Ανοικτή επιστολή
ΠΡΟΣ
τους πάλε ποτέ γνήσιους αγωνιστές κι επαναστάτες που σήμερα εορτάζουν την Εξέγερση του Πολυτεχνείου της 17ης Νοεμβρίου 1973 κατά της χούντας και του φασισμού, όσους πίστεψαν πως η δική τους αντίδραση θα έριχνε εκείνη τη Λερναία Ύδρα που τρεφόταν από ισχυρά εξωγενή συμφέροντα εν μια νυκτί κι ότι θα την νικούσαν μόνο με τη φλόγα της αγανάχτησης τους, με τα άοπλα χέρια τους, τις ζητωκραυγές, τα τραγούδια, τους θούριους και τα πύρινα λόγια τους.
Και ποιο το αποτέλεσμα εκείνου του ηρωικού τους ενθουσιασμού και της ιδανικής τους συμμετοχής στον ξεσηκωμό;
Άπονα κι άδικα χύθηκε πάλι αίμα αθώων, σπαταλήθηκαν, τυραννίστηκαν και ποδοπατήθηκαν κάτω από τις ερπύστριες των τανκς, και μέσα στα κολαστήρια και τις εξορίες, ζωές, κορμιά, ψυχές, οικογένειες, υπολήψεις ,όνειρα κι οράματα προδομένα και ματαιωμένα.
Τους ακούω να ολοφύρονται, να θρηνούν και ν’ αγανακτούν, όπως κάνουν κάθε τέτοια μέρα τα τελευταία χρόνια, για τον όπως ομολογούν άδικο αγώνα τους, ο οποίος, ως αποδείχθηκε, ήταν ένα «παιχνίδι εξουσίας» με «φτιαχτό αποτέλεσμα» και με μοναδικούς κερδισμένους τους «ηθοποιούς- διοργανωτές» που εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους εκ των υστέρων αδρά με εκατομμύρια και πακτωλούς από «αργύρια».
Άμωμοι εν οδό θρηνόντες...Και που το παραδέχεστε, έστω κι αργά, σας τιμά, αλλά, δεν σας δικαιώνει...
Δυστυχώς για σας εσαεί θα μένετε ξεγελασμένοι και πικραμένοι...
Αθώοι μπορεί...Αφελείς σίγουρα...Οραματιστές πράγματι...
Χρησιμοποιημένοι όμως αναμφίβολα , όπως πάντα, απ’ όσους ποτέ δεν ήταν αθώοι, ποτέ δεν υπήρξαν αφελείς κι όραμά τους μοναδικό έχουν την εξουσία και το δικό τους συμφέρον που είναι και συμφέρον των αφεντικών τους.
Προσωπικά δεν σας λυπούμε...
Όσο θα είστε οπαδοί και χειροκροτητές κι όσο θα πιστεύεται πως άλλοι κόπτονται και πασχίζουν για το δικό σας καλό, εκείνοι, πάντα θα εκμεταλλεύονται το ότι εξ’ ιδίων κρίνετε τα αλλότρια και στο κάθε απεγνωσμένο «γιατί» σας θα σας απαντούν ευθέως και απερίφραστα: «Μήπως κι εσείς από μας δεν περιμένετε ανταλλάγματα και εξυπηρετήσεις προσωπικών ιδιοτελειών;»
Ο καθείς μας υπεύθυνος των επιλογών του λοιπόν ας είναι κι ας είναι και τα παθήματα του μαθήματα.
Και να ξέρετε πως οι πιο αδικημένοι είναι όσοι ποτέ δεν πίστεψαν ποτέ στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», όσοι δεν αφέθηκαν στις ξελογιάστρες τις μελωδίες των Σειρήνων της διαπλοκής κι όσοι δεν λάτρεψαν «χρυσές αγελάδες» και είδωλα και δεν χειροκρότησαν προς χάριν συμφέροντος ή εγωιστικών επιλογών, παρά υφίστανται τώρα τα αποτελέσματα των δικών σας επιπόλαιων ή παραπλανημένων αποφάσεων χωρίς να φταίνε.
Οι τύψεις σας λοιπόν δεκτές αλλά τα κλάματά σας πάνω από το «χυμένο γάλα» απαράδεκτα.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
(Από την Τριλογία των Αντί)
Εγώ, λοιπόν, δεν θα φωνάζω πια
«όχι» για τους πολέμους.
Θα διαδηλώνω μόνο
ενάντια στους πολεμοκάπηλους
και τους μεσάζοντες,
π’ όλα τα ξεπουλάνε.
Και για τη λευτεριά μου
δεν θα παρακαλώ,
μα... κάτω «οι ελεύθεροι» θα λέω,
αυτοί που ζουν
απ’ την σκλαβιά των άλλων.
Ενάντια στα ναρκωτικά
δεν θα ‘μαι πια, μα θα ουρλιάζω:
«Θάνατο... Θάνατο στους εμπόρους».
Από τους δικολάβους
κι απ’ των κατεστημένων
τις αγορασμένες συνειδήσεις
το δίκιο μου δεν θα ζητώ
κι ούτε αρχηγούς και σύμβολα
δεν θα χειροκροτάω.
Μα... αρχηγό κι υπήκοο
τον εαυτό μου μόνο θα’ χω.
Αγγελική Συρρή-Στεφανίδου
(Πρώτη γραφή 1991)
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
