Η Ιουλία-Πηνελόπη Βλαστού, μετέπειτα σύζυγος Ιωάννη Σεπιέρη, γυναίκα-θρύλος, μεσουράνησε το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, ως αθλήτρια, ως ερασιτέχνις χορεύτρια, ως κοσμική και ως εθελόντρια σε Αθήνα και Παρίσι, αφού πέραν της γαλλικής ανατροφής διέθετε και γαλλική συνείδηση. Η Ιουλία, Diddie, όπως είναι γνωστή στην οικογένεια και τον κοινωνικό της περίγυρο, γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, λεπτά χαρακτηριστικά, κομψή εμφάνιση και αριστοκρατικούς τρόπους, γεννιέται στην Μασσαλία το 1903,κόρη του εκ Χίου ευπατρίδη Μιχαήλ Βλαστού, διευθυντή του εκεί καταστήματος των επιχειρήσεων των αδελφών Ράλλη. Μητέρα της είναι η Ρεγγίνα, αδελφή του πολιτικού και θεατρικού συγγραφέα Μιλτιάδη Λιδωρίκη, πατέρα του επίσης γνωστού θεατρικού συγγραφέα Αλέκου Λιδωρίκη.
Στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών
Η μητέρα της, όσο ήταν στην Ελλάδα, πρωταγωνιστούσε στις εκδηλώσεις του αστικού πληθυσμού της ακόμη μικρής ελληνικής πρωτεύουσας και του νεοσύστατου Λοόυν Τέννις Κλαμπ, του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών, το οποίο βρίσκεται έως σήμερα δίπλα στους Στύλους του Ολυμπίου Διός και απέναντι από το Ζάππειο. Η νεαρή Ντιντή προκαλεί θαυμασμό με τις επιδόσεις, την τεχνική και την εν γένει παρουσία της στο άθλημα. Η «μικρή θεά του τέννις», όπως την αποκαλούν, έχει την ευκαιρία στη Γαλλία να διακριθεί και να προοδεύσει. Εγγράφεται στον Όμιλο των Αθηνών, αλλά αγωνίζεται με τα Γαλλικά χρώματα, αφού ήταν πρώτα εγγεγραμμένη σε Γαλλικό club. Εντυπωσιάζει και κατακτά τους θεατές με τον δυναμισμό και την αποφασιστικότητά της. Το 1924στα 21 της χρόνια, δίνει μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, μιλώντας για το πάθος της στην άσκηση και τα όνειρά της. Σ’ αυτήν αποκαλύπτει ότι περισσότερο και από την αντισφαίριση, λατρεύει το ρυθμικό χορό, αφού της επιτρέπει να απελευθερώνει τα μέλη του σώματός της.
Ολυμπιονίκης
Η λαμπρή πορεία πάντως που διαγράφει στο άθλημα του τένις, τοποθετεί τον εαυτό της στα παγκόσμια ολυμπιακά και αθλητικά δρώμενα. Κατακτά το ένα μετά το άλλο τα χρυσά μετάλλια, μέχρι που το 1924 ανεβαίνει στο βάθρο ως Ολυμπιονίκης, αποσπώντας το αργυρό μετάλλιο, για λογαριασμό της Γαλλίας, των Ολυμπιακών Αγώνων που πραγματοποιούνται στο Παρίσι. Παραλαμβάνει το δίπλωμά της υπογεγραμμένο από τα χέρια του εμπνευστή της παγκόσμιας διοργάνωσης Πιερ ντε Κουμπερτέν. Οι πάντες μιλούν για την «όμορφη Ελληνίδα» που κατέκτησε την υφήλιο με τη χάρη της και έπαιξε με όλες τις μυθικές φυσιογνωμίες του τένις, άνδρες και γυναίκες. Τον Φεβρουάριο 1927 νυμφεύεται τον γεωπόνο Ιωάννη Βαπτιστή Σερπιέρη, γνωστό στους αθηναϊκούς, αλλά και ανακτορικούς κύκλους ως JonnySerpieri. Τα μέλη της ιταλογενούς οικογένεια Σερπιέρη είναι από τους θερμότερους υποστηρικτές της βασιλείας, με τον Τζόνι να διατηρεί στενότατη φιλία με αρκετά μέλη της βασιλικής οικογένειας, φτάνοντας μάλιστα στη θέση του υπασπιστή του τότε διαδόχου Παύλου. Την περίοδο του πολέμου αποτελεί το σύνδεσμο μεταξύ του εξόριστου Γεωργίου του 2ου και του διαδόχου του, ταξιδεύοντας αεροπορικώς μεταξύ Αγγλίας, Αιγύπτου και Νοτίου Αφρικής. Προηγουμένως έχει εκπαιδευτεί στην αγγλική αεροπορία ως αλεξιπτωτιστής. Σε επιχείρηση των συμμαχικών δυνάμεων στην Ιταλία τραυματίζεται και νοσηλεύεται για πολλούς μήνες σε νοσοκομείο της Αιγύπτου. Ο γάμος τους πραγματοποιείται στον ιστορικό Πύργο της Βασιλίσσης, ιδιοκτησίας της οικογένειας Σερπιέρη, για να αποτελέσει το κορυφαίο (κοσμικό) γεγονός εκείνης της χρονιάς. Τον Μάιο του ίδιου έτους μια παγκόσμια φυσιογνωμία του τένις, η Έλεν Γουίλς, γράφει σε περιοδικό του Λονδίνου ένα διθυραμβικό άρθρο για την αντίπαλό της στους αγώνες Ντιντή Σερπιέρη:«Όταν την παρατηρήσει κανείς από κοντά, ανακαλύπτει στα χαρακτηριστικά της έναν κλασικό τύπο. Η λεπτή μύτη, τα τοξωτά φρύδια και τα λεπτεπίλεπτα χείλη της, το γαλήνιο και χαριτωμένο πρόσωπό της μου θυμίζουν πάντοτε τα αγάλματα τα οποία είδα, τα έργα των φημισμένων καλλιτεχνών της αρχαίας Ελλάδος».
Η Κατοχή, οι δυσκολίες και ο εθελοντισμός
Το ζεύγος Σερπιέρη αποκτά τρία παιδιά, αναμεσά τους τον γνωστό επιχειρηματία και πρωταθλητή ιππασίας, τον Φερνάνδοή Φρέντυ, πατέρα της μοναδικής κόρης της Μαρινέλας. Κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο η Ντιντή προσφέρει τις υπηρεσίες της ως αδελφή νοσοκόμα, ενώ ο σύζυγός της στρατεύεται και τελεί υπό τις διαταγές του βασιλιά. Με την κατάρρευση του Μετώπου οργανώνεται η φυγή του ζεύγους Σερπιέρη και των παιδιών τους ταυτόχρονα με τη βασιλική οικογένεια, πρώτα στην Κρήτη και στη συνέχεια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ύστερα από περιπέτειες, κατορθώνει να φύγει μόνον ο Τζόνι Σερπιέρη, με την Πηνελόπη-Ιουλία να μένει πίσω με τα παιδιά τους. Οι Γερμανοί επιτάσσουν τον Πύργο της Βασιλίσσης, επιτρέποντας μόνον να συλλέγονται ορισμένα προϊόντα της γης, όπως λαχανικά και σιτάρι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στην ίδια και τα παιδιά να επιβιώνουν. Παρά ταύτα, η Ντιντή φιλοξενεί και συνδράμει πολλούς φίλους της οικογένειας, ακούει ειδήσεις από το BBC και ενισχύει όσο μπορεί προσπάθειες επιβίωσης αθηναϊκών οικογενειών που λιμοκτονούν. Καθοριστικός, αν και όχι ιδιαίτερα γνωστός, είναι ο ρόλος της στον επισιτισμό που μέσω του Ερυθρού Σταυρού και της Σουηδίας επιτυγχάνεται. Συνδετικός κρίκος είναι ο επικεφαλής ηγέτης του Σουηδικού Ερυθρού Σταυρού Εμίλ Σάνστρομ (1886-1962), ο πρωταγωνιστής στην ουσία της μεταφοράς τροφίμων στην Ελλάδα και της διάσωσης χιλιάδων ανθρώπων από τον λιμό. Η Ντιντή Σερπιέρη φροντίζει για τη διαμονή, τη γραμματειακή υποστήριξη και τη συγκέντρωση πολύτιμων πληροφοριών για το Σουηδόανθρωπιστή. Η πλευρά αυτή της προσφοράς της παραμένει άγνωστη, όπως και όσα υφίσταται από τις δυνάμεις Κατοχής που αναζητούσαν διαρκώς τον σύζυγό της και την ανάγκαζαν να εξαφανίζεται. Το ζεύγος επανενώθηκε μόνο μετά το πέρας του πολέμου.
Αναγνώριση και διακρίσεις
Η Ντιντή και ο σύζυγός της αφοσιώνονται στην αποκατάσταση του κτήματος, το οποίο έχει υποστεί μεγάλες βλάβες. Ταυτόχρονα αφιερώνει πολύ χρόνο προκειμένου να δημιουργήσει ένα μουσείο με αντικείμενα της Οθωνικής περιόδου∙ ενδυμασίες, έπιπλα, πορσελάνες, σπαθιά, μετάλλια, νομίσματα, σπάνιες εκδόσεις, νομίσματα και πίνακες ζωγραφικής. Το 1966 σε ειδική τελετή στη Γαλλική Πρεσβεία, απονέμεται στην Ιουλία Σερπιέρη το Παράσημο Ιππότη Λεγεώνας της Τιμής, σε ανάμνηση της αναδείξεώς της τα έτη 1924-27 πρωταθλήτρια Γαλλίας και Ολυμπιονίκη. Στην τελετή υπό τον πρέσβη της Γαλλίας Τζέιμς Μπάγιενς, αναγνώστηκε μήνυμα του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Σαρλ ντε Γκωλ και της συζύγου του Υβόν. Η Πηνελόπη-Ιουλία Σερπιέρη-Βλαστού έως το τέλος της ζωής της θεωρεί τη Γαλλία δεύτερη πατρίδα της. Φεύγει από τη ζωή το έτος 1985 σε ηλικία 82 ετών. Τρία χρόνια αργότερα, στη μνήμη της, ο σύζυγός και τα παιδιά της δωρίζουν τη σπουδαία «Συλλογή Βλαστού – Δωρεά Ιουλίας Σερπιέρη», τη διάσημη συλλογή του πατέρα της Μιχαήλ Βλαστού, στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Η συλλογή αποτελεί το πρωτόλειο, αλλά και πλούσιο υλικό για τη δημιουργία του Εθνικού Νομισματικού Μουσείου. Τα μετάλλια και τα διπλώματά της, οι υπέροχοι πίνακές της, καθώς και μεγάλο μέρος του φωτογραφικού της αρχείου φυλάσσονται στο «Αθηναϊκό Μουσείο» του «Συλλόγου των Αθηναίων», από την ιστοσελίδα του οποίου αλιεύσαμε τις πληροφορίες.
Πηγές:
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
