Το ενδεχόμενο είναι ανοικτό. Να είμαι εγώ ο αθεράπευτα προκατειλημμένος με καθετί που προβάλλει σκεπτικισμό έναντι ενός επενδυτικού σχεδίου; Να είναι δικό μου βίτσιο να τα βάζω με τις φωνές – βγαλμένες πάντα από τις ίδιες φωνητικές χορδές – προάσπισης των ιερών και οσίων του τόπου; Του ανέγγιχτου του φυσικού μας πλούτου;
Στη διαπάλη του εσωτερικού διαλόγου το ερώτημα δεν έχει κατάληξη. Είπα λοιπόν σήμερα να καταθέσω κάποια από τα δεδομένα.
Τι είναι χιακό περιβάλλον στις μέρες μας;
· μην είναι κατ’ αρχήν η διαχείριση των καθημερινών περιττωμάτων του πολιτισμού μας, των υπολειμμάτων του καταναλωτικού παροξυσμού, των σκουπιδιών μας;
· μην είναι οι άπειρες επεμβάσεις στη διαμόρφωση του τοπίου από τις παρακάμψεις οικισμών, τους αχρείαστους κόμβους, την αντικατάσταση των γεφυρών, τις εξωφρενικές διανοίξεις των υφιστάμενων δρόμων;
· μην είναι η εγκατάλειψη της υπαίθρου, που συνεπάγεται εδώ και δεκαετίες το φυσικό μαρασμό της;
Για όλα τα παραπάνω γιατί βουβάθηκαν, πέρα από μια – δυο ανακοινώσεις για τα μάτια του κόσμου, όσοι κινούν γη και ουρανό για να αποτρέψουν την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών; Γιατί δεν διοργανώνουν ειδικές ημερίδες, δεν δημιουργούν σελίδες διαμαρτυρίας στο διαδίκτυο, δεν προχωρούν στη συλλογή υπογραφών;
Πιστεύουν, ίσως, ότι το φύτεμα μιας ανεμογεννήτριας στο Αίπος μέσα σε 200 τ.μ. τσιμέντου έχει μεγαλύτερη επίπτωση από το χτίσιμο ενός νέου σπιτιού στην Ποταμιά με σύνολο εσωτερικών και εξωτερικών διαμορφωμένων χώρων επίσης 200 τ.μ.; Αυτό γιατί δεν το εμποδίζουν;
Ποιος ορίζει το μέγεθος των επιπτώσεων στο περιβάλλον; Ποιος θα μετρήσει αν η οπτική «όχληση» δέκα ανεμογεννητριών είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από τον καπνό που πνίγει τους πέριξ του εργοστασίου της ΔΕΗ χώρους, από την καύση των σκουπιδιών μας στους εν ενεργεία σκουπιδότοπους ή από την αλλοίωση της διαδρομής απ’ το Μερσινίδι ως τα Καρδάμυλα με σπορά κάθε 100 μέτρα κι ενός κόμβου;
Ποιος ορίζει ότι αλλοίωση του νησιωτικού χαρακτήρα της Χίου είναι οι ανεμογεννήτριες και δεν ήταν κάποιες δεκαετίες πριν οι πρόγονοι τους ανεμόμυλοι, που στην εποχή μας έχουν μετατραπεί σε τουριστικά αξιοθέατα;
Αν οι 200 «καθολικά» διαμαρτυρόμενοι διοχέτευαν μέρος της αξιοζήλευτης, όντως, ενεργητικότητα τους σε κάποια από τα παραπάνω μείζονα προβλήματα για την προστασία του χιώτικου περιβάλλοντος, θα βασάνιζε περισσότερο τη σκέψη μου ο προβληματισμός τους. Αν κάποιοι από αυτούς, μπορώ να πω και ονόματα, όταν ταξιδεύουν στα τουρκικά παράλια, στη θέα των εκεί ανεμογεννητριών δεν αναφωνούν «κοίτα ο πολιτισμός…» αλλά στη Χίο αλλάζουν τροπάριο, θα τους έδινα σημασία.
Τίποτα απ’ τα δυο δε συμβαίνει. Οι άνθρωποι διψούν να πάρουν μέρος σε αντιστασιακή δράση, είναι το απωθημένο τους, που η σύγχρονη ιστορία τους το στερεί ως τώρα. Κρατικοδίαιτοι στη συντριπτική τους πλειονότητα, ορίζουν ως εχθρό την ιδιωτική πρωτοβουλία, σε όποια μορφή εμφανιστεί. Και δίνουν το σύνθημα να πιάσουμε τα καριοφίλια μόλις μυριστούν ότι κάτι «ξενόφερτο» θα ταράξει την άπνοια μας. Για αυτό τον κομπλεξισμό αδυνατώ να τους πιστέψω και φτάνω στο σημείο να υποβιβάζω και τις δικές μου ενστάσεις επί τις επένδυσης. Για αυτό; Όχι μόνο, ακολουθεί και συνέχεια.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
