Είναι σχεδόν 30 χρόνια που ο Λάμπρος Ευταξίας φεύγει από τη ζωή, πλήρης ημερών, στην ηλικία των 91 ετών, αφήνοντας πίσω ισχυρό αποτύπωμα στα πολιτικά, κυρίως όμως πολιτιστικά μας πράγματα. Η ιστορία τον καταγράφει ως πολιτικό, στενό φίλο και συμπαραστάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και παράλληλα ως μαικήνα-ευεργέτη πολιτιστικών ιδρυμάτων και μουσειακών οργανισμών.
Γιός του νομομαθούς και πανεπιστημιακού Ιωάννη Ευταξία, από το δαδί Αμφίκλειας του νομού Φθιώτιδας, όπου και πολιτεύεται, έλκει από την πλευρά της μητέρας του χιώτικη καταγωγή, αφού εκείνη, η Ζηνοβία Βούρου, είναι μέλος της ομώνυμης επιφανούς χιακής οικογένειας.
Είναι προικισμένος με στέρεο μορφωτικό υπόβαθρο, χάρη στις άριστες σπουδές του, εδώ Αθήνα και το εξωτερικό, έχει βαθιά γνώση της ιστορίας. Είναι ένας ευπατρίδης και κοσμοπολίτης με αστική παιδεία, διαθέτει καλλιεργημένη αισθητική, πολυσχιδή προσωπικότητα με όραμα και ξεκάθαρους στόχους, ένας πραγματικός ρέκτης, όπως φανερώνει μεταξύ άλλων και η ιδιαίτερη σχέση του με τη φύση, αφού συν τοις άλλοις είναι και δεινός ορειβάτης.
Πολιτική σταδιοδρομία, συμβολή στον πολιτισμό
Σε ό,τι αφορά την ανάμειξή του στην πολιτική, ο Ευταξίας, ανήκει στην λεγόμενη συντηρητική παράταξη, πριν συνδεθεί στενά ακόμη με τον Καραμανλή εκλέγεται κατ’ επανάληψιν βουλευτής, πριν και μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ αναλαμβάνει πολλές φορές υπουργός και υφυπουργός.
Όμως το σημαντικότερο κεφάλαιο της ζωής του είναι χωρίς αμφιβολία η δημιουργική του προσφορά και η πολύπλευρη δράση στον τομέα του πολιτισμού.
Παρά την κοινωνική και πολιτική καταξίωση, χρησιμοποιεί τα αξιώματα που επί δεκαετίες υπηρετεί,, τη δόξα και την προβολή, στην υπηρεσία των πολιτιστικών του οραμάτων, λειτουργώντας αθόρυβα και δαπανώντας σημαντικά κεφάλαια από την προσωπική περιουσία του, με βασικό στόχο την προαγωγή του ελληνικού πολιτισμού.
Λάτρης της μουσικής, με βαθιά γνώση της κλασικής, θέτει ως ύψιστο σκοπό της ζωής του τη δημιουργία ενός μεγάρου μουσικής στην Αθήνα, κατά τα πρότυπα των άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανέγερση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, με τη συνδρομή και τη συμπαράσταση, μεταξύ άλλων, της αοιδού Αλεξάνδρας Τριάντη και του εκδότη Χρήστου Λαμπράκη, ιδιοκτήτη τότε του κραταιού Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, του γνωστού ΔΟΛ.
Κατά τη δεκαετία του 1970 με την οικονομική συμβολή του ολοκληρώνονται οι πολύπλοκες μελέτες του έργου, όπως και στην κατασκευή του σκελετού του κτιρίου.
Πρόεδρος και ευεργέτης του Μουσείου Μπενάκη
Ο Ευταξίας διατελεί επί μακρόν πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη. Με δική του δωρεά ο Οργανισμός αποκτά το νεοκλασικό κτιριακό συγκρότημα όπου στεγάζεται σήμερα το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης στον Κεραμεικό.
Δεν περιορίζεται όμως στην ανάπτυξη του κορυφαίου αθηναϊκού Μουσείου. Με δική του γενναία οικονομική συνδρομή εμπλουτίζονται σημαντικά οι συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
Το κορυφαίο πάντως πολιτιστικό του έργο παραμένει η ίδρυση, λειτουργία και «προικοδότηση» του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών.
Με πρωτοβουλία του επιφανούς συλλέκτη Ευταξία, χάρη στο ευρύτατο δίκτυο των διεθνών του επαφών, ιδρύεται το 1973, για να εγκαινιαστεί το 1980 το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, αφιερωμένο στην εξέλιξη της ελληνικής πρωτεύουσας κατά τους νεότερους χρόνους.
Το συγκεκριμένο μουσείο στεγάζεται αρχικά σε ένα από τα παλαιότερα κτίρια της Αθήνας του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, το επί της οδού Ι. Παπαρρηγοπούλου 7 στην πλατεία Κλαυθμώνος, ιδιοκτησία της μητρικής του οικογένειας Βούρου.
Το μέγαρο ονομάζεται και «Παλαιό Παλάτι», αφού το αρχοντικό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτη Δεκόζη – Βούρου, που συνιστά ένα έξοχο δείγμα πρώιμου νεοκλασικού ρυθμού, φιλοξενεί από το 1836 έως το 1843 τους πρώτους βασιλείς Όθωνα και Αμαλία, με τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο . Το βασιλικό ζεύγος διαμένει στο μέγαρο έως ότου ολοκληρωθεί η ανέγερση των ανακτόρων, νυν έδρα της Βουλής των Ελλήνων στην Πλατεία Συντάγματος.
Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών περιλαμβάνει αργότερα το όμορο κτήριο, επί της οδού Ι. Παπαρρηγοπούλου 5, κτίριο, ιδιοκτησίας επίσης της οικογενείας Βούρου. Το οίκημα είναι έργο του αρχιτέκτονα Γεράσιμου Μεταξά και ολοκληρώνεται το 1859. Το κτίριο αυτό ανακαινίζεται ριζικά το 1916 με βάση σχέδια του αρχιτέκτονα Αναστασίου Χέλμη ακολουθώντας τις τάσεις του αθηναϊκού εκλεκτικισμού.
Ομηρία του ως βουλευτής
Στις 16 Απριλίου 1936 σε έκτακτο δημοσίευμα της εφημερίδας Ακρόπολις αναφέρεται ένα πρωτοφανές περιστατικό που αφορά τον νεοεκλεγέντα βουλευτή του νομού Φθιωτιδοφωκίδας Λάμπρο Ευταξία.
Ο βουλευτής επισκέπτεται το μεσημέρι εκείνης της ημέρας τον κρατούμενο ισοβίτη στις φυλακές Συγγρού, Παναγιώτη Μαρίνο. Ο Μαρίνος, που κατάγεται από την εκλογική του περιφέρεια, έχει σκοτώσει δύο ανώτατους υπάλληλους του Υπουργείου Γεωργίας στη δασική υπηρεσία του οποίου δούλευε, διότι έχουν αποφασίσει να τον απολύσουν. Ο Ευταξίας επισκέπτεται στη φυλακή τον Μαρίνο μετά από εκκλήσεις του προς διάφορες κατευθύνσεις για την αθωότητά του, ενώ συνοδεύεται και ο αδελφός του κρατούμενου Χριστόφορος. Ο Χριστόφορος Μαρίνος κατορθώνει να δώσει κρυφά στον αδελφό του ένα περίστροφο, με το οποίο εκείνος κρατά όμηρο τον Ευταξία, ζητώντας επίμονα να τον απελευθερώσει. Ο Μαρίνος τελικά σκοτώνεται την επόμενη μέρα, έπειτα από ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς που επιχειρούν να απελευθερώσουν τον Ευταξία, ενώ ο τελευταίος κατά την επιχείρηση τραυματίζεται.
Πηγές:
https://www.in.gr/
https://www.lifo.gr/
https://el.wikipedia.org/
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
