Οικογενειακές υποχρεώσεις (θα γίνω παππούς) με έφεραν στις Βρυξέλλες τις τελευταίες ημέρες του Δεκέμβρη και τις πρώτες του Γενάρη. Εδώ σημειώνω ορισμένα πράγματα και ορισμένα γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση, ως άτομο, όχι ως ειδικός ούτε βέβαια ως πολιτικός.
Προσγείωση λοιπόν στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Με τους δικούς μου πρόχειρους υπολογισμούς (υπολογισμούς ενός ασχέτου με το θέμα ατόμου) το αεροδρόμιο ήταν τουλάχιστον τριπλάσιο από το «Ελ. Βενιζέλος». Ψάχνοντας για καρότσι για τις αποσκευές μου βρήκα μια «συστοιχία» καροτσιών, γύρω στα… 200 (διακόσια), τοποθετημένα με τάξη (όπως τα δικά μας), αλλά με δωρεάν χρήση (δεν χρειαζόταν το 1 € για να το ελευθερώσεις και να το πάρεις). Μετά από πολύ-πολύ περπάτημα και ανεβοκατεβάσματα, και ακολουθώντας τις πινακίδες, παραλάβαμε τις αποσκευές, μπήκαμε στο αυτοκίνητο του γιου μας που μας περίμενε και πήγαμε σπίτι του.
Κατά τη διαδρομή και με τη βοήθεια του γιου μου που μας «ξεναγούσε», είδαμε το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου και – από μακριά – το Atomium, δύο κατασκευές που εμένα με εντυπωσίασαν αλλά οι ντόπιοι τα αναφέρουν ως «βάρβαρα αρχιτεκτονικά κατασκευάσματα»! Κατά τα άλλα είδα (και εθαύμασα) πολλά νεοκλασικά – με ελληνική επιρροή, κολώνες, αετώματα κλπ. – καθώς και τον κλασικό γοτθικό ρυθμό, ιδιαιτέρως στις πελώριες εκκλησίες τους!
Κατά τα λοιπά το Βέλγιο γενικώς είναι μια πυκνοκατοικημένη χώρα (11.000.000 κάτοικοι σε έκταση μικρότερη της Ελλάδας) με έναν πληθυσμό που βασικά είναι Φλαμανδοί (60%) και Βουλώνοι (40%), και που – ένας θεός ξέρει – πώς μέχρι σήμερα δεν έχουν διασπασθεί!... Γλώσσες επίσημες έχουν δύο, Φλαμανδικά (κάτι σαν Ολλανδικά) και Γαλλικά, πλην όμως – τουλάχιστον στις Βρυξέλλες – οι γλώσσες είναι πιο πολλές και από… τον πληθυσμό τους (1.000.000 έως 1.200.000 κόσμος).
Οι Βρυξέλλες αυτές καθαυτές (η πρωτεύουσα, το κέντρο της Ευρώπης, ίσως και του κόσμου) είναι μια πόλη χωρισμένη σε 19 Δήμους(!). Αυτό φάνηκε και κατά την παραμονή της πρωτοχρονιάς – αλλαγή του χρόνου – που κάθε Δήμος, κάθε γειτονιά θα΄λεγα, έριχνε τα… δικά της πυροτεχνήματα… Ένας συναγωνισμός (ανταγωνισμός;) όχι και πολύ επιτυχημένος!...
Κατά τα λοιπά: Συγκοινωνία καλή (δεν πέσαμε σε απεργίες), ταξί με αυστηρούς κανόνες, σήμανση στους δρόμους καλή, αστυνομίες δύο (κανονική και δημοτική), και ζητιάνοι… αρκετοί!... Το ελληνικό στοιχείο… πανταχού παρόν: Εκκλησίες δύο στην περιοχή που έμενα, με αρκετό κοινωνικό και πνευματικό έργο (εκδόσεις, κατήχηση, επισκέψεις σε νοσοκομεία και σε φυλακές). Ο κόσμος (οι εκκλησιαζόμενοι) όχι πολύς (ξενύχτησαν λόγω εορτών) στη Μητρόπολη, μαζί με τον Πρέσβη και στρατιωτικοί ακόλουθοι (ΝΑΤΟ κλπ.), με τον Σεβασμιότατο κ. Παντελεήμονα (Κοντογιάννης, Χιακής καταγωγής), σεμνό και ταπεινό, χωρίς «βυζαντινισμούς», όπως τον είχα γνωρίσει πολλά χρόνια πριν! Οι υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες (Σερβίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας) υπάγονται επίσης στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Ιερά Μητρόπολη Βελγίου και Εξαρχία Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου).
Πέρα από το κόστος ζωής (ακριβότερο από το κόστος ζωής στην Ελλάδα), οι μισθοί (και τα μεροκάματα;) είναι καλύτεροι, η αποκομιδή των απορριμμάτων τακτικότατη (γενικά η διαχείριση των απορριμμάτων με την ανακύκλωση κλπ., πολύ καλή), η κίνηση των οχημάτων (traffic επί… το ελληνικότερον) καλούτσικη, τα δημοτικά ποδήλατα (και οι ποδηλατόδρομοι) άφθονα, και… πρίζες στο δρόμο για να φορτίζουν τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα με κάποια διαδικασία.
Κάπου στη γιορτινή ατμόσφαιρα και στα περιπτεράκια που υπήρχαν σε κάποιο εμπορικό δρόμο, είδα και Κρητικά προϊόντα που είχαν μεταφερθεί από κάποια επιχείρηση των Χανίων. Ο Κρητικός που τα διέθετε μου εκμυστηρεύθηκε ότι οι Βέλγοι του ζητούσαν και προϊόντα… μαστίχας! (Ας το σημειώσει η Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου.)
Μέσα σ’αυτά που μου έκαναν εντύπωση είναι και το γεγονός της νοικοκυροσύνης των Βέλγων: μόνο αυτοκίνητα μικρού ή μεσαίου κυβισμού (σπανίως μεγαλύτερα), μόνο σπίτια περιορισμένου εμβαδού (ανάλογα με την οικογένεια), μόνο περιορισμένα ψώνια. Οι 7 στους 10, γυναίκες και άνδρες, μικροί και μεγάλοι, κυκλοφορούν με τζιν. Δεν έχουν και δεν κάνουν περιττές πολυτέλειες, δεν έχουν «καβαλήσει το καλάμι». Ο νοών νοείτο!
Όποιος περάσει από τις Βρυξέλλες και έχει λίγο καιρό, πρέπει να επισκεφθεί το Βατερλό. Είναι ένα μικρό χωριό, περί τα 20 χιλιόμετρα από την πόλη των Βρυξελλών, διάσημο για τη γνωστή μάχη, που το έχουν εκμεταλλευτεί οι Βέλγοι (ιδιωτικός φορέας παρακαλώ) όσο δεν μπορεί να περιγραφεί: Δύο αίθουσες προβολής, που αναπαριστούν τα τότε γεγονότα, ένα μουσείο κέρινων ομοιωμάτων με «πανόραμα» της μάχης, ένα κατάστημα πωλήσεων αναμνηστικών και βιβλίων, καφετέριες, εστιατόρια κλπ. κλπ. Σήμερα, 124 πόλεις ή περιοχές έχουν πάρει το όνομα Βατερλό. Σκέπτομαι (και ας με συγχωρήσουν αυτοί που με κατηγορούν για «εμπορευματοποίηση» της ιστορίας μας – λόγω Ομήρου) ότι αν ήταν δυνατόν να γίνουν κάτι παρόμοια κτίσματα, εκθέσεις, βιβλιοθήκες κλπ. σε Θερμοπύλες, Μαραθώνα και Δασκαλόπετρα – έστω και από ιδιωτικό φορέα, όπως έγινε και στο Μουσείο του Λούβρου, το Βατερλό κ.α. – και θέσεις εργασίας θα είχαν δημιουργηθεί, και οι απεργίες θα είχαν «αραιώσει».
Το Atomium τέλος (βλ. εικόνα) είναι ένα «κατασκεύασμα» ύψους 102 μ. που αποτελείται από 9 σφαίρες με 18 μέτρα διάμετρο εκάστη, συνδεδεμένες στο χώρο με σωλήνες 23 μέτρων σε μήκος και 3,30 μ. διαμέτρου έκαστος σωλήν! Έχει έναν από τους ταχύτερους ανελκυστήρες της Ευρώπης και ζυγίζει 2.400 τόνους. Κατασκευάστηκε το 1958 με την ευκαιρία της (τότε) παγκοσμίου εκθέσεως και η ιδέα ήταν η αναπαράσταση του ατόμου, του μικρότερου σωματιδίου της ύλης δηλαδή!...
Ακόμα, εκτός από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, εδράζεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (το Διεθνές Δικαστήριο εδράζεται στη Χάγη, και το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εδράζεται στο Στρασβούργο), κάπου 1.700(!) διεθνείς εταιρείες, οργανισμοί και επιτροπές, και βέβαια σχεδόν όλες οι θρησκείες και τα δόγματα. Τα κτίρια είναι ογκωδέστατα και πελώρια, από μοντέρνου, κλασικού και νεοκλασικού ρυθμού έως γοτθικού, οι δρόμοι από στενοί με καλντερίμια (πολύ καλντερίμι) μέχρι πελώριες λεωφόροι με άνετες νησίδες και φωτισμό, και βέβαια το Τραμ, το Μετρό και οι αστικές συγκοινωνίες πολύ καλές. Βέβαια, και άστεγοι υπάρχουν και ζητιάνοι… αρκετοί!...
Προσθήκη: Λόγω… καθυστέρησης του τοκετού έμεινα λίγο περισσότερο στις Βρυξέλλες. Διαπίστωσα λοιπόν ότι και σπίτια πολυτελείας υπήρχαν στις παραλίμνιες (πολλές λίμνες) κυρίως περιοχές, και πολύς κόσμος στις εκκλησίες, όταν… δεν ξενυχτούσαν! (Των Θεοφανείων η Μητρόπολη ήταν υπερπλήρης. «Τους φάγαμε τους Χιώτες», αστειεύθηκε ο Χιώτης Μητροπολίτης).
Ακόμα έμαθα (διάβασα στο σχετικό έντυπο που μου χάρισε ο Μητροπολίτης) ότι υπήρχαν στο Βέλγιο 24 ορθόδοξες εκκλησίες και μεταξύ των παρεκκλησιών των διαφόρων δογμάτων και θρησκειών που υπάρχουν στο (πελώριο) αεροδρόμιο των Βρυξελλών, υπάρχουν και δύο (ναι, δύο) παρεκκλήσια της Ορθοδόξου Εκκλησίας που υπάγονται βέβαια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο!...
Και για όσους διερωτώνται «Τι απέγινε με τον τοκετό;»… Ε, λοιπόν, απέκτησα μια πανέμορφη εγγονούλα, η οποία – μάλλον – θα γίνει θαυμάσια βολεϋμπολίστρια, όπως η μητέρα της, γιατί έχει… πολύ μακριά δάκτυλα χεριών!...
Τελειώνω με τη γνωστή προτροπή μου: Επειδή φτώχια και πόνος υπάρχουν παντού, και στις πλούσιες και στις φτωχές χώρες, εύχομαι και προτρέπω όλους (μας) να θυμόμαστε τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και όχι μόνο κατά τις γιορτινές μέρες!
Και πάλι: «Καλή Χρονιά» (χαμογελάστε παρακαλώ, διότι μας λείπει το χαμόγελο και… το ευχαριστώ!...).
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
