Ποια λόγια παρηγοριάς να βρει κανείς για να πει στη μάνα του Στέλιου; Μεγάλη Πέμπτη και σαν άλλη Παναγιά θρηνεί για τον χαμό του γιου της.
Δίπλα της και όλοι εμείς, από τη Συκιάδα, τη Λαγκάδα, το Παντουκιός, γνωστοί, φίλοι και συμμαθητές. Πόσο άχαρος είναι ο ρόλος να μεταφέρεις δημοσιογραφικά τον χαμό ενός συμμαθητή σου από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο; Ας μην το συζητήσουμε.
Ας μιλήσουμε καλύτερα για την οργή που προκαλεί αυτή η τραγική είδηση. Γιατί μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει ότι, ακριβώς στο ίδιο σημείο που άφησε την πνοή της μία νεαρή κοπέλα και που λίγα μέτρα παραπάνω χάθηκαν κι άλλοι άνθρωποι, χάθηκε και ο Στέλιος.
Πόσες φορές δεν έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί τα ίδια πράγματα;
Πόσες φορές πρέπει να μιλήσουμε για την ανάγκη ασφαλών δρόμων;
Πόσες φορές πρέπει να μιλήσουμε για άνετους δρόμους που υποχρεωτικά θα σε αναγκάζουν να κόψεις ταχύτητα μέσα από κυκλικούς κόμβους;
Πόσες φορές πρέπει να πούμε ότι η λύση για τους άθλιους δρόμους της Χίου δεν είναι οι πίσσες (μόνο);
Πόσα χρόνια πάνε και πόσες φορές έχουμε πει ότι ο δρόμος από το Καστέλο μέχρι και το Τάγμα χρειάζεται επανασχεδιασμό αφού είναι ο πιο θανατηφόρος δρόμος της Χίου;
Πόσες φορές έχουμε ακούσει για τη διαμόρφωση του παράκτιου παραλιακού μετώπου από το Καστέλο μέχρι τη Δασκαλόπετρα και δεν έχει γίνει ποτέ τίποτα;
Πόσες φορές έχουν σκοτωθεί άνθρωποι σε αυτόν τον δρόμο;
Πόσα καντηλάκια πρέπει να στηθούν ακόμη;
Πόσα θύματα και πόσα κλάματα πια;
Καλό ταξίδι Στέλιο, κάποια στιγμή θα καταλάβουν φίλε… Αντίο…
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
