Σχεδόν μιάμιση δεκαετία παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στην Ένωση Μαστιχοπαραγωγών. Από την απόσταση που όριζαν οι εκάστοτε διοικήσεις της στην επιθυμία δημοσιογραφικής έρευνας για όσα συμβαίνουν στον μεγαλύτερο και αναγκαστικό χιώτικο συνεταιρισμό. Ακόμα και οι κομβικές αποφάσεις για το μέλλον της Ένωσης ελήφθησαν σε ένα περιβάλλον ελλιπέστατης ενημέρωσης, ανακοινώθηκαν ως τετελεσμένα, προεπεξεργασμένα από την εκάστοτε διοίκηση και περιβεβλημένα, σχεδόν πάντα, με το περιτύλιγμα της ομοφωνίας.
Ομόφωνα, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται ομόφωνα. Άρα όποιος εξωδιοικητικά διαφωνεί γίνεται η μύγα μέσα στο γάλα.
Μόνο όποιος δεν ήθελε να δει έκλεινε τα μάτια στον αναβρασμό της βάσης των μαστιχοπαραγωγών.
Όσο το μαστίχι ήταν το συμπληρωματικό εισόδημα της σύνταξης, αντίλογος δεν τολμούσε να εμφανιστεί στην ομοφωνία. Από τότε που στο κέντος επέστρεψαν μαστιχοπαραγωγοί νεότερης γενιάς καταπίνουν λιγότερο αμάσητο το περιτύλιγμα της ομοφωνίας. Θέλουν και απαιτούν να έχουν ενημέρωση μεγαλύτερη της δοσολογίας με το σταγονόμετρο που έχει καθορίσει και η σημερινή διοίκηση.
Βλέπουν επενδυτικές πρωτοβουλίες της θυγατρικής και υπολογίζουν ότι, για να εξελίσσεται η Mediterra, θα εξελιχθεί και η δική τους ανταμοιβή. Αιφνιδιάζονται από τη στασιμότητα στην τιμή της πρώτης ύλης, νοιώθουν να εμπαίζονται βλέποντας τη διοίκηση να ρίχνει έμμεσα την τιμή, βελτιώνοντας τους δείκτες ποιότητας κατά την παραλαβή. Θεωρούν ότι κάποιοι χαρτογιακάδες κάνουν παιχνίδι με τους κόπους τους.
Η επανάσταση του νοτιοχωρούση μόνο απαρατήρητη δεν πρέπει να περάσει από τη διοίκηση της Ένωσης. Αν επιδιώξει κατασταλτικά ή με τερτίπια να την καταπνίξει σε λίγο καιρό θα τη βρει μπροστά της σε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις. Αν ικανοποιήσει το αίτημα της ελλοχεύει ο κίνδυνος τα οικονομικά της Ένωσης να διολισθήσουν υποκύπτοντας στην πρώτη ισχυρή απαίτηση των παραγωγών.
Η Ένωση τα τελευταία χρόνια βάσισε τη βιωσιμότητας της στο γεγονός ότι δεν ακολούθησε την πεπατημένη των συνεταιρισμών. Λειτούργησε ως εταιρεία σε ανταγωνιστικό ιδιωτικοοικονομικό περιβάλλον. Δεν πρέπει ούτε να το παραγνωρίσουμε, ούτε να το υποτιμήσουμε. Έχει χάσει όμως το μέτρο. Ύψωσε τείχη στις σχέσεις της με τη βάση της, βολεύτηκε να την έχει απαίδευτη, συχνά ανενημέρωτη, εκτός παιχνιδιού, και σήμερα πληρώνει το τίμημα με ανταρσία. Βάζει χέρι έμμεσα στην τσέπη και κάνει τον παραγωγό να εξεγείρεται.
Η λύση είναι μια. Δεν έχει τη δυνατότητα να τον ενθαρρύνει οικονομικά, ας του παρέχει τουλάχιστον ό,τι μέχρι σήμερα του έχει στερήσει. Την πρόσβαση στην ενημέρωση. Να δώσει τη δυνατότητα συνδιαμόρφωσης της πολιτικής της, προστατεύοντας όμως τους όρους βιωσιμότητας της.
Η καραμέλα της ομόφωνης, άρα μη επιδεχόμενης κριτικής, λήψης των αποφάσεων έχει αρχίσει να λιώνει. Είναι σε θέση η διοίκηση Μονίαρου, μπολιασμένη στη μεθοδολογία «άσε τα κρυφά κρυμμένα», να αντιληφθεί και πολύ περισσότερο να προχωρήσει σε αλλαγή στρατηγικής; Αν πάντως δεν την επιχειρήσει θα δει το κύμα δυσπιστίας για τις αποφάσεις της να διογκώνεται τόσο, που μάλλον δεν θα θέλει να μάθει τη συνέχεια.
Μπείτε στην ομάδα μας στο Viber και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Ακολουθήστε μας στο Google News. Σχολιάστε στην σελίδα μας στο Facebook.
Ο Πολίτης είσαι εσύ. Γίνε συνδρομητής της εβδομαδιαίας έντυπης έκδοσης.
facebook
youtube
instagram
X
