Να ομολογήσω ότι δεν έχω παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς όλο το προεκλογικό σκηνικό όπως εξελίσσεται. Διαβάζω κάποια άρθρα, παρακολουθώ κάποια δελτία τύπου και μέσα μου σκέφτομαι… καλωσόρισες 2014! Ούτε μια αλλαγή, ούτε μια έκπληξη, ούτε μια νέα τάση να καταγράφει κάπου με κάποιο τρόπο μια διαφορετική προσέγγιση του εκλογικού σώματος. Όλα ίδια και απαράλλακτα, παλαιοκομματικά και μίζερα, υπόγεια και σκοτεινά. Έτσι προχωράμε προς τις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών και όπως όλοι αντιλαμβάνονται θα κερδίσει μάλλον εκείνος που δεν θα χαλάσει τη συνταγή της γνωστής σούπας που περιέχει υλικά όπως: υποσχέσεις, ταξίματα, διορισμοί, χρηματοδοτήσεις, φρούδες ελπίδες και κερασάκι στην τούρτα το χτύπημα στην πλάτη με το πλαστικό χαμόγελο που φοριέται πολύ τώρα τις απόκριες. Δεν το περίμενα να πως την αλήθεια. Πίστευα ότι 9 χρόνια μνημόνια θα είχαν αλλάξει κάπως το αυτοδιοικητικό σκηνικό και θα είχαν τοποθετήσει τον καθένα και την καθεμιά στο κάδρο της σοβαρότητας που απαιτούν οι περιστάσεις, οι ανάγκες και οι πολίτες.
Φευ όμως… Μια από τα ίδια και μπόλικο τίποτα για τους ιδρωμένους που τρέχουν να επανεκλεγούν και τους νεόφυτους που επιδιώκουν να γευτούν από το ποτήρι της εξουσίας.
Αυτά εν πολλοίς γιατί της προσοχής μου δεν έχει ξεφύγει η περίπτωση Παναγιώτη Χριστόφα, του υποψήφιου Περιφερειάρχη για το Βόρειο Αιγαίο με τον συνδυασμό «ΤΟΛΜΑΜΕ για το Βόρειο Αιγαίο» που έχει και την στήριξη του ΚΙΝ.ΑΛ.
Ίσως επειδή είμαι και άνθρωπος της πρώτης εντύπωσης, ο Χριστόφας με το χαμόγελό του σε κάθε δημόσια αποτύπωσή του έβγαλε από μέσα μου κάτι. Ελπίδα να το πω, χαρά να το πω που είδα έναν νέο άνθρωπο να ορμά με αποφασιστικότητα στην αυτοδιοικητική ζούγκλα και να επιδιώκει θέση, λόγο και προοπτική, δεν ξέρω ακριβώς ποιο από όλα, πάντως κάθε φορά που διαβάζω κάτι για εκείνον με βρίσκω να συμφωνώ και με το ύφος του δημόσιου λόγου του και με το προφίλ του και με τις προσωπικές επιλογές του αν το θέλετε μιας και στη Χίο πρόσωπα καλούμαστε να ψηφίσουμε.
Η περίπτωση Χριστόφα είναι λίγο διαφορετική από άλλες νεωτερικές επιλογές που κάναμε στο παρελθόν και ως κοινωνία σπάσαμε τα μούτρα μας. Ο Χριστόφας χαμογελά με την καρδιά του και άνθρωπος που χαμογελά αυθόρμητα είναι ένας καλός άνθρωπος κατά το εθιμικό. Δείχνει και είναι πράος, συγκρατημένος και με απήχηση στη νεολαία -το κατεξοχήν εκλογικό τμήμα που είτε δεν ψηφίζει, είτε ψηφίζει ότι ψηφίζει ο μπαμπάς και η μαμά-. Το πήγα λίγο παρακάτω και είδα βίντεο με δηλώσεις του. Πάλι τα ίδια συμπεράσματα. Δεν με έπιασα να σταματώ το βίντεο, να γελάω μέσα μου ή να κλείνω τον υπολογιστή. Έβλεπα τον κόσμο γύρω του, την ικανοποίηση και το ενδιαφέρον τους και είπα οκ, προφανώς κάτι θέλει να μας πει ο κύριος.
Ο Χριστόφας είναι μια καλή περίπτωση ανάμεσα στις υποψηφιότητες που θα κυνηγήσουν την εκλογή στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Και να μην εκλεγεί, σίγουρα μπορεί να προκαλέσει επιπλέον ενδιαφέρον στο μέλλον γιατί οι νησιωτικές μας κοινωνίες οφείλουν να κατέβουν οπωσδήποτε μια γενιά ηλικιακά κάτω από όσους γνωρίζουμε σήμερα. Τουλάχιστον μια γενιά.
Άλλο το κασετόφωνο, άλλο το dvd, άλλο το ipod…μεσολαβούν χρόνια ανάμεσα τους και το ίδιο συμβαίνει και στην πολιτική.
Οι νέες γενιές λοιπόν οφείλουν να έχουν προτεραιότητα έναντι των ηλικιωμένων στις δημόσιες επιλογές και στον καθορισμό των στόχων του μέλλοντος. Το αντίστροφο συμβαίνει μόνο στα λεωφορεία και στα σούπερ μάρκετ όπου προτεραιότητα έχουν οι μεγαλύτεροι στη σειρά… Αλλά εδώ δεν μιλάμε ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο, επομένως η περίπτωση Χριστόφα ας μην διαφύγει και της δικής σας προσοχής.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
