ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Κατά τη διάρκεια της ιατρικής μου σταδιοδρομίας (48 χρόνια) είχα πολλά… τυχερά!
Χρονολογικά: Πρέπει να ήταν το 1970. «Λαϊκό» Νοσοκομείο (τότε «Βασιλεύς Παύλος»), Α΄ Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εγώ, ο τελευταίος τροχός της αμάξης (Διευθυνταί: Χρηστέας Νικόλαος, Γρηγ. Σκαλκέας και ο πνευματικός μου πατέρας – με πάντρεψε – Παν. Μπάλας). Βαριά επέμβαση σε νέο άτομο… Ο ασθενής πήγε καλά και ο συγγενής, ένας πελώριος και γεροδεμένος νέος άνδρας, θέλοντας να δείξει την ευγνωμοσύνη του με πλησιάζει και μου λέει: «Ο Θεός να σ’έχει καλά γιατρέ μου(!)…». Διακοπή… βαθιά ανάσα… και… «Ξέρεις εγώ δεν έχω λεφτά να σου δώσω, όμως αν θέλεις κάποιον να δείρεις(!!!) είμαι έτοιμος να το κάνω εγώ για σένα…». Κόκκαλο εγώ, που αφού συνήλθα τον ευχαρίστησα διαβεβαιώνοντάς τον ότι… δεν έχω εχθρούς!...
Έκτοτε είχα πολλά «φακελάκια»… σε είδος: Από χόρτα και μέλι, μέχρι ψάρια και καλαμάρια. Ρωτώντας το φίλο μου Γενικό Επιθεωρητή αν… αμαρτάνω, εκείνος με διαβεβαίωσε ότι «και ο Ασκληπιός είχε τέτοια δωράκια και εφόσον η προσφορά είναι αυθόρμητη προσφορά ευγνωμοσύνης, τότε… δεν τρέχει τίποτε». Βέβαια κάποια στιγμή ο Ασκληπιός[1] το παράκανε και ο Δίας τον εξετέλεσε με κεραυνό!
Για να σοβαρευτούμε: συνηθίζω να λέω ότι όταν εξετάζω άρρωστο, νοερά αλλάζω θέση και βρίσκομαι στη θέση του (με την τελευταία περιπέτεια της υγείας μου η αλλαγή θέσης – από γιατρός, ασθενής – δεν ήταν μόνο νοερά). Όμως εμείς οι γιατροί δεν είμαστε… Θεοί: «Το σφάλειν ανθρώπινο».
Αρχές της δεκαετίας του ’70. Στο θάλαμο (2)34 του «Λαϊκού» ενοσηλεύετο μια συμπαθητική κοπέλα από την Αγ. Παρασκευή Μυτιλήνης. Έπασχε από υπέρταση (μέχρι 28 η «μεγάλη»-συστολική με 12 τη «μικρή»)! Υπήρχε τότε μια ομάδα υψηλόβαθμων (Καθηγητών) ιατρών, που δεν μπορούσε να βγάλει διάγνωση (την προέλευση της υπερτάσεως).
Εγώ (ο τελευταίος τροχός όπως προείπα), κρατούσα το αρχείο. Φεύγοντας για το εξωτερικό (Αγγλία και Αμερική) άφησα την έρευνα ημιτελή και τον φάκελο ανοικτό. Επιστρέφοντας μετά 4ετία περίπου και εξετάζοντας στα Εξωτερικά Ιατρεία, ενεφανίσθη η ασθενής (Π.Μ.) με την τρομερή υπέρταση… Έχοντας διευρύνει τις γνώσεις μου, σκέφθηκα να μετρήσω την αρτηριακή πίεση και στα κάτω άκρα της ασθενούς. Πράγματι: υψηλή πίεση στα χέρια (25-30), χαμηλή στα πόδια (5-10). Επακολούθησε έρευνα (αγγειογραφία κλπ.) όπου διεπιστώθη «δακτύλιος» στον ισθμό του αορτικού τόξου, με αποτέλεσμα η καρδιά να στέλνει το αίμα προς τα πάνω (κεφάλι και άνω άκρα) και το κάτω ήμισυ του σώματος να υπολειτουργεί.
Έγινε διακομιδή σε Καρδιοχειρουργικό Κέντρο («Ευαγγελισμός») όπου τη χειρούργησε ο φίλος Χ.Λ., και η Π.Μ. «ζει και βασιλεύει» - όπως θα έλεγε η γιαγιά μου – στην πόλη της Μυτιλήνης με τον άνδρα της (παιδιά δεν έκανε) και από όπου μου στέλνει, σχεδόν κάθε χρόνο, πότε ελιές, πότε λάδι και… την αγάπη της (κάτι τέτοιες χειρονομίες με κρατάνε ζωντανό).
Χίος, πρόσφατα (Δεκ. 2014). Χαιρετώντας δια χειραψίας κάποιους γνωστούς στην κεντρική πλατεία (Βουκάκι) ένας σεβάσμιος γέροντας (όπως είπε, 97 ετών) έσκυψε και μου φίλησε το χέρι! Εγώ, έκπληκτος τον ρώτησα: «Μήπως θα έπρεπε να φιλήσω εγώ το δικό σας χέρι;» «Όχι γιατρέ μου, αυτό το χέρι έσωσε το πόδι μου προ 30ετίας όταν είχα γάγγραινα κι έτσι θα πεθάνω ολόκληρος!...».
… Παρόμοιο γεγονός στις αρχές του 2012: Ενώ έμπαινα στο αυτοκίνητο χτυπάει το κινητό τηλέφωνο και μια άγνωστη φωνή με ρωτάει: «Γιατρέ, μήπως ενοχλώ;» «Όχι», απαντώ εγώ, «τι θα θέλατε;» «Είμαι ο …, ο τοξικομανής που είχα γάγγραινα από τα πολλά τρυπήματα των αγγείων των ποδιών… Με γλιτώσατε και πήρα να ευχηθώ… Έχω, ξέρετε, απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και είμαι μια χαρά, με τη βοήθεια του Θεού και τη δική σας συμπαράσταση!...».
… Κι άλλο τηλεφώνημα από τις Φυλακές Χίου: «Γιατρέ μου, χρόνια πολλά και καλά. Είμαι ο Χ.Τ. που με παρακολουθείτε» (την περιπέτειά μου αυτή με την επίσκεψή μου στις Φυλακές Χίου, όπου ο Διευθυντής κ. Γ. είχε βρει το μπελά του διότι δεν είχε ενημερώσει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, την έχω ξαναγράψει)! Ο φίλος μου πλέον (και το εννοώ όταν γράφω ή λέγω τη λέξη «φίλος») βαρυποινίτης (ισόβια για φόνο, συν δέκα [10] χρόνια για οπλοχρησία) μου τηλεφωνεί τακτικά (2-3 φορές το χρόνο). Ελπίζω κάποια στιγμή να τον εξετάσω χωρίς χειροπέδες και φρουρά!...
Ο φίλος μου ο Νικολής μόλις με δει στη Χίο, τρέχει και μου φέρνει… καλαμάρια. Την τελευταία φορά… απελογήθη διότι «τις τελευταίες ημέρες δεν έβγαλε τίποτα».
Ιστορίες ανθρώπινης ευγνωμοσύνης έχω πάρα πολλές. Ευτυχώς δεν θυμάμαι αντίθετες περιπτώσεις!... Θα κλείσω με την αγαπημένη μου Κρητική μαντινάδα:
Ποτέ μου δεν λογάριασα πόσον καιρό θα ζήσω
μόνο τη στράτα καθαρή οπίσω μου ν’αφήσω.
Ελπίζω να τα κατάφερα.
Με Αγάπη…
και Καλές Γιορτές,
Υ.Γ.: Διαβάζω εις την «Εφημερίδα των Συντακτών» της 27-28 Δεκεμβρίου του 2014 στη σελ. 19, άρθρο με παρεμφερές θέμα εις το οποίο διερωτάται μήπως οι Μάγοι ήσαν «οι Μάγοι με τις Μίζες» και όχι «οι Μάγοι με τα Δώρα». Βέβαια απαντάει ο ίδιος λέγοντας ότι «η παροχή των ωφελημάτων, δηλ. των δώρων, δεν έγινε με στόχο να αλλάξει η συμπεριφορά κάποιου υπαλλήλου που κατέχει δημόσια θέση» (σ.σ. κατά τη γνώμη μου ο ορισμός – το «συγχωροχάρτι» δηλ. – δεν είναι πλήρης). Ο ίδιος ο κ. Χατζηστεφάνου που υπογράφει το άρθρο αναφέρει ότι το «φακελάκι» ήταν πολύ διαδεδομένο για υφαρπαγή ψήφων (κ. Χαϊκάλη μ’ακούς;) ιδιαιτέρως κατά τη Ρωμαϊκή εποχή (ambitus – λατινικά – ambition – αγγλικά = η προσπάθεια επηρεασμού της εκλογικής διαδικασίας μέσω δωροδοκίας [δεκασμός]). Αλλά πολύ σας κούρασα με τα… επιστημονικά. Επειδή λοιπόν κοπιάσατε για να με διαβάσετε, σας προσφέρω μια γλάστρα με ένα φυτό, που αντί για λουλούδια βγάζει… δολάρια!!!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
