Ο George Negroponte, τέταρτο τέκνο του εφοπλιστή Δημητρίου Νεγρεπόντη, γεννιέται το 1953 στη Νέα Υόρκη και μεγαλώνει σε περιβάλλον, όπου η τέχνη υποστηρίζεται και καλλιεργείται. Γόνος της γνωστής χιώτικης εύπορης οικογένειας, η οποία εγκαταλείπει την Ελλάδα το 1939, εξ’ αφορμής του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έρχεται σε επαφή με την τέχνη από νεαρή ηλικία, με τον καταξιωμένο επιχειρηματία πατέρα του να ζωγραφίζει στον ελεύθερο χρόνο του και τη μητέρα του Αικατερίνη Κουμάνταρου, να εργάζεται στο τμήμα Χαρακτικής και Σχεδίων του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης. Ομοίως η οικογένεια Κουμάνταρου, πέρα από τον εφοπλισμό, διαθέτει μέλη φιλότεχνους και γνωστούς παγκοσμίως συλλέκτες Έργων Τέχνης, όπως για παράδειγμα ο Σταύρος Νιάρχος ή η Ντόλλυ Γουλανδρή. Παράλληλα και τα τρία του μεγαλύτερα αδέλφια διαπρέπουν σε τομείς του επιχειρείν, της επιστήμης και της τεχνολογίας, χαράσσοντας ο καθένας τη δική του λαμπρή διαδρομή. Ο Νικόλαος Νεγρεπόντης, ο μεγαλύτερος εκ των αδελφών του, είναι καθηγητής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης και δημιουργός του «φορητού υπολογιστή των 100 δολαρίων», ο Τζων Νεγρεπόντης, διπλωμάτης και πολιτικός, ενώ ο τρίτος, ο MichelΝεγρεπόντης, είναι κινηματογραφιστήςκαι καθηγητής πανεπιστημίου. , Ο George Negroponteσπουδάζει ζωγραφική στο YaleUniversity (1971-1975) με καθηγητές τους BernardChaet, WilliamBailey και Al Held. Το 1973 αποσπά την πρώτη του διάκριση, τοPurchase Prize in PaintingαπότοSkowhegan School of Painting & Sculpture στο Maine.
Επιρροές, συνεργασίες και εκθέσεις
Από την αρχή της σταδιοδρομίας του στα μέσα της δεκαετίας του 1970, στρέφεται στην αφαίρεση. Ιδιαίτερη επιρροή του έχει ασκήσει η διαχείριση του χρώματος στα έργα των Βενετών ζωγράφων και του PierreBonnard, αλλά και ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός, ειδικά των MarkRothko και TheodorosStamos- έτερος μεγάλος εικαστικός από τους Έλληνες της διασποράς, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί από τους κορυφαίους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Τις επιρροές αυτές στον Negroponte φανερώνουν οι χειρονομιακές πινελιές των πρώτων, έντονα χρωματισμένων και ατμοσφαιρικών καμβάδων του. Έργα του έχουν εκτεθεί για πρώτη φορά το 1977 στο Drawing Center της Νέας Υόρκης. Η συνεργασία του Negroponte με το Drawing Center θα συνεχιστεί και τις επόμενες δεκαετίες και συγκεκριμένα το διάστημα 1982-1984 θα αναλάβει την επιμέλεια εκθέσεων, το 1989 θα γίνει μέλος του διοικητικού συμβουλίου, για να προαχθεί τελικά σε πρόεδρο του Ιδρύματος το διάστημα 2002-2007. Έχει υπάρξει μέλος καλλιτεχνικών επιτροπών του NewYorkState Council of the Arts (1985-1994), από το οποίο βραβεύεται το 1988 με το IndividualArtistsAward. Εντωμεταξύ αναπτύσσει έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα. Έργα του παρουσιάζονται μεταξύ άλλων στη Galleria d’ Arte Moderna (Βενετία, 1983), στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (Νέα Υόρκη, 1984), στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη, 1987), στη LeoCastelliGallery (Νέα Υόρκη, 1988), στο Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή (Άνδρος, 1991), στη ΥaleUniversityArtGallery (Κονέκτικατ, 1993), στην EdoboriGallery (Οζάκα, Ιαπωνία, 1994), στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη, 2000) και στην KourosGallery (Νέα Υόρκη, 2007). Ατομικές του εκθέσεις μεταξύ άλλων πραγματοποιούνται στη Νέα Υόρκη στις γκαλερί BrookeAlexander, Inc. (1981, 1983, 1985), JohnGood (1987, 1988) και JasonMcCoy, Inc. (1990, 1991, 1995, 1996, 1998, 2003, 2005). Παράλληλα διδάσκει στις School of VisualArts (Νέα Υόρκη, 1986-1987), NewYorkStudioSchool (1990-1999), ParsonsSchool of Design (Νέα Υόρκη, 1996-1999) και ως λέκτορας εικαστικών τεχνών στο PrincetonUniversity (1999-2000).
Η περίοδος της Στοκχόλμης
Η εγκατάστασή του στη Στοκχόλμη το 2007 σηματοδοτεί την αφετηρία μιας νέας δημιουργικής περιόδου. Εγκαταλείπει τον καμβά και το τελάρο και δουλεύει με χαρτί, το οποίο σκίζει σε κομμάτια, ανασυνθέτοντας έπειτα διάφορα τμήματά του. Επηρεασμένος από το σουηδικό design αντικαθιστά σύντομα το χαρτί με ξύλο, κομμένο με τρόπο ώστε να είναι εμφανείς οι δακτύλιοι του κορμού, εισάγοντας έτσι το στοιχείο του χρόνου στις συνθέσεις. Στα ξύλινα πάνελ, που ήταν προορισμένα να παρουσιάζονται ως δίπτυχα, εφαρμόζει κομμάτια χαρτιού, ταπετσαρίας, λινοτάπητα και πλαστικού, προκαλώντας πολλαπλούς συσχετισμούς ανάμεσα στις χρωματιστές φόρμες, τα μοτίβα, τις υφές και την ενίοτε χρωματισμένη ξύλινη επιφάνεια. Το 2012 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και εγκαθίσταται στο Springsτου East Hampton. Έκτοτε, δημιουργεί έργα μικτής τεχνικής χρησιμοποιώντας κοινές βαφές χρωματοπωλείου, χαρτόνι, σπρέι, στόκο, γκέσο, ταπετσαρία, διάφορες ετικέτες, άλλα έτοιμα υλικά καθώς και αντικείμενα που βρίσκει στους περιπάτους του στα κοντινά δάση. Το 2018 θα επεξεργαστεί εκ νέου έργα σε χαρτί, αυτή τη φορά σε συνεργασία με τη σύζυγό του, την επίσης εικαστικό VirnaHinnemo. Πλέον, επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη σχέση των αντικειμένων με την επιφάνεια έκθεσης, καθώς οι συνθέσεις του ενδέχεται να καρφώνονται απευθείας στον τοίχο ή να περιλαμβάνουν όγκους που εξέχουν από αυτόν σε διάφορες διατάξεις. Η εκθεσιακή του παρουσία παρέμεινε αμείωτη με ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στην SkoufaGallery το 2010 και τη Νέα Υόρκη στην KourosGallery τα έτη 2010 και 2011, IlleArts το 2015, AnitaRogersGallery το 2016 και το 2019, καθώς και με συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις στη Σουηδία, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές και μουσεία στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στη Σουηδία και αλλού.
Πηγές:
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
