Σύντροφε Αλέκο σε χαιρετώ. Εύχομαι το γράμμα μου να σε βρει καλά. Σίγουρα θα αναρωτιέσαι πώς και σε θυμήθηκα καταμεσίς του καλοκαιριού, με τη ζέστη να μας έχει κουρλαυτιάσει και με το μάδημα της μαργαρίτας, από μας τους συνταξιούχους, να φέρνει εγκεφαλικά.
Αλήθεια σου λέω. Ξέρω γείτονα συνταξιούχο, κάπου στην ηλικία μου, που ακούγοντας ολημερίς το τροπάρι “θα κοπούνε ξανά οι συντάξεις”, “δεν θα κοπούνε” και ξανά “θα κοπούνε οι συντάξεις”, ο άνθρωπος επαράλυσενε από τη μια μεριά και είχασενε τη μιλιά του.
Βαρύ εγκεφαλικό, είπανε οι γιατροί, από την αγωνία για τη σύνταξή του.
΄Ομως σύντροφε, εγώ δεν σου γράφω τούτο το γράμμα για να σου κάμω παράπονο για τις συντάξεις μας. Εγώ μόνο εσάς πιστεύω και είμαι σίγουρος ότι όλο και κάτι θα σκαρφιστεί η κούτρα σας για να μη γίνει και άλλο κουτσούρεμα. ΄Ακου τώρα το λόγο που σου γράφω.
Είμαι, Αλέκο, ογδoνταπέντε χρονώ. Σου ρίχτω πέντε χρόνια. Και οι δυό μας, αφ' τα γεννησοφάσκια μας, είμαστενε αριστεροί. Και όπως όλοι οι αριστεροί, τόσο εσύ όσο κι εγώ, ποτέ μας δεν είπαμενε καλή κουβέντα για τους Αμερικάνους, τους Εγγλέζους, τους Γερμανούς και πάει λέγοντας.
Στην καρδιά μας πάντα είχαμενε τους Ρώσους κομμουνιστές. Ακόμη και στον Πούτιν ορκιζούμαστενε χρόνια τώρα και ας μην είναι ο ίδιος κομμουνιστής. Φτάνει και μας περισσεύει που είναι κι ευτός κατά των κεφαλαιοκρατών της Αμερικής και της Ευρώπης.
Θα μου πείς, για ποιό λόγο σου τα γράφω όλα ευτά, λες κι εσύ δεν τα ξέρεις; Αλέκο, εγώ δεν αμφιβάλω ότι, τόσο εσύ, ο παλιός Κουκουές και μέλος των Λαμπράκηδων, όσο και ο Πρωθυπουργός μας, ο σύντροφος Αλέξης, είστενε πάντα πιστοί σε όσα λέτενε και φωνάζετενε τόσα χρόνια.
Θυμάσαι σύντροφε τα συνθήματα κάθε φορά στην πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία; Θα μου πεις, και ποιός δεν θυμάται το σύνθημα “Φονιάδες των Λαών. Αμερικάνοι”; ΄Ελα δα! Ξεχάνουντενε κάτι τέτοια;
Ε, το λοιπόν Αλέκο μου, δεν μπορώ να χωνέψω το κούντρο που μου πετά, κάθε τόσο και λιγάκι, η γυναίκα μου:
- Ανέστη, μου λε, να τους χαίρεσαι τους αριστερούς συντρόφους σου που, χωρίς ντροπή, εγινήκανε τσιράκια και κολλητοί της Μέρκελ και των Αμερικάνων.
Και μετά μου πετά το πιο φαρμακερό καρφί της:
- Και μάλιστα φίλοι ευτουνού του σούργελου που παριστάνει τον Πρόεδρο της Αμερικής......
΄Ολα ευτά καλέ μου σύντροφε, τα ακούω τώρα μέρες. Καμένη η ώρα και η στιγμή που επήρετενε την απόφαση να διώξετενε τους Ρώσους διπλωμάτες. Άντε τώρα εσύ να πείσεις το στεφάνι μου πως η απόφαση ήτανε δικιά σας και όχι κάποιων άλλων, όνομα και μη χωριό.
Εγώ, αν και η απόφασή σας μούχει κάτσει στο στομάχι, σας πιστεύω. Ούτε που μπορώ να φανταστώ ότι εγινήκετενε τσιράκια του Τραμπ και της Μέρκελ.
Είμαι σίγουρος σύντροφε ότι, εσείς, σαν πραγματικοί πατριώτες και αληθινοί αριστεροί, ένα πράμα έχετενε κατά νου και αυτό εφαρμόζετενε πιστά:
- Ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Ευτό δα που εφώναζενε και ο συχωρεμένος ο Αντρέας, κόντρα στο γέρο Καραμανλή που μας επιπίλιζενε το μυαλό ότι “ανήκομεν εις την Δύσην”.
Ευτό λοιπόν το σύνθημα, εμείς, οι Συριζαίοι αριστεροί πατριώτες, παρέα με τους πατριώτες του φίλου μας του Πάνου του Καμμένου, το κάμαμενε τώρα πράξη. ΄Οπως το λε και το έξυπνο σύνθημά μας:
“Ήτανε δίκαιο και έγινε πράξη”.
Σ' όποιον, ξυνίζει ας πιεί μπόλικο ξύδι. Ξύδι να πιεί κι η γυναίκα μου, που, κάθε τόσο και λιγάκι, μου πετά κι άλλο καρφί:
-Ανέστη μου, ήντα λες να ψήσω μια όμορφη φασολάδα ώστε, με τις γνωστές κανονιές σου να γιορτάσεις τις νίκες σας; Ακούς σύντροφε; Ακούω να λες!
Τούτο το τελευταίο καρφί, μου το πετά από τη μέρα που εδείξανε στην τηλεόραση τις κανονιές από την παραλία της Σμύρνης, όταν εγιορτάζανε οι Τούρκοι τη νίκη του Ερντογάν.
Κάτι τέτοια μου λε το στεφάνι μου και με κάμνει και 'μένα Τούρκο.
Αλέκο μου, εδώ κλείνω για σήμερα τούτο το σύντομο γράμμα μου. ΄Ισως σου ξαναγράψω μετά τις 20 του Αυγούστου. Μέχρι τότε να έχεις υγεία και κουράγια για να παλεύεις το Κυριακάκι.
Τα σέβη μου στον σύντροφο Αλέξη.
Σε χαιρετώ συντροφικά
ο μπάρμπα Ανέστης από τη Χίο
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.