Εκ φύσεως επιμένω ότι όποιος παραγράφει τη σφαιρική αντίληψη για ένα τόπο είναι καταδικασμένος να αποτύχει, αν θεωρεί ότι μπορεί να λειτουργεί αποκομμένα από το υπόλοιπο περιβάλλον. Μια βόλτα την Καθαρή στα Μεστά με κάνει να μετριάσω (κι όχι να εγκαταλείψω) την άποψη μου.
Βρέθηκα στο χωριό από νωρίς, την ώρα που ο Αγάς έκανε την εμφάνιση του στην πλατεία. Η τελετουργία αυτή απαιτεί τόση οργάνωση, τόση προσεκτική διανομή ρόλων, που έπαθα σοκ όταν πληροφορήθηκα ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού έχει αδρανήσει, δεν υφίσταται κι όλα αυτά συμβαίνουν αυτόματα, από μόνα τους, καθορισμένα λες γονιδιακά.
Κι ύστερα μια βόλτα στο χωριό. Η απάντηση σε όσους βιάζονται να τοποθετήσουν ταμπέλες για να εξαγνίσουν το δικό τους τίποτα. Η οικογένεια Αλμυρούδη αγόρασε πριν χρόνια διάσπαρτα χαλάσματα στο μεσαιωνικό οικισμό. Δανείστηκε και τα μετέτρεψε στην εξαιρετική μονάδα του «Μεσαιωνικού Κάστρου». Γεύτηκε τη συνήθη κριτική μιας μικρής κοινωνίας ότι «ήρθε ο Τσουβάς (έτσι είναι το ψεγάδι του πατρός στο χωριό) να τα φάει όλα».
Κι ο Τσουβάς δε μίλησε. Έσκυψε το κεφάλι, ξεροκατάπιε άπειρες φορές και συνέχισε. Μετά τη μετατροπή των χαλασμάτων σε εξαιρετικά δείγματα τουριστικών κατοικιών, υπόδειγμα αρχιτεκτονικού σεβασμού στη φυσιογνωμία του οικισμού, πήρε στις πλάτες του το κύριο βάρος των ετήσιων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Εργαστήρια χαρακτικής, δεκαπενθήμερα με ζωγράφους, συναυλίες, παραστάσεις, μεγάλα κόστη διοργάνωσης αλλά και προβολής του χωριού.
Κι ύστερα, βλέποντας ότι το χωριό δεν μπορεί από μόνο του να ακολουθήσει το ρυθμό του, έφτιαξε καφετέρια στην πλατεία και ένα εξαιρετικό εστιατόριο χαμένο στα στενά των Μεστών και κάλεσε κόσμο απ’ το χωρίο ή κι απ’ … τα Φυτά και τους τα έδωσε να τα δουλέψουν. Το τόνωσε δηλαδή και με νέους επαγγελματίες.
Με χαρά διαπιστώνω πια ότι οι Μεστούσοι αρχίζουν τώρα να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει η παρουσία ενός Αλμυρούδη για τον τόπο τους. Το είδα στο βλέμμα της Μαρίνας, που θυσίασε τις οικονομίες μιας ζωής για να φτιάξει κι εκείνη δυο δωμάτια, που, όπως έμαθα, συναγωνίζονται επάξια σε πολυτέλεια και ποιότητα το «Μεσαιωνικό Κάστρο». Το είδα στο μικρό Μεστούση, που πήρε την απόφαση να ανοίξει το δικό του λουκουματζίδικο σε ένα στενό του οικισμού, εξαιρετικό όταν το επισκέφτηκα, πιστεύοντας στη δύναμη κάθε τετραγωνικού του χωριού του, ακόμα και του πιο αθέατου. Το είδα κυρίως στον τρόπο επαφής αυτών των νέων μεταξύ τους με τον υιό του επενδυτή του χωριού. Αμοιβαίος σεβασμός, πλήρης κατανόηση του αλληλοσυμπληρωματικού τους ρόλου.
Τα Μεστά σήμερα δημιουργούν, αργά αλλά σταθερά, τις προϋποθέσεις μιας αυτόνομης πολιτείας, χωρίς την παραμικρή συμβολή κάθε είδους εξουσίας. Για την ακρίβεια, με εμπόδια εκ μέρους τους. Θα είχαν αυτή την προοπτική, αν δεν είχαν τη τύχη καταγωγής του «Τσουβά»; Ας απαντήσει κανείς με παρρησία.
Την ίδια ακριβώς χρειάστηκα κι εγώ για την απόφαση αν πρέπει να μπουν αυτές οι γραμμές σε ένα καθημερινό φύλλο, στο οποίο η οικογένεια Αλμυρούδη συμμετέχει επιχειρηματικά. Πείσθηκα ότι η σιωπή αδικεί την προσπάθεια της και την προσπάθεια των υπόλοιπων Μεστούσων, που δειλά αρχίζουν να την καρπώνονται.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
