Θα μπορούσε να προκαλεί απορία η οξεία αντίδραση της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για μία διαμαρτυρία όπως αυτή του «παραιτηθείτε» της 15ης Ιουνίου, αν δεν ήταν εξηγήσιμη. Γιατί είναι εξηγήσιμη και αποκαλυπτική για την «ποιότητα» των κυβερνώντων.
Δεν χρειάζεται πολύ για να εντοπιστεί ο φόβος απέναντι στη συγκέντρωση και κατά τη γνώμη μου, απέναντι σε κάθε κινητοποίηση, από την κυβέρνηση. Φόβος όχι τόσο για την επιτυχία μίας συγκέντρωσης, όσο γιατί θα μπορούσε να αποτελέσει θρυαλλίδα εξελίξεων. Φόβος που έχουν όσοι βρίσκονται στην όποια εξουσία, δεν επιθυμούν να την εγκαταλείψουν, αλλά και γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να κρατηθούν σε αυτή για πολύ καιρό. Φόβο και ανασφάλεια που έχουν καθεστώτα όταν δεν αντιστοιχούν στην κοινωνία την οποία έχουν κατά κόρο εξαπατήσει και στην οποία βιαιοπραγούν με διαρκείς φορολογικές επιδρομές.
Επίσης είναι πλήρως προφανής η προπαγανδιστική προσπάθεια από τη μία για να κρυφθεί ο φόβος και από την άλλη για να ακυρωθεί και προκαταβολικά όποια κινητοποίηση. Συνταγή προπαγάνδας βγαλμένη από τα καλύτερα του Γκαίμπελς:
Προβολή μίας ακραίας θέσης, εδώ για «συνταγματική εκτροπή», για να προκληθεί συζήτηση και να μετατοπιστεί από τα τρέχοντα που είναι η φορολογική καταιγίδα, οι μειώσεις των συντάξεων κα. Αν παρ’ ελπίδα «βγει» αυτή η θέση, βολεύει στην καθεστωτική λογική την οποία εδραιώνει. Αν «δεν βγει», «μαζεύεται» ενώ έχει μετατοπιστεί η συζήτηση και ακολουθεί το επόμενο βήμα.
Βήμα με το οποίο επιχειρείται η προληπτική καταστολή και ο διαχωρισμός. Καταγγελία ως κομματικής της εκδήλωσης ώστε να αποτραπεί η συμμετοχή ανθρώπων που θα ήθελαν, αλλά στη σημερινή εποχή δεν εμπιστεύονται το κομματικό σύστημα. Προληπτική στοχοποίηση προσώπων (Τζήμερος, Γεωργιάδης, συγγραφείς όπως οι Χειμωνάς, Τατσόπουλος κλπ), κυρίως οόσων δεν είναι συμπαθείς στο κομματικό ακροατήριο που ψηφίζει τους κυβερνητικούς εταίρους, προκειμένου να επιχειρηθεί περιχαράκωση του.
Σημείωση, ο διαχωρισμός είναι παλαιά και πετυχημένη συνταγή του λαϊκισμού: Οι δικοί μας και οι άλλοι, οι του Ναι και του Όχι, οι προνομιούχοι και οι μη κοκ. Ταυτόχρονα, διατηρείται η απόσπαση από τα καθημερινά τρέχοντα και αξιοποιείται η προσωποποίηση «χαϊδεύοντας» το κουτσομπολίτσικο και λαϊκίστικο ένστικτο.
Αν και αυτό δεν «πιάσει» επανέρχεται η αρχική θέση, αλλά σε πιο ελαφριά μορφή για να το επανασυνδεθεί με την αρχική – καθεστωτικής λογικής – προσπάθεια. Επίσης καταγγέλλεται η αντιπολίτευση για έλλειψη θέσεων και παράλληλα βγαίνει στον αέρα πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Εδώ με το non paper και την εξαγγελία για την παρουσίαση των θέσεων για τη «δίκαιη ανάπτυξη». Λεπτομέρεια: για να είναι δίκαιη ή άδικη η ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει. Το ότι δεν υπάρχει δεν είναι πρόβλημα. Την υπόσχονται όπως και τόσα άλλα, ανέξοδα.
Δεύτερη λεπτομέρεια: ότι δεν γίνονται πιστευτοί, για αυτό και διατηρούν το διαχωρισμό και τις ακραίες θέσεις.
Τρίτη λεπτομέρεια: συνήθως δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν αν έχει διατυπώσει ή όχι θέσεις η αντιπολίτευση.
Πολλαπλή προσπάθεια προπαγάνδας για μία και μόνη συγκέντρωση!
Παράλληλα όλο αυτό αποκαλύπτει και την σαφή ιδεολογική και πολιτική θέση για τη δημοκρατία την οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αντιλαμβάνονται al carte: Μόνο αν είναι κινητοποιήσεις που προκαλούν ή συμμετέχουν είναι «δίκαιες». Οι άλλες και κυρίως αυτές που γίνονται όσο ως κόμματα είναι στην κυβέρνηση είναι αντιδημοκρατικές! Με άλλα λόγια όλοι έχουν δικαίωμα σε άποψη, αρκεί αυτή να συμφωνεί με των κυβερνώντων! Τόση δημοκρατία και προοδευτικότητα που τη ζηλεύει και η Χρυσή Αυγή! Ίδια προοδευτικότητα με αυτή των «επαναστατών – τσαμπουκάδων» της περιόδου 2011 – 2013 που νομιμοποίησαν την εκτροπή και την αυτοδικία ως πολιτική πρακτική.
Σήμερα, για σαφώς πολύ πιο ήπιες – και ορθώς πολύ πιο ήπιες – αντιδράσεις, ακόμη και μία συγκέντρωση μέσω διαδικτυακής παρότρυνσης, είναι από τους ακραίους ή την αντιπολίτευση! Ως το δικαίωμα, συνταγματικά κατοχυρωμένο να μην υπάρχει.
Επιπλέον, επιχειρείται και παράλληλη συγκέντρωση, ως ένα ακόμη μέσο εκφοβισμού αυτών που θα ήθελαν να συμμετάσχουν καθώς υφέρπει μία συγκρουσιακή λογική (αντισυγκέντρωση) ή πιθανότητας επεισοδίων.
Αν επιχειρήσει κάποιος, ακόμη περαιτέρω να βάλει στο κάδρο και άλλες δήθεν δημοκρατικές επιφάσεις, όπως αναθεώρηση του Συντάγματος δια δημοψηφίσματος. Και πρακτικές υπουργών, μέχρι προ υπουργοποίησης «ευγενών λαϊκών αγωνιστών», αλλά σήμερα αρνητών να συνομιλούν με όποιον έχει άλλη άποψη ή και μικρή (;) ηλικία των 25 που «δεν έχουν βγει από το αυγό». Ή Υπουργών που σπαράζουν στο κλάμα αλλά υπογράφουν τα πάντα. Ή διακεκριμένων πολιτικών ψευτών που ψηφίζουν, αλλά είναι λένε αντισυνταγματικά. Ή άλλων που ακόμη παραιτούνται γιατί «έπεσαν οι κόκκινες γραμμές». Και αν συνεχίσει κανείς δεν θα αρκεί ο χώρος, δεν καταλήγει παρά μόνο σε ένα συμπέρασμα:
Τα πάντα στο βωμό της παραμονής στην κυβέρνηση ανεξαρτήτως κόστους για τη χώρα και τους πολίτες.
Ανεξαρτήτως αν με τις άνω πρακτικές βάλλεται ευθέως η δημοκρατία.
Και αυτός είναι ο πιο σοβαρός λόγος για να παραιτηθούν!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
