Μεταφέρω στο χαρτί λίγες από τις πολλές καλοκαιρινές αναμνήσεις μου, διότι τα «γραπτά μένουν» (scripta manent κατά τους Λατίνους). Καθήμενος λοιπόν στο μπαλκόνι μου με θέα το «λιμανάκι»[1], τη θάλασσα που τη διασχίζει ένα δικάταρτο πλεούμενο και τον Τσεσμέ (Κρήνη – αλησμόνητες Πατρίδες) σε απόσταση εννέα ναυτικών μιλίων απέναντι, θεώρησα σωστό να ξεκινήσω από το λιμανάκι, το οποίο από τα παιδικά μου χρόνια έχει αλλάξει μορφή κι έχει γίνει πραγματικό λιμανάκι.
Το ΛΙΜΑΝΑΚΙ λοιπόν όπως προανέφερα, είναι κατασκεύασμα των τελευταίων ετών. Προϋπήρχε βέβαια με αυτή την ονομασία, στην πραγματικότητα όμως ήταν ένα συνονθύλευμα βράχων με το σπίτι του «Ζάχαρη» απέναντι και του Χανδρά δεξιά του (εικ. 1). Εκείνα τα χρόνια με τα πολλά «θα» (περισσότερα από σήμερα), οι πολιτικοί (δεξιοί, αριστεροί… και ουδέτεροι) παραμονές εκλογών έστελναν τους ανθρώπους τους και με τα υποτυπώδη εργαλεία τους, μεταξύ των οποίων και το «σκαντίγιο»[2], και… έπαιρναν μέτρα για την κατασκευή του μικρού λιμανιού!
Αυτό βέβαια προδιέθετε θετικά τους ψαράδες της περιοχής και οι εκάστοτε πολιτικοί κέρδιζαν κάποιους ψήφους στις επικείμενες εκλογές. Βέβαια το «δούλεμα» συνεχιζόταν επί σειρά ετών(!!!) μέχρις ότου ήλθε η Χούντα και το λιμανάκι έγινε «στο άψε-σβήσε», όπως λένε στο χωριό μου τον Βροντάδο! Και βέβαια, καθώς γνωρίζετε οι περισσότεροι από εσάς, δεν έχω καμία σχέση με τη Χούντα. Αντιθέτως βέβαια, λόγω του παρελθόντος του πατέρα μου (ΕΑΜ) κυνηγήθηκα κι εγώ. Αλλά, όπως και να το κάνομε, με το «αποφασίζω και διατάσσω» της Χούντας έγιναν αρκετά έργα!...
Τελειώνω με το λιμανάκι, το οποίο εδώ και λίγες ημέρες έγινε γαλάζιο, λόγω βαψίματος του πελώριου λιμενοβραχίονος με γαλάζια μπογιά. Η φωτογραφία του 1934 έχει (προφανώς) τραβηχτεί από τα «Παπαλάδικα», τα χωράφια που είναι χτισμένη σήμερα η «Ηώ», ενώ η πρόσφατη είναι τραβηγμένη από το μπαλκόνι μου από όπου έχω πανοραμική θέα!...
ΘΕΑ λοιπόν, η οποία με αλλαγή του τόνου γίνεται θεά. Όμως, είτε για θέα γράφομε (ή μιλάμε) είτε για θεά, γύρω μας συμβαίνουν πράγματα και… θαύματα, π.χ. το ελικόπτερο που ολημερίς ανεβοκατεβαίνει για να μας θυμίζει ότι ζούμε στα Ελληνοτουρκικά σύνορα! Ή το πολεμικό που πηγαινοέρχεται στην περιοχή (σύνορα;) για να μας θυμίζει ότι είμαστε Έλληνες και ότι ζούμε (ακόμα) σε ελληνικό έδαφος! Τώρα που γράφω, βλέπω να κατεβαίνει από αριστερά μου ένα πελώριο πολεμικό σκάφος που μοιάζει με το δικό μας πλοίο του Βασιλικού – τότε – Ναυτικού με το όνομα «ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ». Ήταν μια πλωτή δεξαμενή που σε καιρό πολέμου μπορούσε να βοηθήσει τα μισοβυθισμένα πλοία, ήταν δηλαδή ένα πλοίο ναυαγιαιρέσεως (ενώ σε καιρό ειρήνης ήταν μια «επισκευαστική κλίνη»). Στα δεξιά μου στο βάθος είναι αγκυροβολημένο ένα πελώριο (πάνω από 100.000 τόνους) πλοίο-φορτηγό, ξηρού φορτίου. Χθες ήταν στο ίδιο σημείο περίπου αγκυροβολημένο ένα tanker ακόμα πιο μεγάλο και προ ημερών ένα πλοίο φορτωμένο με φυσικό αέριο. Όλα αυτά τα πλοία που περνούν από Χίο κάνουν μια στάση (ναυλοχούν αν προτιμάτε) για λίγο και εφοδιάζονται με πρώτες ύλες (τρόφιμα κλπ.) ή αλλάζουν και πλήρωμα. Παράλληλα περνούν μπροστά από τη θάλασσα που περιβάλει το σπίτι μου πλήθος από πλοιάρια (ψαρόβαρκες, θαλαμηγοί κλπ. κλπ.).
Εντύπωση μου έκανε το γεγονός της ευκολίας που μοιράστηκαν εφέτος οι γαλάζιες σημαίες. Βέβαια οι θάλασσές μας είναι πεντακάθαρες και περιποιημένες (με καμπίνες, ντους κλπ.), δεν θυμάμαι όμως να είδα πουθενά ναυαγοσώστη!
Κατά τα λοιπά «υπάρχει και φιλότιμο» (όπως λέει ο τίτλος παλαιάς ελληνικής ταινίας). Όταν ζήτησα από έναν γείτονα ψαρά να μας πάει μια βόλτα με το ψαράδικο καΐκι του για να ψαρέψομε, με το «αζημίωτο», η απάντησή του ήταν: «Θα σε πάω γιατρέ και μη συζητάς για χρήματα. Εσύ φροντίζεις τον πατέρα μας τόσα χρόνια φιλικά!»
Με αυτά και αυτά, περνάει το καλοκαίρι λίγο-πολύ ευχάριστα! Τα δένδρα μεγαλώνουν και κοντεύουν να μου κλείσουν τη θέα προς την Κρήνη (Τσεσμέ). Όταν τα φύτεψα (προ 50ετίας περίπου) είχαν ύψος λιγότερο από 1 μέτρο. Οι σημαίες μου (Ελληνική και Ευρωπαϊκή) κάνουν το σχετικό θρόισμα καθώς φυσάει ο άνεμος (το μελτεμάκι 4-5 μποφόρ). Την ίδια στιγμή κάποιος ανοίγει την τηλεόραση και ακούγονται οι «φίλοι» μας οι Τούρκοι να μας… φοβερίζουν!...
Και για να τελειώσομε κάπως εύθυμα: Διαπιστώνω νέο «παγκόσμιο ρεκόρ»! Ο γαλάζιος λιμενοβραχίονας επί 25ήμερον περίπου που είναι βαμμένος, παραμένει «πεντακάθαρος» (πάνω από 100 τετραγωνικά μέτρα). Ούτε μια μουτζούρα, ούτε ένα γκράφιτι! Μπράβο πατριώτες μου!... Και τα τζιτζίκια (τζατζίκια τα λένε οι εγγονούλες μου, που τα μπερδεύουν με το… τζατζίκι) εν τω μεταξύ συνεχίζουν την… εκκωφαντική συμφωνία τους (μόνο στη Χίο μας κάνουν τόσο θόρυβο)!
Και του χρόνου Πατριώτες!
Mε ΑΓΑΠΗ,
Α.Ι. Τριπολίτης
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
