Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τα κράτη της Ευρώπης άρχισαν να ξαναχτίζονται πάνω στα συντρίμμια τους, να απαιτούν τις πολεμικές αποζημιώσεις τους και να κάνουν το αυτονόητο. 
Στην Ελλάδα την ίδια εποχή ξεκίνησε ένας καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος μέσα στα συντρίμμια μετατρέποντάς τα σε σκόνη, ειδικά στο επίπεδο της κοινωνικής συνοχής. Οι αριστεροί βασανίζονταν, εξορίζονταν στα ξερονήσια, και δολοφονούνταν. Φυσικά αν ήσουν αριστερός δεν μπορούσες ποτέ να ονειρευτείς μία θέση στο δημόσιο τομέα.
Αυτό περισσότερο η λιγότερο κράτησε μέχρι την κατάρρευση της στρατιωτικής χούντας το 1974. Με την λεγόμενη «μεταπολίτευση» και τη λεγόμενη «εθνική συμφιλίωση» αυτό άλλαξε δραματικά, ειδικά μετά την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος τους, οπότε οι αριστεροί άρχισαν να καταλαμβάνουν το δημόσιο τομέα με τη διαφορά ότι και ο δημόσιος τομέας, με την ήδη διαμορφωμένη του νοοτροπία, άρχισε να καταλαμβάνει τους αριστερούς.
Μιλάω για την εκδίκηση της καρέκλας δηλαδή την συντηρητικοποίηση και τον εκφασισμό, τα ρουσφέτια, το πελατειακό κράτος με τους κομματικούς στρατούς που έκαναν ηρωικούς, επαναστατικούς, σοσιαλιστικούς, αριστερούς εκβιαστικούς απεργιακούς αγώνες, τάχα ενάντια στην αντίπαλη κυβέρνηση ενώ τα σπασμένα τα πλήρωνε και τα πληρώνει ακόμα εκτός δημόσιου τομέα ελληνικός λαός.
Τα δισεκατομμύρια που δανείστηκε το ελληνικό δημόσιο από τις αγορές κι έριξε μέσα στη μαύρη τρύπα της «Ολυμπιακής» του τότε δημοσίου αερομεταφορέα είναι απίστευτα. Μετά από ηρωικές, επαναστατικές, σοσιαλιστικές αριστερές απεργίες, μετά από ώρες και ημέρες εξοντωτικής αναμονής στα αεροδρόμια με τους ξένους ταξιδιώτες αλλά και τον ίδιο τον ελληνικό λαό ιδρωμένο ταλαιπωρημένο, εκβιαζόμενο, νικημένο, ανακοινωνόταν επιτέλους ότι και αυτή η απεργιακή κινητοποίηση στέφτηκε με επιτυχία.
Οι μισθοί του πολιτικού προσωπικού της «Ολυμπιακής» των αμέτρητων διευθυντάδων, του προσωπικού εδάφους, των ιπτάμενων και όλων των παρατρεχάμενών του κομματικού στρατού, ακόμα και σήμερα θα φαινόταν εξωπραγματικές. Μπορεί να φαίνεται επώδυνο για τους Σλοβάκους όμως όλα αυτά έχουν επιτευχθεί μέσα από ηρωικούς επαναστατικούς, αριστερούς, απεργιακούς αγώνες. Αυτό συνέβαινε και δυστυχώς συμβαίνει ακόμα μέσα σε κάθε δημόσια επιχείρηση και σε όλο το δημόσιο τομέα.
Φανταστείτε ότι όταν επιχειρήθηκε η ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής» γιατί, παρ’ όλες τις κομματικές τους υποχρεώσεις, οι πολιτικοί έβλεπαν για δεκαετίες ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει, ιδιώτες επενδυτές ανακάλυψαν ότι αν εισέπρατταν τα έσοδα, δηλαδή όλα τα κέρδη της «Ολυμπιακής» για ένα χρόνο θα έπρεπε να δανειστούν το ίδιο ποσό επί δύο και να τα ρίξουν όλα μαζί μέσα σε μία μαύρη τρύπα προσπαθώντας να καλύψουν τα έξοδα αυτού του ενός χρόνου.
Αυτή ηρωική και επαναστατική ξευτίλα αναπαράγει τον εαυτό της μέχρι και τις τελευταίες μέρες γιατί οι πολιτικοί μας δε λένε την αλήθεια. Δεν θυμίζουν στον ελληνικό λαό αλλά και στον εαυτό τους τον ίδιο τα καμώματά τους. Ελπίζω να μην το κάνουν γιατί είναι ξεδιάντροποι, λαϊκιστές και φασίστες αλλά γιατί ντρέπονται.
Ελπίζω δηλαδή να ντρέπονται και τους εκλιπαρώ να σταματήσουν γιατί αν συνεχίσουν έτσι, η κατάσταση δεν θα σταματήσει να χειροτερεύει.
Ειλικρινά νιώθω σαν «Λιθουανοτσολιάς» ή «Σλοβακοτσολιάς» που ενώ έχουν φορτωθεί το ¼ του χρέους της «Ολυμπιακής» τους λένε ότι επειδή είμαστε υπερήφανος λαός δεν του ζητάμε να μας χαρίσουν το χρέος. Αντιθέτως λόγω της αξιοπρέπειας απαιτούμε να μην το πληρώσουμε. Τι άλλο να πει κανείς;
Επειδή κάποιος «Γαλλοτσολιάς» μου ζήτησε να μεταφραστεί το παραπάνω κείμενο και μαζί με ένα άλλο που έχει μπει ήδη σε τοπική ιστοσελίδα για να δημοσιευθεί στη Γαλλία πρέπει να εξηγήσω κάτι ακόμα στο Γάλλο αναγνώστη που δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες.
Μετά την μεταπολίτευση είχαμε δικομματισμό. Τα δύο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία ήταν το ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία με ποσοστά 35 έως 45% περίπου, που επίσης εναλλάσσονταν.
Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα της αριστεράς του 3,5 έως 4%, πολυσυλλεκτικό δηλαδή διαφόρων τάσεων. Το λέει και το όνομά. Όταν άρχισε να γίνεται φανερό ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού άρχισαν τις περικοπές, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να στέλνει ένα συγκεκριμένο μήνυμα ότι οι μισθοί, ΟΙ ηρωικώς αποκτηθείσες πρόωρες συντάξεις, όλες οι συντάξεις, και ότι έχει κατακτήσει ο δημόσιος τομέας με επαναστατικό τρόπο, πρέπει να προστατευθούν.
Αυτό δημιούργησε ένα δημοσιοϋπαλληλικό ρεύμα από τα άλλα κόμματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ που έτσι έγινε κυβέρνηση.
Λέγεται ότι το ΠΑΣΟΚ απλώς άλλαξε όνομα…! Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά. Η αριστερή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ενάντια σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
