Όταν αγαπημένο συγγενικό πρόσωπο με παρεκάλεσε να γράψω «κάτι» για τις ρουκέτες και τον ρουκετοπόλεμο, σκέφθηκα τι να πρωτογράψω… Όμως θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.
Υπάρχουν λοιπόν δύο εκκλησίες στην πατρίδα μου σε απόσταση (στην ευθεία) μεταξύ τους περί τα 500 μέτρα, ο Άγιος Μάρκος από τη μία και η Παναγία η Ερειθιανή από την άλλη, που τις χωρίζει μια κοιλάδα. Από παλιά (πριν το 1889) συνήθιζαν και έριχναν κανονιές η μία στην άλλη (άσφαιρα πυρά) με κανονάκια που έφερναν οι ναυτικοί από τα πλοία τους όταν παροπλίζονταν. Το 1889 όμως οι Τούρκοι φοβήθηκαν ξεσηκωμό (η Χίος ελευθερώθηκε το 1912) και κατέσχεσαν τα κανόνια, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να προσπαθούν να βρουν άλλο τρόπο για να γιορτάσουν και να εκτονωθούν!
Εδώ θα κάνω κάποιο (βιβλιογραφικό) άλμα για να περιορίσω το κείμενο. Κάποιοι λοιπόν ειδικοί (πυροτεχνουργοί;) όπως ο αείμνηστος Κορακάκης, έφτιαξαν κάποιες υποτυπώδεις ρουκέτες που σήμερα (μετά από κάποιες βελτιώσεις) τις περιγράφω συνοπτικά.
Η ρουκέτα λοιπόν αποτελείται: (1) από το καλούπι, το οποίο είναι ένας χάρτινος κύλινδρος μήκους περίπου 15 εκ., (2) από το υλικό που γεμίζομε με ειδικό τρόπο (με συμπίεση) και το οποίο αποτελείται από σκόνη [κοπανισμένο ξυλοκάρβουνο, θειάφι και νίτρο σε σωστές (…) αναλογίες, και (3) από το ρουκετόξυλο. Πάνω στο ρουκετόξυλο δένεται προσεκτικά το γεμισμένο καλούπι το οποίο στο κάτω μέρος έχει μια τρυπούλα όπου μπαίνει το φυτίλι κλπ.
Στα χρόνια τα δικά μου, ως έφηβος, έφτιαχνα 80-100 ρουκέτες, άλλοι πλέον έμπειροι έως 300, ποτέ όμως το σύνολο των ρουκετών δεν ξεπερνούσε τις 3.000-4.000 και από τις δύο ενορίες!...
Γράφω κάποιους αριθμούς, προσπαθώντας να δικαιολογήσω το θέμα που προέκυψε τα τελευταία δύο χρόνια, το αν δηλαδή θα ρίξομε ή δεν θα ρίξομε ρουκέτες. Και βέβαια υπάρχει δίκιο (και άδικο) και στις δύο πλευρές: ο αριθμός των ρουκετών… δεκαπλασιάστηκε και η ισχύς τους (με τη νέα τεχνολογία) πολλαπλασιάστηκε, το δε επιχείρημα ότι θα μειωθεί η τουριστική κίνηση ουδόλως απασχολεί τους ανθρώπους που «καταστρέφεται» η περιουσία τους (τα σπίτια τους). Από την άλλη, το έθιμο είναι έθιμο και μπορεί να διατηρηθεί με κάποιους περιορισμούς και κάποια προληπτικά μέτρα.
Συνηθίζω να λέω ότι «δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό» ή καλύτερα, «μέτρον άριστον».
Τελειώνοντας, αφού ευχηθώ στους αναγνώστες «Καλό Πάσχα» θα ζητήσω συγνώμη για την ελλιπή πληροφόρηση, αλλά δεν ήταν δυνατόν κείμενο 15 και πλέον σελίδων να χωρέσει σε 1 σελίδα, ούτε βέβαια αυτή η δουλειά να γίνει μέσα σε 72 ώρες… (τόση προθεσμία μου έδωσαν).
Και πάλι Καλό Πάσχα… και για όποιον χρειάζεται… λεπτομέρειες του εθίμου… είναι εύκολο να με βρείτε (υπάρχει ειδικό φυλλάδιο).
Υ.Γ.: (1) Όπως πάντα, υπάρχουν λίγοι «χορηγοί» και πολλοί… λαϊκοί ποιητές! Φαίνεται λοιπόν ότι η – γνωστή – οικογένεια Χανδρή «τόλμησε» να ενισχύσει τους Ερυθιανούσους (…Ερυθιανούσοι γαρ και οι Χανδρήδες). Και ο λαϊκός Αγιομαρκούσης ποιητής γράφει το σκωπτικό τετράστιχο:
«Εφέρατε και τον Χανδρή
για να σας ενισχύσει
θαρρώ κι αυτός στον Πειραιά
καμμένος θα γυρίσει».
(2) Ευχαριστώ τις εκδόσεις «Άλφα Πι» και τον Γιάννη Μεννή για τη βιβλιογραφία των οποίων χρησιμοποίησα.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
