Ζούμε, βέβαια, και τον άλλο παραλογισμό. Αν οι υποψήφιοι δεχτούν να περάσουν από την κρησάρα μιας κομματικής διαδικασίας επιλογής, αυτόματα θεωρούν πως χάνουν την … ανεξαρτησία τους. Την οποία όμως την επικαλούνται, αφού γίνει σαφές ποιος έχει την … κομματική στήριξη. Διότι δίχως την τελευταία, τα «στρατιωτάκια» - κομματικά στελέχη αρνούνται να δεσμευτούν ότι μπαίνουν στο κυνηγητό της ψήφου, αν το κόμμα δεν ξεδιαλύνει ποιόν υποστηρίζει.
Τι σόι ανεξαρτησία είναι αυτή, προσωπικά ποτέ μου δεν κατάλαβα.
Όπως ειλικρινά δεν κατάλαβα και ποια η πρεμούρα να ενοχλούμαστε από τη στήριξη ενός συνδυασμού από ένα κόμμα. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει τα κόμματα είναι οι πυλώνες στήριξης του πολιτεύματος. Ακόμα κι αν δε γουστάρουμε τους σημερινούς κομματικούς σχηματισμούς, κάποιους άλλους οφείλουμε να δημιουργήσουμε, αν συμφωνούμε πως θα λειτουργούμε στα όρια της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Το να στηρίζει ένα κόμμα μια αυτοδιοικητική παράταξη δε συνιστά επομένως σημείο μεμπτό. Αρκεί ο επικεφαλής και η οργανωτική δομή της να είναι σε θέση να τραβήξουν τις απαραίτητες διαχωριστικές γραμμές στους όρους Αυτοδιοίκηση και κομματοκρατία.
Ας σταματήσει επομένως αυτό το κακόγουστο κρυφτούλι. Το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη «Χιακή Συμπολιτεία», φλερτάρουν έντονα μαζί του οι προερχόμενοι από τη Ν.Δ. υποψήφιοι, θα το λανσάρει αύριο – μεθαύριο και το ΠΑΣΟΚ με τον Πολύδωρο. Όλοι ξαφνικά λάτρεις της ανεξαρτησίας. Την οποία την ερωτεύονται μόλις αντιληφθούν ότι η κομματική ταμπέλα που εκείνοι περιφέρουν όλη την υπόλοιπη περίοδο της ζωής τους είναι ενοχλητική και απωθητική. Ας διαλέξουν.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
