Έχω μπροστά μου δύο πανέμορφα βιβλία: το πρώτο έχει τον τίτλο «Μικρά φυσικά» και το ζήτησα από τον άνθρωπο που το έγραψε (Ηλίας Ν. Γεωργούλας) όταν τελείως τυχαίως είδα στον Ημερήσιο Χιακό Τύπο ότι ο κ. Γεωργούλας εβραβεύθη γι’αυτό του το έργο (βλέπε και υστερόγραφο), και το δεύτερο μου το χάρισε ο Καπ. Κώστας ο Φράγκος που του το έφερε κάποιος γνωστός του από το Μοναστηράκι κι έχει τον τίτλο «Ανδρεάδειον Ναυτικόν Λύκειον Βροντάδου».
Επειδή θα περιμένατε να προχωρήσω σε βιβλιοκριτική δηλώνω ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός μου για δύο λόγους: 1) δεν είμαι ειδικός (και διερωτώμαι γιατί οι «ειδικοί» που διάβασαν (αν διάβασαν) το θαυμάσιο πόνημα[1] του κ. Γεωργούλα δεν έγραψαν δύο λόγια (όχι κατ’ανάγκη εγκωμιαστικά), και 2) απλά διάβασα φυλλομετρώντας κάποια κείμενα, ΔΕΝ μελέτησα το κείμενο (αν προτιμάτε, δεν εντρύφησα στο κείμενο). Δεν μπορώ όμως να μη θαυμάσω μέσα στα θέματα του Αριστοτέλη που αναλύει ο κ. Γεωργούλας (περί αισθήσεως και αισθητών, περί μνήμης και αναμνήσεως, περί ύπνου και εγρηγόρσεως, περί ενυπνίων, περί της καθ’ύπνου μαντικής, περί μακροβιότητος και βραχυβιότητος, περί νεότητος και γήρατος, και ζωής και θανάτου και αναπνοής), δεν μπορώ, επαναλαμβάνω, να μη θαυμάσω ξεχωριστά τα περί… ονείρων και… ονειροκριτικής (ή ονειρομαντικής). Όλοι έχομε ονειρευτεί (ξύπνιοι ή καθ’ύπνον) και κάποτε υλοποιούνται τα όνειρά μας (και οι προσδοκίες μας) και κάποτε όχι!...
Επαναλαμβάνω ότι δεν θα κάνω βιβλιοκριτική (και ποιος είμαι εγώ; δεν έχω… καβαλήσει το καλάμι). Έχω όμως την εμπειρία να κρίνω από τη δομή (το «στήσιμο») του βιβλίου μέχρι την ποιότητα του χαρτιού!... Μέσα στις 343 σελίδες του λοιπόν (ξέχωρα από το βιογραφικό του συγγραφέως) εντυπωσιάζομαι από τη βασική βιβλιογραφία, το γλωσσάρι και το ευρετήριο (και των ονομάτων και των αρχαίων χωρίων, ιδιαιτέρως αυτών) που είναι 13 σελίδες!
Το βιβλίο αυτό μαζί με άλλους 21 τόμους, «απευθύνεται στον αναγνώστη που θέλει να διαβάσει το έργο του φιλοσόφου, δίχως να είναι ειδικός στη φιλοσοφία». Και ο Αριστοτέλης καταλήγει στο «περί αισθήσεως και αισθητών»: «Οι επιδέξιοι και φιλοπράγμονες γιατροί μιλάνε για τη φύση και από εκεί αξιώνουν και παίρνουν τις αρχές τους, ενώ οι πιο ταλαντούχοι από αυτούς που ασχολήθηκαν με τη φύση καταλήγουν σχεδόν στις ιατρικές αρχές».
Όσον αφορά το δεύτερο βιβλίο το οποίο το βρήκε φίλος μου στα… παλιατζίδικα (στο Μοναστηράκι), είναι του 1967 και περιγράφει την πρώτη δεκαετία του Ανδρεαδείου Γυμνασίου Βροντάδου 1956-1966! Μερίμνη Γεωργίου Ι. Πιταούλη, επιμελεία Νικολάου Η. Γεωργούλα! (ο Ν.Η. Γεωργούλας ήταν πατέρας του Η.Ν. Γεωργούλα!). Το βιβλίο έχει δωρισθεί (αφιερωθεί) στον Γενικό Επιθεωρητή της Μ.Ε. ΙΘ΄ Περιφέρειας κ. Δημήτριο Λινό. Στις σελίδες του περιγράφονται όλες οι μεταβολές (περιπέτειες θα έγραφα) του Γυμνασίου μας, καθώς και η βιογραφία των Ανδρεάδηδων.
Στη σελίδα λοιπόν 65 του βιβλίου που γράφει την ιστορία του Γυμνασίου μας βλέπω μια φωτογραφία στην οποία η «λεζάντα» γράφει: «Ο πρώτος Σύλλογος του Ανδρεαδείου Ναυτικού Γυμνασίου Βροντάδου (1961-1962)». Εκεί απεικονίζονται και ο πατέρας μου (Καπ. Γιάννης Τριπολίτης) και ο πατέρας του Η. Γεωργούλα (ο πατέρας μου προσεφέρθη να διδάξει αμισθί τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας του Ναυτικού Γυμνασίου «Στοιχεία Ναυτιλίας και Ναυτικής Τέχνης» - διότι διαφορετικά δεν θα λειτουργούσε ως Ναυτικό – και προφανώς δεν προλάβαιναν να διορίσουν Καθηγητή Ναυτιλίας).
Ο Θεός ας αναπαύσει κα τους γονείς μας και τους δασκάλους μας!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
