Χαίρει παγκόσμιου σεβασμού και αναγνώρισης, το σήμα της γίνεται αποδεικτικό εγγύησης για κάθε μνημειακό και πολιτιστικό αγαθό. Κι όμως…
Λες και το ‘χει η μοίρα του νησιού να μη δίνει τη βαρύτητα που του πρέπει σε έναν Οργανισμό σαν την UNESCO. Θυμάμαι προ ετών, όταν είχα δείξει μια εικόνα της Νέας Μονής στο μακαριστό Διονύσιο, να με ρωτά έκπληκτος τι είναι αυτό το σηματάκι που υπάρχει δίπλα της. Ούτε εκείνος, ούτε η λοιπή κουστωδία της Ιεράς Μητροπόλεως είχαν ξαναδεί το σήμα της UNESCO.
Κάπως αντίστοιχα συμπεριφέρεται και ο νυν πρόεδρος της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών. Στη θητεία του συνέπεσε μια μεγάλη επιτυχία, η ένταξη του «πολιτισμού της μαστίχας» στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO κι ο κ. Μονιάρος άρχισε να τη διαχειρίζεται για να κάνει ατομικά παιχνιδάκια προβολής.
Πού έχω αισθανθεί ότι αντιμετωπίζομαι φιλικά; Εκεί να αναγγείλω την είδηση, να καταθέσω κι εγώ τα διαπιστευτήρια μου.
Με πείραξε λέτε η απώλεια των πρωτείων μιας είδησης; Έχω υπερβεί προ πολλού το σύνδρομο καταδίωξης της αποκλειστικότητας. Ο χρόνος στη σημερινή ειδησεογραφία έγινε έννοια τόσο σχετική, που εύκολα κλέβει τη δόξα της αποκλειστικότητας μια σωστή επισήμανση. Αυτή εν τέλει συζητείται.
Με πείραξε όμως – και δεν το κρύβω – η στενόμυαλη αντίληψη ενός ανθρώπου που διοικεί το γίγαντα των επιχειρήσεων της Χίου. Οποιαδήποτε σοβαρή διοίκηση θα χειρίζονταν την τεράστια επιτυχία ως αφορμή να στραφούν πάνω στο Συνεταιρισμό και το προϊόν τα φώτα δημοσιότητας όλου του κόσμου. Ο Συνεταιρισμός της Κοζάνης, για παράδειγμα, θα ανακοίνωνε επίσημα, με Δελτίο Τύπου προς όλα τα Μέσα της χώρας την είδηση και θα προσκαλούσε στη Χίο για την αναλυτική παρουσίαση του επιτεύγματος. Σε συνεννόηση με το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς, το Υπουργείο Πολιτισμού και την εκπρόσωπο της UNESCO στη χώρα, θα προωθούσε την είδηση παγκόσμια, θα διοργάνωνε εκδηλώσεις στην Αθήνα και στις βασικές πρωτεύουσες του κόσμου, περήφανος για το γεγονός. Θα συζητούσαν όλοι για τον «πολιτισμό του κρόκου» μήνες και μήνες.
Συγκρίνετε τακτικές με αυτές που ακολουθεί ο κ. Μονίαρος. Θάβει έναν παγκόσμιο έπαινο για τη μαστίχα μας. Αδυνατεί να αντιληφθεί τη σημασία του επιτεύγματος. Παρουσιάζεται ελάχιστος για να αδράξει μια πολύ σημαντική και ανέξοδη ευκαιρία προβολής του προϊόντος μας. Πείθει ότι το μόνο που τον νοιάζει είναι να εκλιπαρεί τους κυβερνώντες να δώσουν χιλιάδες ευρώ για προβολή κι εκείνος να μην μπορεί να κάνει το καθήκον του όταν η προβολή του πέφτει ανέξοδα στο πιάτο.
Κρίμα, δεν αρμόζουν στην Ένωση τέτοιοι χειρισμοί. Φαντάζομαι απογοητεύουν έντονα και το Πολιτιστικό Ίδρυμα της Τράπεζας Πειραιώς, που μάλλον αντιλαμβάνεται ότι με τη σημερινή διοίκηση είναι υποχρεωμένο να παρεμβαίνει στο εξής και για τα αυτονόητα. Τουλάχιστον η υπόλοιπη διοίκησή της ας υποχρεώσει τον πρόεδρο να δει πέρα από τη μύτη του. Η μαστίχα δεν μπορεί να φυλακίζεται στα όρια του μικρόκοσμου του κ. Μονίαρου.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
