώτες μέρες που πήγε σ’ αυτό ρωτήθηκε από τη δασκάλα πώς λέγεται ο άνθρωπος που δε βλέπει, δεν έχει όραση. «Στραβός, αόμματος, κουλούκι, βαβάκας», ήταν η αυθόρμητη απάντηση του. «Τι λες παιδί μου; Στραβός είναι ο γιαλός, ένας δρόμος. Δεν υπάρχουν τέτοιες λέξεις, να μη σε ξανακούσω! Τυφλός λέγεται», απάντησε η δασκάλα.
Από εκείνη τη στιγμή ο Δημήτρης κατάλαβε ότι το ελληνικό σχολείο δεν μαθαίνει αληθινά γράμματα. Περιορίζει τη γνώση και τη γλώσσα, όταν αυτές αποδεδειγμένα δεν έχουν φραγμούς. Το παράτησε και δεν ξαναπήγε. Κι έτσι μπορεί, αν δει άνθρωπο με στερημένη την όραση να τον πει αόμματο, χωρίς να αισθάνεται τύψεις.
Να μας επισκέπτεσαι πιο συχνά Δημήτρη, μήπως παραδίδεις και σε μας, των ελληνικών σχολείων, κανένα δωρεάν μάθημα περισσότερο…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
