* ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΔΗΜΟΠΡΑΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΙΩΝ
Προς στιγμήν στο Μέγαρο Μαξίμου ταρακουνήθηκαν. Τέθηκε υπό αμφισβήτηση η πραγματοποίηση του ταξιδιού στην Κίνα μόλις ο πρωθυπουργός παρέλαβε την επιστολή Φλάμου για τις παραλίες. Λυτοί και δεμένοι έπεσαν πάνω στον πρωθυπουργό για να τον πείσουν να μην το αναβάλει και προσβληθεί η πολιτική ηγεσία της νέας υπερδύναμης.
Πέρα από την υπό έντονη αμφισβήτηση της τελικής αποτελεσματικότητας της επιλεγμένης διαμαρτυρίας από τον πρόεδρο της Δημοτικής Αναπτυξιακής Ακινήτων, υποδηλωτική πάντως της απόγνωσης του, όσα συμβαίνουν γύρω από την περιπέτεια δημοπράτησης δικαιωμάτων χρήσης επί των παραλιών είναι απολύτως επεξηγηματικά του διωγμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από τον κρατικό μηχανισμό και το πολιτικό σύστημα, ακόμα και σε περιόδους που, δήθεν, διψούν για μικρές ή μεγάλες επενδύσεις, δη στον τουριστικό τομέα.
Ο βροχερός Μάης δεν μας έσυρε ακόμα στις παραλίες, αν κάνει όμως τις γνωστές παλαβομάρες του και εκτοξεύσει ξαφνικά τον υδράργυρο στους 35ο C, τότε να δείτε γλέντια. Θα πλημμυρίσουν κόσμο οι παραλίες και την ώρα που ο ήλιος θα βαράει κατακέφαλα και θα ψάχνεις μανιωδώς ένα δροσιστικό αναψυκτικό ή έναν παγωμένο καφέ ως αντίδοτο, κάτι θα λείπει. Θα είναι η γνωστή καντίνα που μέχρι πέρσι τα πουλούσε, μαζί με τις ξαπλώστρες που διέθετε και τις 3-4 εποχικές θέσεις εργασίας που προσέφερε. Το ελληνικό Δημόσιο, υπό τη μορφή της Κτηματικής του Υπηρεσίας, δεν δείχνει να βιάζεται. Πήρε τη σοφή απόφαση να δημοπρατεί τις παραλίες κάθε ένα χρόνο, εν ολίγοις να προσελκύσει σ’ αυτές όλους τους αεριτζήδες, γιατί σοβαρός επαγγελματίας να επενδύσει έστω και ένα ευρώ για τρεις το πολύ μήνες δεν υφίσταται. Και δε φτάνει αυτό. Είμαστε στα μισά του Μάη κι ακόμα δεν έχει μεταβιβάσει το δικαίωμα στους δήμους να προχωρήσουν σε δημοπρατήσεις. Ή για να ακριβολογώ, το έκανε, τους υπέβαλε σε έξοδα δημοσιεύσεων και μετά το πήρε πίσω, άγνωστο το πότε θα τους το επιτρέψει.
Υπουργοί Οικονομικών, Εσωτερικών και Τουρισμού, όσοι δηλαδή έχουν εμπλοκή ή συναρμοδιότητα, δε δίνουν δεκάρα. Ο πρώτος για τα χαμένα δημόσια έσοδα που προκαλεί η ολιγωρία της υπηρεσίας του. Ο δεύτερος παρακολουθώντας τους δήμους να χάνουν ένα από τα σημαντικά τους ετήσια έσοδα, ενώ ήδη έχει πέσει μπαλτάς στις επιχορηγήσεις. Κι η τρίτη για τη δεδομένη ζημιά στην εικόνα του τουρισμού για όσους μας επισκέπτονται αρχές καλοκαιριού και κάνουν μπάνιο σε παραλίες στερούμενες των πιο απαραίτητων παροχών. Αγρόν ηγόραζαν ομαδικώς!
Μα κι η αντιπολίτευση, σύσσωμη, μην τυχόν και απαλλαγεί από τον κομπλεξισμό της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καλοκαιρινή σημαία του την ανεμπόδιστη πρόσβαση στις παραλίες αλλά όχι το ανεμπόδιστο δικαίωμα στο … αναψυκτικό την ώρα που ο ήλιος βαράει χωρίς έλεος. Θαρρείς πως αν επισημάνει την ως τώρα εγκληματική κυβερνητική παράλειψη θα του λερωθεί το ποινικό μητρώο. Κι η ζωή κυλάει έτσι ανέμελα, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας ότι ποντάρουμε στον τουρισμό για να αυξήσουμε τα δημόσια έσοδα και τους ευρωπαίους, στους οποίους παριστάνουμε ότι επιχειρούμε το παν για να φέρουμε επενδύσεις, την ώρα που διαλύουμε ως και τα … μπακάλικα που στήνονται στις παραλίες μας.
Τρία δεδομένα με υποχρεώνουν σήμερα να επανέλθω στο θέμα.
Ένα μηχάνημα καθαρίζει και φέτος τις βασικές παραλίες του νησιού. Με την κλασσική αργοπορία που συνεπάγεται η απόφαση να ξεκινά ένα γκρέιντερ το Μάη απ’ το Ναγό και να πρέπει να φτάσει στην Αγία Δύναμη για να τις μετατρέψει σε βατές για τους λουόμενους. Σε μια από τις παραλίες της Βολισσού σε έναν από τους ντόπιους η δράση του γκρέιντερ δεν του γεμίζει το μάτι. Αυτόκλητος προστάτης της φύσης και των παραλιών, υποβάλλει αμέσως καταγγελία στο Λιμεναρχείο. Ο κρατικός μηχανισμός αίφνης ενεργοποιείται κι υπηρεσιακά κλιμάκια αποστέλλονται στη Βολισσό να εξετάσουν το βάσιμο της καταγγελίας. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ο λιμενάρχης μπορεί να καταγγελθεί σε υψηλότερο βαθμό για αμέλεια κι η ομάδα των επιόρκων με χαρά προσμένει κι άλλους στις τάξεις της.
Ο καθαρισμός ευνόητα καθυστερεί κι άλλο κι ο λιμενάρχης ζητά από το Δήμο το αυτονόητο. Πριν στείλει οποιοδήποτε μηχάνημα για τις απαραίτητες διαμορφώσεις, να έχει συνοδό του κι εκπρόσωπο της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου για να πιστοποιεί ότι όλα βαίνουν καλώς.
Ενημερώνονται οι περσινοί πλειοδότες των διαγωνισμών ότι άμεσα πρέπει να απομακρύνουν κάθε ξύλινη κατασκευή που έχει αφεθεί στην παραλία. Να μείνει μόνο βότσαλο… «Σε μια βδομάδα ξαναγίνεται ο διαγωνισμός. Αν δεν πλειοδοτήσω και πάλι, την άλλη μέρα τα έχω μαζέψει», επιχειρούν αδίκως να αντιτείνουν. Μάταιος κόπος. «Ο νόμος είναι σαφής. Πρέπει να απομακρυνθούν», επιμένει ο τοπικός προϊστάμενος της Κτηματικής.
Η ζημιά όχι ιδιαίτερα μεγάλη. Κανένα χιλιάρικο για την απομάκρυνση κι άλλα τόσα για να τα ξαναστήσουν σε καμιά εβδομάδα. Τι είναι μωρέ 2.000 ευρώ τη σήμερον ημέρα; Ξέρετε πόσα βγάζουν τα … αρπαχτικά όλο – καλά το μισό για φέτος όπως πάει – καλοκαίρι; Ποιος νοιάζεται, απ’ τη στιγμή που τα λεφτά δε βγαίνουν από τη δική του την τσέπη; Ούτε η Δημοτική Αναπτυξιακή Ακινήτων θα τα συνυπολογίσει. Επίσης βάση νόμου η δημοπρασία πρέπει να ξεκινήσει με κατώτερη προσφορά το περσινό μίσθωμα. Κι ας είναι κουτσουρεμένος ο πραγματικός χρόνος δραστηριοποίησης της επιχείρησης κι ας έχει να αντιμετωπίσει τα παραπάνω πρόσθετα κόστη.
Ένας από τους ενδιαφερόμενους, έχοντας επενδύσει από πέρσι γύρω στις 25.000 ευρώ κυριολεκτικά σε κινούμενη άμμο, τολμά να τηλεφωνήσει στα κεντρικά γραφεία της Κτηματικής Υπηρεσίας για να διαμαρτυρηθεί για την καθυστέρηση.
Πέφτει σε καταδεκτικό να ακούσει υπάλληλο, άνθρωπο που, τηλεφωνικά τουλάχιστον, δείχνει να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί. Αρχίζει να του εξιστορεί τον καημό του και να συνάγεται πόσο λαθεμένα και αντιεπενδυτικά χειρίζεται η Κτηματική Υπηρεσία το θέμα.
«Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες τις απόψεις σας. Μήπως θα σας ήταν εύκολο να τις καταθέσετε σε ένα ολοκληρωμένο υπόμνημα, για να τεθούν υπόψη της διοίκησης της Υπηρεσίας;», εισπράττει την ευγενική απάντηση.
Η υπομονή κάπου εδώ εξαντλείται. Για τα απολύτως αυτονόητα όσοι επί χάρτου σχεδιάζουν πολιτικές έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Βαλτοί λες να καταδυναστεύουν και να διώκουν την ιδιωτική πρωτοβουλία, όταν τη βλέπουν να χώνεται σε δημόσιες ευθύνες, αποδεδειγμένα μη υλοποιήσιμες. Ο ενδιαφερόμενος λυγίζει, σέβεται τη διάθεση του συνομιλητή και για να μην κατακεραυνώσει τον ίδιο κλείνει απελπισμένος το τηλέφωνο. Τι να προσδοκά από ένα τέτοιο κράτος;
Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω; Διοίκηση και πολιτικοί συνεχίζουν με πάθος να ζουν στο δικό τους κόσμο. Λατρεύουν να κάνουν τη ζωή ποδήλατο σε όποιον θρασύ ιδιώτη τολμά να αναδείξει πόσο η χώρα θα ήταν διαφορετική, αν μέρος του πλούτου της τον είχε μόνιμα παραχωρήσει για εκμετάλλευση στα παιδιά της και δεν τον έβγαζε στο σφυρί απλά για να μαζέψει έσοδα.
Υπενθυμίζει και σε όσους τυχόν επιδιώξουν να χτυπήσουν τους διαγωνισμούς για τις παραλίες, που οσονούπω θα ξαναβγούν, σε ποιο ακριβώς περιβάλλον θα κληθούν να επιβιώσουν. Μήπως τουλάχιστον τους προσγειώσει και δώσουν την απάντηση που πρέπει στο Δημόσιο. Θα τους ρουφίξει πολύ λιγότερο αίμα από όσο λογαριάζει. Τέρμα πια τα κοροΐδα!
Υ.Γ.: Τα πολιτικά γραφεία των δυο βουλευτών εννοείται ότι δεν πρόκειται να ιδρώσουν ιδιαιτέρως για το θέμα. Ας ήταν για την ανανέωση μιας σύμβασης στον ευρύτερο δημόσιο χώρο και θα βλέπατε άγχος. Μην τους πουν και προστάτες ιδιωτικών συμφερόντων…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
