Λέγεται ότι, η εκδίκηση, είναι “πιάτο που σερβίρεται και τρώγεται) κρύο”.
Εξ όσων βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε τούτες τις μέρες, φαίνεται ότι, αυτό που δεν επεδίωξε, δεν τόλμησε ή δεν κατάφερε εν ζωή ο τέως Βασιλιάς, το επιτυγχάνει τώρα, όντας νεκρός.
Προφανώς άθελά του, εκδικείται όσους του στέρησαν τον Βασιλικό θρόνο γκρεμίζοντας το θεσμό της, εν Ελλάδι, Βασιλείας. Κατά πρώτον εκδικείται το Κόμμα που ίδρυσε ο Κων/νος Καραμανλής, τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό ήταν το Κόμμα, (με πρωτοστάτη τον ιδρυτή του), που, τον Δεκέμβριο του 1974, στο, καθοριστικό για το μέλλον της Βασιλείας, Δημοψήφισμα, έριξε το κύριο βάρος του στην μία πλευρά της πλάστιγγας, ώστε αυτή να γείρει κατά της Βασιλευομένης Δημοκρατίας. Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι, από τους 4.719.494 ψηφίσαντες, οι 3.244.748 (ποσοστό 69,17%), τάχθηκαν κατά του Βασιλικού Θεσμού.
Το παράδοξο είναι ότι, η εκδίκηση αντανακλάται ευθέως στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και εκφράζεται με δημόσιες “κραυγές” εναντίον του, όχι μόνο από τους “εξωκομματικούς” ακροδεξιούς και φιλοβασιλικούς εχθρούς του, κάτι φυσικό και αναμενόμενο, αλλά και από “άσπονδους φίλους” του, που αποτελούν τη, λεγόμενη “εσωκομματική” του αντιπολίτευση. Είναι τόσο το πάθος και το, συγκαλυμένο, μίσος κάποιων εξ αυτών κατά του Πρωθυπουργού, που, όπως εκφράζονται, σε κάνουν να πιστέψεις ότι θα χαιρόταν ιδιαιτέρως αν αποτύχει εκλογικά και ας χάσει την εξουσία το Κόμμα τους !! Αυτό σε εποχές δύσκολες και με αόρατες, προσώρας, καλύτερες εναλλακτικές διασφάλισης της αναγκαίας πολιτικής σταθερότητας, φαντάζει αυτοκτονικό.
Κατά δεύτερον, ο νεκρός “τέως Βασιλεύς”, εκδικείται άθελά του αλλά αδιακρίτως, και όλους εμάς τους Έλληνες, υποστηρικτές της Βασιλείας και μη, θεωρώντας τους υπεύθυνους γι' αυτό που έβγαλε η κάλπη το 1974.
Μας εκδικείται προκαλώντας έναν ιδιότυπο (ελπίζω σύντομης διάρκειας) διχασμό, τόσο μεταξύ των Πολιτικών Σχηματισμών και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, όσο και ημών, των απλών πολιτών, λες και είναι λίγα και αμελητέα όσα μας χωρίζουν σε “στρατόπεδα φανατισμένων οπαδών”, τη στιγμή που ο, έναντι, γείτονας, καραδοκεί ύπουλα αλλά πάντως φανερά, επιβουλευόμενος την εδαφική μας ακεραιότητα.
Και συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγελαφικά εξ αφορμής ενός θανάτου τέως και των, συνακόλουθων αντιτιθέμενων προβληματισμών αν αυτός έπρεπε να κηδευθεί δημοσία δαπάνη και με απόδοση τιμών Αρχηγού Κράτους” ή όχι.
Συμπατριώτες μου, είμαστε στα καλά μας; Είναι αυτός λόγος να διχασθούμε; Είμαστε σοβαροί; Τα τόσα λάθη των προγόνων δεν μας έχουν διδάξει τίποτα; Ακούγεται το γνωστό “ο τεθνεώς δεδικαίωται”. Βέβαια η σωστή φράση της, προς Ρωμαίους, επιστολής του Αποστόλου Παύλου, έχει ως εξής: “Ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας”. Άλλο δηλαδή μας λέει η Αποστολική ρήση, άλλο καταλαβαίνουμε εμείς. Έστω όμως ότι ισχύει αυτό που καταλαβαίνουμε.
- Δηλαδή “δεδικαίωται” ο τέως παρά το ότι, με μακιαβελικές υποδείξεις τρίτων, “έριξε” το 1965 έναν λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό (Γεώργιο Παπανδρέου), υποθάλποντας την αποστασία που οδήγησε στη Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967;
- “Δεδικαίωται” ο τέως όταν, φοβικά φερόμενος, δέχθηκε να ορκίσει τους πραξικοπηματίες, “νομιμοποιώντας” την κατάλυση του Δημοκρατικού Πολιτεύματος παρά τα ό,ποια τρωτά παρουσίαζε αυτό και με δεδομένα τα λάθη των τότε πολιτικών που τα υπαγόρευε ο άκρατος φανατισμός;
- “Δεδικαίωται” επειδή έκανε το αντιπραξικόπημα “οπερέτα” αυτοεξοριζόμενος μετά στην ασφάλεια του εξωτερικού και αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στους Χουντικούς για την προδοσία της Κύπρου το 1974 και την έναρξη, έκτοτε, των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και στα νησιά μας;
- “Δεδικαίωται” αν και στράφηκε κατά του Ελληνικού Δημοσίου (δηλαδή εναντίον όλων των Ελλήνων φορολογουμένων), διεκδικώντας αρχικά 161 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση για την “δήμευση” της “Βασιλικής” κτηματικής περιουσίας λες και αυτή προήλθε και δημιουργήθηκε από την δούλεψη των προγόνων του και του ιδίου και όχι κατά παραχώρηση του Ελληνικού Κράτους προς τον θεσμό της Βασιλείας;
Βέβαια αρκέσθηκε στα 13,7 εκατομμύρια ευρώ που του επιδίκασε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα οποία και εισέπραξε στο ακέραιο από το Κράτος μας, (δηλαδή από τη φορολογία ημών) το έτος 2003.
Η Κυβέρνηση, το ακανθώδες θέμα που προέκυψε με το θάνατο του τέως Βασιλιά, κατά την ταπεινή μου άποψη, (άποψη ενός μη Νεοδημοκράτη), το χειρίσθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ας φέρουμε στο μυαλό εικόνες εντός και εκτός Αθηνών, αν διέπραττε το πολιτικό λάθος, να κηδέψει τον Κων/νο δημοσία δαπάνη και με τιμές Αρχηγού Κράτους. Τότε θα ήταν που, πλήρως δικαιολογημένα, θα “την πετροβολούσαμε” όλοι.... Έχει κανείς αντίθετη άποψη ή αμφιβολία περί αυτού;
Παρ΄όλα αυτά, ανθρώπινα και χριστιανικά, θυμίζω τα σοφά λόγια ψαλμού της νεκρώσιμης ακολουθίας: “Και είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον: άρα τις έστι, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, ή δίκαιος ή αμαρτωλός: Αλλά ανάπαυσον Κύριε μετά δικαίων τον δούλον σου, ως φιλάνθρωπος”....
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
