Έτσι κι αλλιώς αγώνας δίχως τέλος είναι η ζωή τ' ανθρώπου...
Τα δέντρα κι οι Έλληνες πεθαίνουν όρθιοι...
Άντε να δούμε ποιανού η ζωή θ' αξίζει πιότερο...
Εγώ πάντως δεν τους τη χαλαλίζω...
Ας μου πάρουν ό, τι μπορούν για να με γονατίσουν...Δεν θα χαρούν τέτοια χαρά...
Δεν τους μισώ...
Τους περιφρονώ...ΟΛΟΥΣ.
Είναι ανδρείκελα και υποχείρια...ξεπουλημένες συνειδήσεις κι ακριβοπληρωμένες προδοσίες...
Εγώ θ' αφήσω στα παιδιά μου κληρονομιά την αξιοπρεπή φτώχεια μου...
Εκείνοι τα αιματοβαμμένα τους εγκλήματα...
Όσο για τον λαό...
Ολοφάνερο πως πάντα θα επικαλείται μια συγνώμη για τις λάθος αποφάσεις του...
Άξιοι είμαστε όλοι τελικά των έργων και των επιλογών μας...
Κι η ζωή, χορεύοντας γύρω από τη φλόγα της ελπίδας, πάντα θα πηγαίνει παρακάτω με καψαλισμένα όνειρα και τσουρουφλισμένες προσδοκίες...
Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
