Από την εποχή που τα ελληνικά γράμματα γοητεύτηκαν από τον «Υπέρ αδυνάτου λόγο» του Λυσία, στη χώρα μας ο κατάλογος ολοένα και διευρύνεται.
Στο χιώτικο δημόσιο λόγο της Μεταπολίτευσης επικράτησαν κατά κράτος οι εκφέροντες προοιμιακό αρνητισμό, πριν καν εκδηλωθεί ο αναγκαίος διάλογος, και ταυτίστηκαν απόλυτα με την προστασία του αδυνάμου, είτε προσωποποιημένα, είτε με τη μορφή βουνών και λόγγων. Βρήκαν υπόστρωμα στην κοινά ιδεολογικά συγχνωτισμένη τάση των τοπικών Μ.Μ.Ε., κυρίως βέβαια στην πρακτική, την υστερόβουλη σκοπιμότητα ή την ανικανότητα των περισσότερων αιρετών να την αντιπαλέψουν.
Επομένως κάθε φορά που η ευκαιρία χτυπούσε την πόρτα της Χίου άκουγε ένα προκαταβολικό «δεν θα πάρουμε», στηριγμένο όχι τόσο στη βάση επιχειρηματολογίας, ικανής να σταθμίσει τον θετικό και αρνητικό αντίκτυπο μιας επενδυτικής πρότασης, αλλά στη βάση μιας εκ των προτέρων ενοχοποιητικής για την ιδιωτική πρωτοβουλία αντίληψης. Τη μια έβαλε στο μάτι την αγνότητα της δυτικής Χίου ο Βενιάμης, την άλλη βάλθηκε να κορακιάσει την πρωτεύουσα ο Τσάκος, την παράλλη – και πιο πρόσφατη – οι ισπανοί της Iberdrola έκαναν σκοπό ζωής να αφήσουν το αποτρόπαιο στίγμα τους στη γη της βόρειας Χίου ή ο Κολάκης να εξαφανίσει τα πλούσια παλαιοντολογικά ευρήματα των Κεραμείων.
Είναι εύκολο να αβαντάρεις τον πόνο του 65χρόνου, τώρα που θα κληθεί απ’ την αναγκαστική απαλλοτρίωση να εγκαταλείψει την εστία του. Στην ανθρώπινη μεμονωμένη συνέπεια της επέκτασης του αεροδρομίου έπαιξες τα ρέστα σου.
Είναι εύκολο ακόμα και σήμερα να του χαϊδεύεις την πλάτη, δηλώνοντας του υποταγή και στήριξη σαν έρθει η ώρα της μπουλντόζας, παραλείπεις φυσικά να του πεις ότι κι εκείνος θα είχε διαφορετική αφετηρία ζωής, αν η επώδυνη για τον ίδιο, πλην όμως κοινωνικά ωφέλιμη απόφαση, λαμβάνονταν στα 35 του χρόνια, πριν τον σύρεις απ’ τη μύτη σε μια δικαστική περιπέτεια.
Είναι εύκολο να υπερασπίζεσαι το αμόλυντο όλων των παραλιών της δυτικής Χίου, προσβάσιμες ή μη.
Είναι εύκολο να επιχαίρεις που αλλοίωσες τον προορισμό του Βενιάμη ή του Τσάκου κι από επενδυτές να τους έχεις μετατρέψει σε επίδοξους αμπελουργούς ή τσοπάνηδες.
Είναι εύκολο να προασπίσεις το δέντρο που θα κοπεί για να περάσει η νταλίκα με την ανεμογεννήτρια κι ας μην έχεις πει κουβέντα για το έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη στο δρόμο Μερσινίδι – Καρδάμυλα.
Είναι εύκολο να νοιάζεσαι δημόσια για την τύχη της κάμπιας κι ας την πατάς σαν τη βλέπεις να παραβιάζει τα σύνορα της αυλής σου.
Είναι εύκολο να υπερασπίζεσαι τον χαρακτήρα της προβιομηχανικής περιόδου των Κεραμείων κι ας μην έχεις δώσει δεκάρα τσακιστή για τη σημερινή κατάντια τους.
Είναι εύκολο να υπερασπίζεσαι την άποψη ότι πρέπει να παράγεις τόσο ρεύμα, όσο είναι η καταναλωτική σου ανάγκη, στο μοντέλο κουβανικής οικονομίας αυτάρκειας και στέρησης περασμένων δεκαετιών.
Είναι εύκολο να δαιμονοποιείς το κέρδος, όταν απευθύνεσαι σε ακροατήριο με σύνταξη 340 ευρώ.
Είναι εύκολο να χαϊδεύεις τον αδύναμο, κάνοντας τον να πιστέψει ότι μπορεί να γίνει κι εκείνος παραγωγός ενέργειας ή τουριστικός παράγοντας.
Το δύσκολο, τελικά, είναι να βάλεις στο τραπέζι του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης την αδυναμία της σύγχρονης Χίου να κρατήσει στην αγκαλιά της τα παιδιά της, να πάψει η τακτική σπουδάζω το παιδί μου για να μου φύγει
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
