Ποσώς ενδιαφέρουν τους κατοίκους της Χίου οι υφέρποντες ανταγωνισμοί των τοπικών Μέσων. Τα νέα παιδιά του νησιού εκλιπαρούν για μια θέση κακοαμειβόμενου σερβιτόρου, οι πτυχιούχοι το εγκαταλείπουν, σπάνιες οι περιπτώσεις παραγωγικών επενδύσεων. Κοντράστ με τις συνθήκες σε όλη την υπόλοιπη νησιωτική και παράκτια χώρα. Αδιέξοδο.
Η Χίος δίνει τη μεγαλύτερη σύγχρονη μάχη της αβοήθητη. Να μην καταδικαστεί σε ρόλο ΝήσουΈλις για απροσδιόριστο χρόνο. Οι ηγεσίες της δεν αντιλαμβάνονται τη διάσταση του κινδύνου, βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με την κοινωνική επιθυμία μη αποδοχής της άνευ όρων παράδοσης. Τα τοπικά Μέσα καλούνται να διαδραματίσουν το δικό τους κρίσιμο ρόλο. Επιτρέψτε μου λοιπόν μια αναδρομή στο χθες, για να δέσει με το σήμερα.
Από τις δεκαετίες του ’90 κι εντεύθεν δεν θυμάμαι κανένα απολύτως πανελλαδικής ή τοπικής εμβέλειας Μέσο Ενημέρωσης να δημιούργησε περιουσίες. Ζημιογόνα λειτουργούν όλα, γιατί έμαθαν να δρουν κρατικοδίαιτα και δεν επιβλήθηκε ο νόμος της αγοράς. Τόσα καταστήματα έχει μια πόλη, τόσα Μέσα μπορεί να συντηρήσει.
Το 2001, έτος έκδοσης του «π», έσπασε ουσιαστικά μια επίφαση πλουραλισμού στη Χίο. Πολλά Μέσα, πλήρης επικράτηση του συγκροτήματος της «αλήθειας» σε επίπεδα αναγνωσιμότητας και τηλεθέασης. Επί χρόνια για τον ιδιοκτήτη της, Γιάννη Τζούμα, ο «πολίτης» ήταν αθέατος. Προσποιούνταν, ως τακτική, πως δεν υπήρχε. Για να ακριβολογώ, θυμήθηκε ότι υπήρχε όταν πληροφορήθηκε ότι ο επιχειρηματίας Γ. Αλμυρούδης μπήκε στο μετοχικό του κεφάλαιο και έδωσε βήμα σε έναν, αείμνηστο πια, να κατηγορεί τον Αλμυρούδη ότι έφαγε 5.000 ευρώ του Γηροκομείου! Ποιόν, τον Αλμυρούδη, που άδειαζε τις τσέπες του κάθε φορά που έρχονταν από την Αμερική.
Ο καιρός κυλούσε και τα Μέσα αναπροσανατολίζουν τις θέσεις τους. Για παράδειγμα όλη η Χίος θυμάται, υποθέτω, ποιο Μέσο φώναζε για το υποστελεχωμένο Δημόσιο και ποιο τώρα διαλαλεί τα εντελώς ανάποδα. Ποιο έκανε φίρμες των ερτζιανών όσους εμπόδισαν δικαστικά ή ιδεολογικά τα μεγάλα έργα και ποιο σήμερα καταδικάζει τον πολύχρονο εμπαιγμό για την μη ολοκλήρωση τους.
Ο «π» παρακολουθεί τις μεταστροφές και κάπου γεύεται την ικανοποίηση ότι σχεδόν όλοι πια αντιλαμβάνονται ότι η Χίος δεν μπορεί να πορευτεί για πολλά χρόνια κρατικοδίαιτη, ούτε βασισμένη στα εισοδήματα που παράγονται έξω από αυτή. Πρέπει κι η ίδια να κουνήσει χέρια και πόδια.
Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Το νησί βιώνει την πιο μεγάλη του απειλή μετά τη Σφαγή. Γεωγραφικά και οικονομικά δεσμεύεται να διαδραματίσει το ρόλο της διύλισης της επιθυμητής, ως ένα βαθμό, μετακίνησης πληθυσμών στη γερασμένη Ευρώπη. Ρόλο που ρεαλιστικά δεν μπορεί να αποφύγει. Στο χέρι του είναι αν θα τον εφαρμόσει υπάκουα ή θα έχει το σθένος και τη διορατικότητα να απαιτήσει να μη θυσιαστούν οι επόμενες γενιές του.
Το διακινούμενο για το προσφυγικό χρήμα έχει ήδη εκμαυλίσει συνειδήσεις. Ξενοδοχεία και ξενώνες υπέκυψαν προκειμένου να συντηρηθούν αλλά πήραν στο λαιμό τους και τους διπλανούς τους. Η οικονομία του νησιού αναπροσανατολίζεται και οι πάντες σκέπτονται νέες δουλειές με δυνατότητες να απολαύσουν ένα πενιχρό μερίδιο της τεράστιας πίτας του προσφυγικού. Οι ταξιτζήδες έτριβαν τα χέρια τους πέρσι, τραβούν τα μαλλιά τους φέτος. Οι ξενοδόχοι έκαναν χρυσές δουλειές με ΜΚΟ και Frontexπέρσι, δε σταυρώνουν πελάτη φέτος. Τα ταξιδιωτικά πρακτορεία δεν προλάβαιναν να κόβουν εισιτήρια πέρσι, δεν κόβουν κανένα φέτος. Ασταμάτητος ο κατάλογος των παραδειγμάτων.
Στο διαδικτυακό ερώτημα του συναδέλφου Γιάννη Τζούμα αν ο «π» θα χαρεί που ένα τοπικό Μέσο (η «αλήθεια») θα επωφεληθεί από τη μετακίνηση στα γραφεία της της Υπηρεσίας Ασύλου, η απάντηση είναι καθαρή: θα χαρεί να δει τον ανταγωνισμό να επιστρέφει, γιατί απλά τον πιστεύει. Θα χαρεί να δει τον βιοπαλαιστή συνάδελφο στα 58 του να μην δίνει τη μάχη της επιβίωσης για το ρεπορτάζ ή τις εισπράξεις των τιμολογίων. Αν θέλετε και την άποψη του «π», για τη δουλειά της Υπηρεσίας Ασύλου, ίσως το κτίριο της «αλήθειας» είναι από τα ιδανικότερα.
Θλίβεται, βέβαια, διαπιστώνοντας τη νέα στροφή των απόψεων του Γ. Τζούμα στο προσφυγικό κι από εκεί που ο Μουζάλας, ο Τόσκας και η κυβέρνηση ήταν οι πιο αφερέγγυοι συνομιλητές του πλανήτη, τόσο σύντομα «ωρίμασαν». Θλίβεται όταν διαπιστώνει ότι ξεχάστηκαν τόσο σύντομα τα δικά του ερωτήματα πόσοι μετανάστες, για πόσο, και πόσες οι νέες δομές για το προσφυγικό. Με ποιες δεσμεύσεις; Αντ’ αυτών «παίζει ψηλά» ο Μηταράκης, «συγκρατεί φωνές» ο Ανδρ. Μιχαηλίδης, «δικαιώνεται» ο Στ. Κάρμαντζης και «δρα ταχύτατα» προς το συμφέρον του τόπου ο Μαν. Βουρνούς, δίνοντας 150 στρ. ενώ του ζητούν 30!
Η αγωνία κάθε βιοπαλαιστή να διασωθεί με νύχια και με δόντια απ’ την οικονομική λαίλαπα σάρωσης κάθε ιδιωτικής επιχείρησης είναι κατανοητή. Και πριν από καιρό ο «π» είχε υποστηρίξει πως είναι απόλυτο δικαίωμα καθενός πως θα διαχειριστεί τα του οίκου του. Αφού ο συνάδελφος όμως έθεσε το ερώτημα, τον καλούμε να παρατήσει τις νέες Σειρήνες του προσφυγικού και να ενσωματώσει τη φωνή της πραγματικής του «αλήθειας» στην πραγματική «Εθνική Χίου». Μην μπερδεύεται απ’ τα βαφτίσια του «π». «Εθνική Χίου» δεν είναι οι 4. Είναι ο κορμός της κοινωνίας, εκείνος που έχει πετύχει μέχρι σήμερα να κάψει κάθε φανερό ή κρυφό σχέδιο παράδοσης του νησιού. Στο δικό της πλευρό να ταχθεί κι εκείνη θα του το ανταποδώσει και θα εξυψώσει την «αλήθεια» του.
ΥΓ.: Δεν χρειάζεται να απαντά εμμέσως για λογαριασμό του δημάρχου. Έχει, υποθέτω κι ο Μαν. Βουρνούς από μόνος του τη δυνατότητα να εξηγήσει αν είναι επιλεκτική ή όχι η ενημέρωση του στα τοπικά Μέσα. Αδικεί τον εαυτό του ο Γιάννης αναλαμβάνοντας αυτόκλητα έναν τέτοιο ρόλο, τον οποίο απέρριψαν διαχρονικά πολλά στελέχη του «π».
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
