«Μια ζωή» προσπαθώ να βάλω σε κάποια τάξη τα γραπτά μου: Έτσι μεταξύ ξεχασμένων κειμένων ανακαλύπτω κείμενο με ημερομηνία 28-01-2014 και με παρόμοιο τίτλο («ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ» Ψ.Ν.Α.: ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ… ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ) το οποίο προτού το αναδημοσιεύσω (για να διδαχθούν οι νεώτεροι και να μορφωθούν οι παλαιότεροι), θα το συμπληρώσω με λίγα λόγια ή, αν προτιμάτε, με πρόσφατα νέα και με κάποιες σκέψεις μου (δικές μου σκέψεις, διότι κάποιοι φίλοι του Δρομοκαϊτείου πιθανώς να μην συμφωνούν):
Το τελευταίο διάστημα απεσύρθη από το Δ.Σ. ο (και δάσκαλός μου) κ. Νικ. Τσικής, του οποίου η προσφορά είναι δεδομένη, καθώς και τα προσόντα του, οι γνώσεις του και η εμπειρία του, επίσης. Ευτυχώς για μας τον αντικατέστησε ο γνωστός Δικηγόρος κ. Αντ. Χλωρός, ένα άτομο νεώτερο από τον κ. Τσική και με αρκετή όρεξη και πολλές γνώσεις (όχι μόνο νομικές). Εμείς οι παλιοί είχαμε μάθει σε ένα τρόπο λειτουργίας διαφορετικό και η έλευση του κ. Χλωρού μας… ταρακούνησε. Η συγκυρία της οικονομικής δυσπραγίας (η κρίση δηλ.), οι επαπειλούμενες επιπτώσεις (η συρρίκνωση του ευρύτερου δημοσίου τομέα που για τα Ψυχιατρεία «κολλάει» με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση), και οι κυβερνητικές αλλαγές σε πρόσωπα και σε εξαγγελίες (ή παλινωδίες) μας έκαναν περισσότερο προσεκτικούς, επιφυλακτικούς και… δυσπιστούντες. Στη θέση της Υφυπουργού κ. Μακρή τοποθετήθηκε η κ. Παπακώστα, μια κατεξοχήν ευαίσθητη γυναίκα στα θέματα που άπτονται των προβλημάτων των ΑμΕΑ. Εδώ πρέπει να επιμείνω στην ιδιαιτερότητα των νοσηλευομένων σε Ιδρύματα που δεν είναι αμιγώς νοσηλευτικά, αλλά ενέχουν μεγάλη «δόση» Κοινωνικής Πρόνοιας! Αυτός που ονόμασε τα Ψυχιατρεία «πάρκινγκ ψυχών» δεν είχε άδικο…
Έχω αναφερθεί σε Καθηγητή Πολυτεχνείου που νοσηλεύθηκε στο παρελθόν και όταν με τη βελτίωσή του διεπίστωσε ότι οι συγγενείς του, που έμεναν 4 χιλιόμετρα από το «Δρομοκαΐτειο», τον είχαν εγκαταλείψει, έδωσε τέλος στη ζωή του (μια από τις ελάχιστες αυτοκτονίες που θυμάμαι στα 33 χρόνια που υπηρετώ στο Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» από διάφορες θέσεις).
Κλείνοντας τον μακροσκελή πρόλογό μου θα προσθέσω ότι κατά καιρούς προσπάθησα να ανοίξω στην κυριολεξία και μεταφορικώς, τις διάφορες υπηρεσίες και τα αξιοθέατα του «Δρομοκαϊτείου» στην κοινωνία. Έτσι με πρότασή μου δημιούργησα μια ομάδα διακεκριμένων Χίων για να προβάλουν το Ίδρυμα, δυστυχώς όμως η ομάδα έμεινε στα χαρτιά και γι’αυτό (για τη μη ενεργοποίησή της) μεγάλο μέρος της ευθύνης φέρω εγώ (ενώ το Σωματείο «Οι Φίλοι του Δρομοκαϊτείου», κι αυτό δημιούργημα δικό μου, λίγο-πολύ κινείται στο πλαίσιο της φιλανθρωπίας και της φιλαλληλίας). Η προσπάθειά μου να αξιοποιήσουμε το ανοικτό Θέατρο που έχουμε (δωρεά Γιαννίρη) απέτυχε, διότι απλώς δεν κάναμε την κατάλληλη προβολή. Για τον ίδιο λόγο απέτυχε και η αξιοποίηση του υπερσύγχρονου αμφιθεάτρου που δημιουργήσαμε με τη βοήθεια του Ν. 815/85 της – τότε – ΕΟΚ. Το γηπεδάκι του ποδοσφαίρου… έβγαλε χόρτα, το δε άριστο Μικροβιολογικό μας Εργαστήριο που το ανοίξαμε κάποτε προς το κοινό (ΙΚΑ κλπ. Ταμεία) δεν προχώρησε λόγω ελλιπούς στελεχώσεως από προσωπικό.
Η αυτοκριτική (αυτομαστίγωμα) που κάνω μετρώντας τα λάθη μας (καλύτερα «λάθη μου») σκοπό έχει να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Όμως ευρισκόμενοι στο μέσο του 2014 και βαλλόμενοι πανταχόθεν, αν μη τι άλλο ζητάμε τη συμπαράστασή σας (ηθική και όχι υλική, διότι όλοι μας περνάμε δύσκολες ημέρες). Οι εποχές του Δρομοκαΐτη, του Συγγρού, του Σεβαστόπουλου κ.α. παλαιότερα, και των Γεμέλων την τελευταία 25ετία πέρασαν, ελπίζω όχι ανεπιστρεπτί. Υπάρχουν άνθρωποι με οικονομική άνεση που μπορούν να μας βοηθήσουν π.χ. στην επισκευή του Ι. Ναού των Αγ. Αναργύρων (έργο του Μ. Καλβοκορέση, 1903). Δυστυχώς, κουράστηκα να ζητιανεύω (είχα την υπόσχεση σοβαρού και ευυπόληπτου πατριώτη μας για την επισκευή, δυστυχώς όμως αρρώστησε!...).
Οι φήμες για το κλείσιμο του Ψυχιατρείου έχουν μόνο μικρό μέρος της αλήθειας. Δυστυχώς οι περισσότεροι ψυχασθενείς είναι ανίατοι (όπως και οι καρκινοπαθείς), έτσι αυτό που θα γίνει είναι συρρίκνωση του Ψυχιατρείου και μοίρασμα των ασθενών και εξονοσοκομειακές δομές. Εμάς (το «Δρομοκαΐτειο» δηλ.) μας προστατεύει το Σύνταγμα ως Κληροδότημα και έτσι οι επιπτώσεις της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης θα είναι ολιγότερο οδυνηρές για το Ίδρυμά μας (δηλ. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ).
Ακολουθεί η αναδημοσίευση του άρθρου μου
που γράφτηκε τον Ιανουάριο του 2014.
Με την ευκαιρία της επισκέψεως της κ. Ζέτας Μακρή, Υφυπουργού Υγείας, σήμερα 28-01-2014 στο «Δρομοκαΐτειο», και έχοντας ξεκινήσει ήδη το κείμενο που ακολουθεί, σκέπτομαι να περιλάβω ψήγματα από την ιστορία του και να αναλώσω το κύριο περιεχόμενο στο σήμερα:
Το «Δρομοκαΐτειο» λοιπόν Ψ.Ν.Α. ιδρύθηκε ως οργανισμός το 1880 με διαθήκη του Ζωρζή Δρομοκαΐτη ή Πάφιλα εις την γενέτειρά του, την Τουρκοκρατούμενη – τότε – Χίο. Άρχισε να κτίζεται το 1883 σε οικόπεδο (έκταση 321 στρεμμάτων) που παραχωρήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο μεταξύ των Δήμων Χαϊδαρίου, Αιγάλεω και Αγ. Βαρβάρας. Εγκαινιάσθηκε το 1887 (ο Ζ. Δρομοκαΐτης είχε εν τω μεταξύ αποβιώσει).
Παρά τις δυσκολίες (οικονομικές και άλλες) επιβιώνει μέχρι και σήμερα παρά το γεγονός ότι οι Κυβερνήσεις (μας) κατά καιρούς προσπαθούν να το καταργήσουν ως Κληροδότημα, όμως τρεις (3) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας απέτρεψαν μέχρι σήμερα την άλωσή του (κυριολεκτικώς). Στα 127 χρόνια ζωής του έχει επεκταθεί κτιριολογικά με χρήματα ιδιωτών (Συγγρός, Σεβαστόπουλος, Ιφ. Σκυλίτση, Γέμελοι κ.α.) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα έχει μετεξελιχθεί (εκμοντερνιστεί – αν προτιμάτε) και έχει εξωνοσοκομειακές δομές σε όλη την Αττικοβοιωτία (είχαμε φθάσει μέχρι και τη Χίο). Το πενταμελές Διοικητικό Συμβούλιό του (Κληροδότημα) έχει δεχθεί και 4 νέα μέλη, δύο από τα σπλάχνα του (εργαζόμενοι) και δύο από την εκάστοτε Κυβέρνηση. Το νοσοκομείο εφημερεύει δύο φορές την εβδομάδα, νοσηλεύει περί τους 450 ασθενείς, και από τα εξωτερικά του ιατρεία (τα οποία λειτουργούν καθημερινώς) εξυπηρετούνται ετησίως περί τους 32.000 ασθενείς. Όπως ήδη γράψαμε τα κτίριά του (περί τα 30) είναι σκορπισμένα στην έκταση των 321 στρεμμάτων μέσα σε πεύκα και ελιές (περί τα 800 ελαιόδεντρα). Στον ίδιο χώρο υπάρχει Ι. Ναός (Αγ. Ανάργυροι, δωρεά Μιλτιάδου Καλβοκορέση, 1903), Μουσείο, Βιβλιοθήκη, Σχολή Βοηθών Νοσηλευτών (δωρεά Γεμέλων), ανοικτό (Αμφι)Θέατρο, Γήπεδα κλπ. βοηθητικά κτίρια!...
Τα τελευταία χρόνια με την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση (στην οποία το Ίδρυμα και εκεί υπήρξε πρωτοπόρο) ετέθη θέμα συρρικνώσεως των Ψυχιατρείων. Πράγματι κάποια που είχαν μετατραπεί σε Άσυλα έκλεισαν ή άλλαξαν μορφή (Ψ.Ν. Χανίων, Τριπόλεως κ.α.). Παράλληλα αναπτύχθηκαν εξωνοσοκομειακές δομές με σωστή υποδομή (οι περισσότερες), αλλά και κάποιες «παρασιτικές». Το Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» θέλοντας να αντιμετωπίσει τη φημολογία από τη μία, αλλά και τις ομοβροντίες των ανακοινώσεων από τους κρατικούς φορείς (περί «κινητικότητος» κλπ.) από την άλλη, δημιούργησε μια ομάδα επιφανών Χίων με Πρόεδρο τον Ε. ΑΓΕΘΑ κ. Δημήτριο Σκαρβέλη (συμμετέχουν και Σωματεία της ημεδαπής και της αλλοδαπής) με σκοπό η ομάδα αυτή να συμπαρίσταται στο Ίδρυμα, και παράλληλα προσπάθησε να συζητήσει με το Υπουργείο. Πράγματι στο πρόσωπο της κ. Ζέτας Μακρή (η οποία επεσκέφθη το Ίδρυμα και τον Αύγουστο του 2013) το Δ.Σ. βρήκε τουλάχιστον κάποιον (κάποια) να ακούει τα προβλήματά του.
Η κ. Ζ. Μακρή ήλθε λοιπόν σήμερα συνοδευμένη από τους συμβούλους της, στην ώρα της(!), με απλότητα (με κλάδον ελαίας, θα έλεγα), και ανταλλάξαμε απόψεις, στην αίθουσα του Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου». Ειπώθηκαν (ξανά) τα περί «τομεοποίησης», τα περί άρθρου 69 (ποινικοί κρατούμενοι που έχουν το ακαταλόγιστο) κλπ. κλπ. Τους τονίσαμε ότι το πρόβλημά μας (συνεχίζει να) είναι η διασύνδεσή μας με το Ψ.Ν.Α. «Δαφνί». Εμείς, έχοντας την ανεξαρτησία μας, πρωτοπορούμε, ενώ τώρα είναι σαν να έχουμε βαρίδια στα πόδια μας!...
Αυτό που διεπίστωσα προσωπικά, είναι ότι η κ. Υφυπουργός ήταν αρκετά ενημερωμένη στα ψυχιατρικά θέματα, παρά το γεγονός ότι είναι νομικός και όχι γιατρός. Φοβάμαι όμως ότι επηρεάζεται πολύ από το επιτελείο της, που αποτελείται από «επαγγελματίες» (με τα καλά τους και τα κακά τους).
Εγώ τι να πω; ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.