1/1/2019: Άγιος Αθανάσιος Πολυδρόσου Αττικής, Θεία Λειτουργία, δοξολογία «επί τη εισόδω – ενάρξει – του Νέου Έτους», κόψιμο πίτας κλπ. κλπ. (κάλαντα και… λογύδρια). Πιθανώς να με απατά η μνήμη μου, αλλά τέτοια μέρα (Πρωτοχρονιά) θυμάμαι ότι κάπου υπάρχει και μια Ελληνική σημαία, τι στο καλό; Ελληνορθόδοξη εκκλησία είναι! Επειδή το παρατήρησα εγκαίρως ότι ΔΕΝ υπάρχει ο πατροπαράδοτος σημαιοστολισμός, είχα εισβάλει στο ιερό και το είπα στους ιερείς, οι οποίοι βλέποντας ο ένας τον άλλο με παρέπεμπαν στον… προϊστάμενο. Έτσι η τελετή τελείωσε χωρίς την παρουσία σημαίας. Το γεγονός αυτό έφερε στη μνήμη μου μια παρόμοια ιστορία που μου είχε διηγηθεί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου:
Τέλος του 1800, αρχές του 1900 (η πατρίδα μου η Χίος ελευθερώθηκε – ως γνωστόν – το 1922). Η συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων αρκετά καλή, αρκετά «πολιτισμένη», τόσο που ένας – αείμνηστος κι αυτός – θείος μου, ο καπετάν-Γιώργης Τριπολίτης, μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα μου, συνήθιζε να λέει μετά την απελευθέρωση: «Η Χίος απελευθερώθηκε από τους Τούρκους και… υποδουλώθηκε εις τους Έλληνες!...». Αλλά για να επανέλθω στις τότε Πρωτοχρονιές (δεν εόρταζαν τότε την 25η Μαρτίου και δεν υπήρχε η 28η Οκτωβρίου), οι εκκλησίες ήταν πλήρως σημαιοστολισμένες με πολύχρωμες σημαίες και με το εθνικό μας σύμβολο, την Ελληνική σημαία. Κάποια στιγμή, κάποιος Τούρκος (δεν γνωρίζω αν ήταν η δουλειά του ή απλώς έτσι το παράπονό του) πλησιάζει τον παππού του πατέρα μου στην Ενορία της Παναγιάς της Ερυθιανής (Γιάννης κι αυτός) στον Βροντάδο της Χίου και με παράπονο (αυστηρά;;;) του λέει: «Τζάνουμ Γιαννάκη (=αγαπητέ Γιάννη), δεν υπάρχει κι ένα Τούρκικο παντιέρα (=σημαία) να βάλετε;» Δεν γνωρίζω την απάντηση του προγόνου μου, η ιστορία σταματάει εκεί. Όμως παραφράζοντας το παράπονο του Τούρκου, θα έλεγα κι εγώ: «Τζάνουμ Σεβαστοί Πατέρες, δεν υπάρχει μια Ελληνική σημαία να βάλετε; Τόσα έξοδα, τόσα χρυσοποίκιλτα άμφια κι εικονίσματα, εκεί σκοντάψαμε;;;»
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Μπορεί να είμαι γραφικός, πάντως Χρυσαυγίτης δεν είμαι. Χθες βράδυ στην τηλεόραση («χαζοκούτι» τη λέω, παρουσιάζει όμως και κάποιες αλήθειες), είδα το νησί Παναγία, απέναντι από το σπίτι μου (λίγο πιο μέσα είναι ο Τσεσμές), δίπλα στην Αιγνούσα, με τα φανταράκια που τα φυλάνε να μας εύχονται «Καλή Χρονιά». Βέβαια, κάθε δεύτερη μέρα τα Τουρκικά αεροπλάνο υπερίπτανται για να μας «φοβερίσουν».
Κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται. Εδώ στην Αθήνα ζούμε στον κόσμο μας και ο περισσότερος κόσμος, ανεξάρτητα αν βάζει ή όχι σημαία, πεθαίνει της πείνας!...
Καλή Χρονιά Αδέλφια!
(Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε, λένε τα ιερά μας βιβλία)!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
