Με λυπεί ιδιαίτερα ότι στην τελική ευθεία πια για τις αυτοδιοικητικές εκλογές το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει δυσανάλογα για την εποχή. Διάβασα με πολύ προσοχή και αυτά που έγραψε ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας Γιώργος Μπελέγρης και αυτά τα οποία σχολίασε και επικαλείται ο αντιπεριφερειάρχης και υποψήφιος Δήμαρχος Σταμάτης Κάρμαντζης.
Τους γνωρίζω και τους δύο πολύ καλά και ίσως τον Γιώργο Μπελέγρη ένα- δύο κλικ περισσότερο με δεδομένο ότι και μας έχουν χωρίσει πολλά και έντονη κριτική του έχω ασκήσει και αναλόγως μας έχει ασκήσει ως εφημερίδα και ως site για τα γραφόμενά μας στο κομμάτι της Καθαριότητας.
Παρόλα αυτά αδυνατώ να κατανοήσω για ποιο λόγο δύο αρχές του τόπου, Δήμος και Περιφέρεια συγκρούονται σε τέτοιο βαθμό, πάνω από το κουφάρι του Σαραπιού, που ενώ σε άλλα μέρη της Ελλάδας διατηρούν αγαστή συνεργασία, στη Χίο φθάνουν στο επίπεδο μηνύσεων.
Ασυμφωνία χαρακτήρων; Πολιτικά κίνητρα; Εκλογές εν όψει; Ότι και να είναι αυτό, επιτρέψτε μου να διατηρήσω την άποψη ότι μηνύσεις και αγωγές στον δημόσιο διάλογο δεν χωρούν.
Και δεν χωρούν για δύο βασικούς λόγους. Διότι η αντιπαράθεση πρέπει να είναι αντιπαράθεση πολιτικών επιχειρημάτων και δεύτερον διότι όποιος είναι δημόσιο πρόσωπο θα πρέπει εξ αρχής να γνωρίζει ότι, το αντίτιμο της δημόσιας παρουσίας είναι η σκληρή και ίσως υπερβολική κριτική.
Με ρώτησε ένα στέλεχος της Δημοτικής Αρχής Βουρνού: «Τι θα γράψεις για τη μήνυση; Εσύ το θεωρείς σωστό;» και δεσμεύτηκα ότι θα απαντήσω δημόσια, αφού πρώτα μου απαντήσει - άσχετο αν δεν το έκανε- αν εκείνος συμφωνεί με τις μηνύσεις στα τοπικά Μ.Μ.Ε.
Απαντώ λοιπόν ότι, όντας Δημοσιογράφος σε ένα μέσο που για πρώτη φορά στη σχεδόν 20ετή παρουσία του στη Χίο, δέχθηκε 2 μηνύσεις από τη Δημοτική Αρχή Βουρνού, προφανώς δεν θα μπορούσα να είμαι υπέρ μίας τέτοιας κίνησης, χωρίς να κρίνω το δικαίωμα του καθενός να ασκήσει να νόμιμα δικαιώματά του.
Ξεκαθαρίζω λοιπόν, ότι άσχετα από την συγκυρία που διανύουμε, είτε δηλαδή είναι μία κανονική περίοδος, είτε μία περίοδος κρίσης, είτε μία περίοδος προεκλογική, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει μία σταθερά που δυστυχώς τείνει να εκλείψει.
Αυτή η σταθερά ορίζει ότι ο Τύπος, οι Δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί σου αντίπαλοι όχι απλά μπορούν αλλά πρέπει να σε κρίνουν ως δημόσιο πρόσωπο άφοβα, ελευθέρα και υπερβολικά κάποιες φορές αν ο τελικός στόχος της υπερβολής είναι η ανάδειξη ενός σημαντικού ζητήματος και όχι η διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Με αυτή την έννοια ένας δημοσιογράφος, το μέσο του οποίου διώκεται και αποκλείεται συστηματικά από μία ομάδα πολιτικών προσώπων, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επικροτήσει ή να σιωπήσει, όταν τα ίδια πολιτικά πρόσωπα που ζητούν την εξόντωσή του, διώκονται από κάποιον άλλο.
Στην τελική το μεγάλο ζήτημα δεν είναι ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Αυτό ούτως ή άλλως θα το αποφασίσει η Δικαιοσύνη. Αυτό που έχει ουσιαστική σημασία είναι να δούμε τον συνολικό κατήφορο στον Δημόσιο Διάλογο.
Γιατί όταν ένα μέσο διώκεται από μία δημοτική αρχή που στόχο έχει να το κλείσει, όταν ένας δημόσιος παράγοντας του νησιού μηνύει έναν άλλον σημαντικό δημόσιο παράγοντα του νησιού, όταν ο διάλογος μεταξύ Δήμου και Περιφέρειας έχει χαθεί προ πολλού, τότε, δεν μιλάμε πια για δημόσιο διάλογο αλλά για… δημόσιο κατήφορο.
Υ.Γ.: Όταν τη στιγμή της κρίσης αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να χτυπήσουμε πολιτικά το αντίπαλό μας και όχι να τείνουμε χέρι βοηθείας, να είστε σίγουροι ότι σύντομα θα καταλήξουμε ο ένας να παραφυλά τον άλλον στη γωνιά και να χαρεί όταν θα τον βλέπει κατάχαμα και ανήμπορο. Αυτή τη Χίο θέλουμε;
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
