Έφεραν τον επαγγελματία και τον έμπορο σε απόγνωση. Τον ιδιωτικό υπάλληλο να κατανοεί τον εργοδότη του επειδή δεν μπορεί να τον πληρώσει. Έστειλαν το συνταξιούχο στην ουρά της απελπισίας για μόλις 120 ευρώ. Διέλυσαν τον τουρισμό μας. Δεν τήρησαν καμία από τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους (πλην ΕΡΤ, καθαριστριών, επιόρκων και ρυθμίσεων οφείλω να ομολογήσω). Μας επέστρεψαν στην εποχή των ελλειμμάτων. Κατάπιαν κάθε ίχνος αποθεματικού στα ταμεία της χώρας. Έκλεισαν τις τράπεζες. Διέσυραν τη χώρα μας παγκοσμίως με αντίστροφες μετρήσεις να υπολογίζουν τα δευτερόλεπτα από τη χρεοκοπία της. Έδωσαν τη δική τους καινοφανή ερμηνεία στη λέξη «αξιοπρέπεια».
Ήταν όλα ρόδινα πριν; Φυσικά όχι, μα οι προκάτοχοι τους πλήρωσαν το βαρύτατο τίμημα. Τούτοι εδώ όμως ζουν σε ένα δικό τους γυάλινο κόσμο, απ’ τον οποίο δύσκολα θα βρουν οδό διαφυγής. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία…
Δεν με αγγίζουν παρόλα αυτά ούτε σήμερα, στην εθνικά πιο προσβεβλημένη ημέρα της ζωής μου, οι θεωρίες συνωμοσίας. Δεν διανοούμαι ότι ο Τσίπρας, ο Παππάς, ο Φλαμπουράρης εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία εξόδου της χώρας από την Ε.Ε.. Τη δική τους φιλοσοφία διαθέτουν για την πορεία της χώρας κι επέλεξαν να τη δοκιμάσουν. Σεβαστό και δημοκρατικά αποδεκτό. Ο ψόγος είναι ότι, όπως αποδείχθηκε, δεν διέθεταν εναλλακτικό σχέδιο αντιμετώπισης του κινδύνου. Περιορίστηκαν στους καθησυχασμούς πως εμείς θα αλλάξουμε τη ρότα της Ευρώπης, θα χορέψουν στους ρυθμούς μας απ’ τα νταούλια μας. Η φοβία μην τυχόν και υπονοηθεί στρατηγική εξόδου από τη νομισματική ένωση έχει αφήσει τη χώρα έρμαιο κάθε κινδύνου. Θεωρία επισκόπου και καρδιά μυλωνά.
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου λειτούργησε σαν τους Χαλασοχώρηδες. Τους ήρωες του ιστορικού διηγήματος του Αλ. Παπαδιαμάντη το 1.892, συμπτωματικά μια χρονιά πριν την τότε πτώχευση. Έταξαν βεβαιότητα επιτυχίας του σχεδίου τους, είχαν σύσσωμη τη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας στο σχεδιασμό τους, μα δεν είπαν σε κανέναν μας ότι θα μας πετάξουν χωρίς σωσίβιο στη θάλασσα μόλις αυτή φουρτουνιάσει.
Το κρισιμότερο; Μοιάζουν να έχουν πάθει ναυτία, μια παραζάλη από την άκαμπτη στάση αγορών και εταίρων. Το βράδυ στέλνουν πρόταση νέου Μνημονίου, το πρωί τάσσονται υπέρ του «όχι» και οι μισοί τους βουλευτές χαρακτηρίζουν αιμοσταγείς τους συνομιλητές τους. Ποιος σκληρός διαπραγματευτής να τους λάβει σοβαρά υπόψη;
Η – για πρώτη φορά Αριστερά – ελληνική κυβέρνηση αποδεικνύεται εξαιρετικά ευάλωτη στο δυσμενές διαμορφωμένο από την ίδια περιβάλλον. Υπονομεύει πια την κανονικότητα της ήδη δύσκολης ζωής μας, παίζοντας καθημερινά με τη φωτιά. Ο πυρήνας των στελεχών της ακροβατεί διαρκώς, τελευταία εκλιπαρώντας να πετύχει μια συμφωνία που δεν επιθυμεί να εφαρμόσει.
Πέντε δραματικοί μήνες για τη χώρα μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι η Ευρώπη του 2.015 ούτε θέλει, ούτε υπάρχει περίπτωση να συνεργαστεί με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.. Δυο εναλλακτικές υπάρχουν για τα κυβερνητικά στελέχη. Ή να μεταλλάξουν την αντίληψη της για την υπέρβαση της κρίσης ή να μιλήσουν σταράτα στο λαό, να αποδεχτούν ότι το μοναδικό plan b είναι η δραχμή και να συνεχίσουν το έργο τους ως … Χαλασοχώρηδες. Δύσκολη όποια επιλογή κι αν κάνουν και για εκείνους και για τη χώρα μας. Μοναδική λύση να αποδεχτούν τα σφάλματα τους και να καλέσουν σε βοήθεια όλες τις υγιής δυνάμεις του τόπου. Μόνα τους δεν μπορούν τα παιδιά, ποιος δεν το νοιώθει;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
