Κάποια χρόνια πριν, όσο η ελλαδική τακτική απορροφητικότητας των ευρωπαϊκών πόρων καμάρωνε μόνο όταν τα ποσοστά εμφανίζονταν αυξημένα, κανέναν δεν ενοχλούσαν ευφάνταστες εμπνεύσεις του τύπου «υποδομή κατά της γυναικείας κακοποίησης», προϋπολογισμού 300.000 ευρώ. Δουλεύαμε εαυτούς και ευρωπαίους εταίρους ότι καταπολεμούμαι ένα σοβαρό κοινωνικό σύμπτωμα, την ώρα που εμείς απλά επισκευάζουμε ένα ερειπωμένο κτίριο, χωρίς μάλιστα να προγραμματίσουμε την τύχη του λίγα χρόνια μετά τη λήξη του προγράμματος.
Πόσα και πόσα τέτοια δεν στήσαμε, όλα στην ίδια ακριβώς λογική, να ρουφήξουμε τους ευρωπαϊκούς πόρους, αδιάφορο αν υπήρχε η παραμικρή ανταποδοτικότητα στην πραγματική οικονομία του τόπου ή αν συμβάλαμε πραγματικά στην άρση σημαντικών κοινωνικών στρεβλώσεων. Έτσι ωραία κυλούσε η ζωή, ώσπου μας κάθισε στο στομάχι η κρίση…
Σε περιόδους πλέον κατά τις οποίες η δημόσια δαπάνη είναι ελλιπέστατη ακόμα και για να γεμίσουν οι καυστήρες θέρμανσης των σχολείων, η κοινωνία ενοχλείται όταν διαβάζει για 1,1 εκ. ευρώ σε έργα ανάπλασης στη Φάρκαινα. Τόσα λεφτά δηλαδή σε παγκάκια, κάδους και … καταρράκτες. Ελάχιστους ενδιαφέρει αν οι πιστώσεις αυτές έχουν συγκεκριμένο προορισμό, αν δεν μπορείς να τις πάρεις από εκεί και να τις κάνεις αγροτικούς δρόμους. Σχεδόν όλοι αντιλαμβάνονται ότι πετιούνται λεφτά στον ίδιο τρύπιο κουβά του παρελθόντος. Κι η δημοτική αρχή οφείλει να πιάσει το σφυγμό της κοινωνίας. Να νοιώσει πως όσα εκείνη πανηγυρίζει και τα μετατρέπει σε προεκλογική σημαία της, η κοινωνία τα εντάσσει στις υπερβολές του παρελθόντος, όσες μας οδήγησαν στη σημερινή εθνική κατάσταση.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
