Απ’ τη μετακατοχική Ελλάδα κι εντεύθεν η Αριστερά στη χώρα μας εθίστηκε να αντιπολιτεύεται. Τις περισσότερες φορές με τρόπο άκομψο και λίαν επιθετικό. Όταν το Γενάρη βρέθηκε σε θέση ισχύος βρέθηκε ταυτόχρονα κι έξω από τα νερά της. Ο βασικός κορμός του στελεχικού δυναμικού της, ιδίως εκείνος της επαρχίας, μεγαλωμένος σε ομάδες συνδικαλισμού, δεν κατανόησε ότι η εξουσία συνεπάγεται ευθύνη. Βρέθηκε στα δύσκολα, είδε τις υποσχέσεις του να καταρρέουν σαν πύργος χάρτινος και για μεγάλο τμήμα των συγκεκριμένων στελεχών η απόδραση από την πραγματικότητα της εξουσίας έγινε μονόδρομος.
Διαφωνώντας με τη συνέχιση της μνημονιακής περιόδου για τη χώρα πήραν και πάλι τον εύκολο δρόμο της αντιπολίτευσης, αυτή τη φορά όμως αντιπολιτευόμενοι τους εαυτούς τους. Μετατρέπονται ξανά σε κατήγοροι, βλέπουν γύρω τους προδοσίες από ανθρώπους που ως τα χτες τους ένωναν οι αγώνες της συντροφικότητας.
Προσωπικά δεν τρέφω αυταπάτες. Όσοι εγκαταλείπουν την εξουσία που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να διεκδικήσουν την ηγεμονία στη μικρότερη πίτα των εραστών της επιστροφής στη δραχμή, ακόμα κι όταν και αυτό τους βγει, συμφωνήσει με την κοσμοθεωρία τους ο λαός και τους δώσει δικαίωμα να ξανακυβερνήσουν, εκείνοι θα βρουν τον τρόπο της απόδρασης. Γεννήθηκαν στην αντιπολίτευση και στην αντιπολίτευση θα πεθάνουν. Ξέρουν πως σε αυτό το μετερίζι καείς δεν θα τους ζητήσει ευθύνη. Μπορούν ανεύθυνα να ρητορεύουν επί παντός επιστητού. Αυτό χρειάζεται η χώρα;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
