Πρωινό της Τρίτης ανηφορίζω τον Ανάβατο. Νεκρική σιγή. Γύρω στις 09.30 η μοναδική επιχείρηση παροχής υπηρεσιών, το ταβερνάκι, κλειστό και ο οικισμός επιβεβαιώνει τον τίτλο του ως νεκρόπολη. Ένας ιδιοκτήτης αγροτεμαχίου με το χορτοκοπτικό σπάει την απόλυτη σιωπή και μια κυρία στο μπαλκόνι της στο νεότερο τμήμα του οικισμού δίνει ένδειξη ζωής σε ένα από τα ελάχιστα κατοικήσιμα σπίτια.
Η απόφαση να ανηφορίσω στην Ακρόπολη επιβεβαιώνει αμέσως το προαίσθημα της αγανάκτησης. Πάει να το καλύψει η γιγαντιαία γαλανόλευκη σημαία στην είσοδο της, μα με τα πρώτα κιόλας βήματα κάθε κρυφή ελπίδα σβήνει. Ένα εργοταξιακό ερείπιο σε περιμένει όπου κι αν ρίξεις το βλέμμα σου, όπου σηκώσεις τον φωτογραφικό σου φακό.
Οι εργασίες σκανδαλωδώς σταμάτησαν πριν κάποια χρόνια. Η πολιτεία, ανήμπορη να ελέγξει την υπόθεση, την τοποθέτησε στο αρχείο. Είναι δυνατόν όμως να μην μπορεί να επιβάλλει ούτε την απομάκρυνση των παρατημμένων από την εργολαβία συνέργων; Σκαλωσιές, μαδέρια, τσιμεντοσακούλες, μια εικόνα ντροπής απ’ άκρη σ’ άκρη στην ακρόπολη. Απ’ τα στενά δρομάκια της ως τους εσωτερικούς χώρους του τριώροφου και του Ταξιάρχη. Μια άκρως προσβλητική για τον τόπο μας αισθητική σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους χώρους του. Ούτε αυτό δεν μπορεί να μεριμνήσει το ΥΠ.ΠΟ.; Να καθαρίσει ο χώρος, αφού είναι ανίκανο να βρει τρόπο ολοκλήρωσης του έργου;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
