Είναι το υπερωκεάνιο με την πολύ μεγάλη ιστορία και τα πολλά ταξείδια στις πέντε ηπείρους. Πλοίο που ναυπηγείται το 1940 στο Newport News ταξιδεύει για 67 συναπτά έτη, για να βουλιάξει τελικά στα Κανάρια Νησιά. Σχεδιασμένο από το διάσημο αρχιτέκτονα-ναυπηγό Gibbs, το σχεδιαστή του μεταγενέστερου και πολύ μεγαλύτερου United States, του 1952, η ναυπήγησή του χρηματοδοτήθηκε από την αμερικάνικη κυβέρνηση με τον όρο αν χρειαστεί να διατεθεί στο κράτος σε περίπτωση πολέμου. Ενώ είναι έτοιμο για τα υπερατλαντικά του ταξίδια το AMERICA, όπως ονομαζόταν τότε, διατίθεται από την εταιρεία του, την United States Lines, σε κρουαζιέρες στην Καραϊβική. Από τα πρώτα του χρόνια γίνεται φανερό ότι έχει σχεδιαστικά και λειτουργικά προβλήματα. Το μπροστινό του φουγάρο είναι ψεύτικο και πολύ κοντά στο μπροστινό κατάρτι, ενώ το πραγματικό πίσω φουγάρο γέμιζε με καπνιά τα καταστρώματα. Για αισθητικούς και λειτουργικούς λόγους αποφασίζεται να ψηλώσουν κατά πέντε μέτρα και από το 1941 έως το 1946 επιτάσσεται από το αμερικανικό κράτος ως μεταγωγικό, μεταφέροντας στρατεύματα από την Αμερική και την Αυστραλία στην Ευρώπη και την Αφρική διανύοντας 550.000 ναυτικά μίλια και μεταφέροντας 500.000 οπλίτες.
Με το τέλος του Πολέμου το West Point, δεύτερη ονομασία του America, επιστρέφεται στην εταιρία του και μετά από μετασκευή για να ξαναγίνει υπερωκεάνιο, η μεταφορική του ικανότητα είναι 1.046 επιβάτες και πιο συγκεκριμένα πρώτης θέσης 516, θέσης με καμπίνα 371 & τουριστικής 159. Εξαιτίας μιας απεργίας μένει δεμένο στην Αμερική για ένα χρόνο και τον Οκτώβριο του 1964 οπότε αποφασίζεται να πωληθεί στην εταιρεία των αδελφών Μίμη και Αντώνη Χανδρή. Το πλοίο μετασκευάζεται, μετονομάζεται σε AUSTRALIS με τη μεταφορική του ικανότητα να είναι πλέον 2.258 επιβάτες μιας θέσης. Προορισμός του ορίζεται η γραμμή Southampton – Αυστραλία – Νέα Ζηλανδία. Είναι η εποχή που η Αυστραλία διεκδικεί το όνειρο φτωχών μεταναστών από την κομματιασμένη μετεμφυλιακή Ελλάδα, η εποχή των πέτρινων χρόνων που στέρησε τη χώρα μας από το πιο δυναμικό και δημιουργικό πληθυσμό της. Για τα ταξίδια του αυτά το Australis χρησιμοποιεί είτε το κανάλι του Παναμά είτε του Σουέζ. Όταν το τελευταίο κλείνει λόγω πολέμου, η εταιρεία Χανδρής αποφασίζει να το χρησιμοποιεί και για κρουαζιέρες από την Αυστραλία στον Ειρηνικό και τη Νέα Ζηλανδία, παράλληλα με τη γραμμή τακτικής σύνδεσης.
Το Δεκέμβριο του 1977 σταματούν οι κρουαζιέρες με την εταιρεία των αδελφών Χανδρή να το πουλά στην America Cruise Lines, που μετονομάζεται σε Venture Cruise Line. Η νέα εταιρεία αλλάζει και πάλι τα χρώματα του πλοίου, επιλέγοντας το βαθύ μπλε, με την γραμμή στα πλάγια να βάφεται κόκκινη. Τον Ιούνιο του 1978 ξεκινά την πρώτη του κρουαζιέρα με 950 επιβάτες, αλλά συμβαίνει το ανήκουστο, 250 δυσαρεστημένοι επιβάτες από την κακή κατάσταση του σκάφους, να επιβιβάζονται σε σωσίβιες λέμβους και να αποβιβάζονται στο νησί Staten Island, πρώτο σταθμό της κρουαζιέρας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους οι τουαλέτες δεν λειτουργούσαν, τα καταστρώματα ήταν κακοδιατηρημένα, σκουριά υπήρχε παντού και ιδιαίτερα στο μπροστινό ψεύτικο φουγάρο. Η Venture Cruise lines δεν έχει προβεί σε καμιά συντήρηση και επισκευή πριν ξεκινήσει το πλοίο κρουαζιέρες με τα δικά της διακριτικά.
Τέσσερεις μήνες μετά το America αγοράζεται εκ νέου από την εταιρεία Χανδρής, ονομάζεται Italis και αρχές του 1978 φτάνει στον Πειραιά όπου υφίσταται γενική επισκευή και μετασκευή για να γίνει αποκλειστικά κρουαζιερόπλοιο. Το μπροστινό (ψεύτικο) φουγάρο με τις σκουριές αφαιρείται και αποκτάει μια πιο σύγχρονη μορφή. Πραγματοποιεί λίγες κρουαζιέρες στη Μεσόγειο με αφετηρία τη Γένοβα στα μέσα του 1979, αλλά σταματάει γρήγορα τις κρουαζιέρες και μένει δεμένο. Στην συνέχεια πουλιέται σε άλλες εταιρείες, αποκτά άλλα ονόματα, γίνεται πλωτό μουσείο και κρουαζιερόπλοιο αλλά το περισσότερο διάστημα παραμένει δεμένο και παροπλισμένο, αντιμετωπίζοντας πολλές βλάβες που το αναγκάζουν να ακινητοποιηθεί. Το Δεκέμβριο του 1993 ετοιμάζεται να ξεκινήσει ρυμουλκούμενο το ταξίδι από τον Πειραιά στην Ασία με το όνομα American Star για να γίνει πλωτό ξενοδοχείο. Όμως τον Ιανουάριο του 1994, έχοντας περάσει το Γιβραλτάρ πέφτει σε καταιγίδα και κόβεται σιγά σιγά στα δύο, εξωκείλοντας στα Κανάρια Νησιά. Το τέλος του πολύ γνωστού και αγαπημένου υπερωκεανίου είναι πλέον οριστικό. Εξυπηρέτησε με απόλυτη επιτυχία τις εταιρείες που ανήκε για 39 χρόνια, περνώντας 14 χρόνια παροπλισμένο και 13 χρόνια προσαραγμένο στα Κανάρια Νησιά, παρουσιάζοντας ένα τρομακτικό, αποτρόπαιο και συνάμα τραγικό θέαμα. Κατά την διάρκεια των εμπορικών ταξιδιών μεταφέρει 476.000 επιβάτες σε 288 ταξίδια. Τελικά βυθίζεται ολοκληρωτικά τον Μάρτιο του 2009.
(Πηγή: https://karaviakaithalasses.weebly.com/blog)
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
