Πέρασα σήμερα το πρωί από το σπίτι του Κάμπου Σου, Μαρία. Οι λυγαριές πλάι στο γεφυράκι που με καλωσόριζαν πάντα, σήμερα είχαν γύρει το μοσχομυρισμένο κεφάλι τους και η λεμονιά πλάι στην πόρτα, εκείνη που μοιραζόσουν μαζί της ένα ποτήρι νερό (πάντα έλεγες πως ήταν καλύτερο να διψάς εσύ παρά να διψούν οι λεμονιές) δεν σήκωσε καν τα μάτια της, από το χώμα.
«Η Μαρία δεν μένει πια εδώ», είπε χωρίς να με κοιτάξει. Είναι αλήθεια Μαρία; Πως έγινε και έφυγες εσύ από τον Κάμπο Σου Μαρία; Εσύ εκεί ήσουν πάντα.
Δεν έχει σημασία που βρισκόσουν. Στα Πανεπιστήμια της Αθήνας ή της Αγγλίας.Δεν είχε διαφορά για σένα, αν σπούδαζες Μαθηματικά ή Στατιστική. Δεν έχει να κάνει με το αν είχες υψηλές ευθύνες στο Υπουργείο Παιδείας ή αν ήσουν ενεργό στέλεχος τόσων και τόσων πολιτιστικών φορέων, αν έδινες μάχες για εκείνο που υπερασπιζόσουν, αν στεκόσουν μια υπέροχη μάνα, μια αφοσιωμένη σύζυγος, αν γινόσουν καταφύγιο στους συγγενείς, τους φίλους και τους απανταχού Χιώτες. Ήσουν πάντα η Καμπούσαινα περιβολάρισσα. Η Χιώτισσα κυρά. Η κόρη της Χίου.
Θυμάσαι το βράδυ που γυρίζαμε από μια Χιώτικη εκδήλωση; Ήταν περασμένα μεσάνυχτα, έρημοι οι δρόμοι. Έκανε πολύ κρύο και έριχνε χιονόνερο. Εγώ βιαζόμουν να γυρίσω σπίτι.
Σε έχασα κάποια στιγμή. Γύρισα πίσω να δω που ήσουν. Σε είδα κάτω από μια ανθισμένη νεραντζιά, να παίρνεις βαθιές ανάσες.
-Άσε με, μου είπες, να νομίσω για λίγο πως είμαι στον Κάμπο!
Θυμάμαι ...
Το παραλήρημα του ενθουσιασμού σου, όταν πριν δοθούν ακόμα στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
- Γράψε...γράψε στις εφημερίδες...Πάλι πρώτη η Χίος σε ποσοστά επιτυχίας...Πρώτα πάλι τα Χιωτάκια…
Η ενεργή και δυναμική παρουσία σου, με το γραπτό ή προφορικό λόγο, με την αδιάκοπη, αμερόληπτη και χωρίς υστεροβουλίες δράση σου σε ότι αφορούσε τη Χίο και ιδιαίτερα τον Κάμπο, θα μένουν πάντα στη μνήμη όσων βρέθηκαν κοντά σου και πάλεψαν μαζί σου για ότι πολύ αγαπήσαμε…
Θα θυμάμαι πάντα τη λάμψη στα μάτια σου όταν μας μοίραζες τους λαλάδες που μόλις είχες φέρει από τη Χίο ή τα μανταρίνια από το περιβόλι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα υπέροχα πρωινά της φιλοξενίας σου, την υπερηφάνεια σου να με σεριανίζεις μέσα στο περιβόλι και την απόλυτη ευτυχία σου να μιλάς με τα δέντρα του περιβολιού.
Μαρία δεν είναι αλήθεια πως δεν μένεις πια εδώ...
Όχι ! Σε βλέπω ολοζώντανη με το πρόσωπο σου να φωτίζει κάθε ανεπαίσθητη εσοχή στους κορμούς των πορτοκαλιών και το γαργαριστό και απολαυστικό σου γέλιο να τρέχει στις ποτίστρες του περιβολιού και να δροσίζει ό,τι έχει πυρποληθεί από την απουσία των αγαπημένων φίλων που χάσαμε.. Τον Πέτρο, τη Σεβαστή, τον Παντελή...
Σε βλέπω να απολαμβάνεις τις καμπούσικες ιστορίες του Πέτρου Μαρτάκη, να διαφωνείς με τη Σεβαστή Χαβιάρα για την πιο όμορφη γειτονιά του Κάμπου. Να απορείς σαν μικρό παιδί για τη βλάβη της μηχανής του αυτοκινήτου σου, να μένεις από βενζίνη στο κέντρο της Αθήνας, να μαλώνουμε για τη σημαντικότητα των Μεστών ή του Κάμπου, να αγωνιζόμαστε και να προσευχόμαστε για την προκοπή του Νησιού μας.
Όχι Μαρία δεν έφυγες. Ποτέ δεν θα φύγεις...Σε χρειαζόμαστε όλοι.
Ο Γιώργος, ο Αλέξης, η Βιβίτα, η γιασεμιά πάνω από τη στέρνα, το περιβόλι οι φίλοι σου… Η Χίος, ο Κάμπος... Μόνο μην ξεχάσεις να πάρεις λίγα γιασεμιά μαζί σου...Τα περιμένουν ο Πέτρος, η Σεβαστή, ο Παντελής...
Καλό σου ταξείδι Μαρία.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
