Η στάθμευση πάνω στα πεζοδρόμια της παραλιακής του Βροντάδου αποτελεί κάθε εποχή –ιδίως όμως το καλοκαίρι- μάστιγα για τους πεζούς, οι οποίοι στην κυριολεξία χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. “Μπρος γκρεμός - από την πλευρά της θάλασσας- και πίσω ρέμα” -από την πλευρά του
δρόμου. Και επειδή είναι αδύνατο να προτιμήσουν τον “γκρεμό” ύψους δυο-δυόμιση μέτρων, προτιμούν το “ρέμα”. Να βγουν δηλαδή μέσα στο δρόμο και να κινδυνέψουν από τα διερχόμενα τετράτροχα, προσπαθώντας να αποφύγουν τα σταθμευμένα επί του πεζοδρομίου.
Αναζητώντας τα αίτια του προβλήματος μπορεί κανείς να ανατρέξει στο παρελθόν. Η στάθμευση αποτελούσε ανέκαθεν την αιχμή του δόρατος της παραλιακής, που όμως πήρε επικίνδυνες διαστάσεις μετά την κατασκευή της διαχωριστικής τσιμέντινης νησίδας στο δρόμο, χωρίς πρώτα να εξευρεθεί η δέουσα λύση. Ας σημειωθεί ότι και το απέναντι πεζοδρόμιο, καταχρηστικά και υπό την ανοχή όλων, χρησιμοποιείται μόνιμα ως χώρος στάθμευσης των περιοίκων και των πελατών καταστημάτων. Όσον αφορά την τότε Νομαρχιακή Διοίκηση το ότι σε μεγάλο μήκος της οδού δεν ανύψωσε το πεζοδρόμιο, αλλά το άφησε στο ίδιο ύψος με το οδόστρωμα ή και χαμηλότερα από αυτό, αποτελεί σίγουρα μια αιτία κατάληψής του από οχήματα. Χωρίς αποτέλεσμα υπήρξε και η προσπάθεια, πριν λίγα χρόνια, να οριοθετηθεί το πεζοδρόμιο (περιοχή Αφανή Ναύτη-Παντελάκη) με πλαστικά κολονάκια. Μέσα σε ένα καλοκαίρι “θερίστηκαν” από τα οχήματα όλα και έμειναν κάτω μόνο οι βάσεις τους για να αποτελούν άλλη μια παγίδα -μαζί με τόσες άλλες- για τους πεζούς.
Άρα, χωρίς να απαλλάσσουμε την Τοπική ή την Περιφερειακή Διοίκηση από το μέρος της ευθύνης που την βαρύνει, πρέπει να φτάσουμε και στον παράγοντα που λέγεται “οδηγός αυτοκινήτου”. Δεν νοείται όπου βολεύει τον κάθε οδηγό να σταθμεύει το όχημά του πάνω στο πεζοδρόμιο, είτε για μικρό είτε για μεγάλο χρονικό διάστημα, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει παραπλήσιος χώρος στάθμευσης, για να κάνει το μπάνιο του στην παραλία που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το πεζοδρόμιο, για να πάρει τον καφέ του ή τα τσιγάρα του, για να καθίσει για τη μπύρα και το σουβλάκι του στο ακριβώς αντικρινό κατάστημα, για να επισκεφτεί συγγενικό του πρόσωπο στο ακριβώς απέναντι σπίτι. Ο πεζός δεν είναι μόδα που θα περάσει. Θα συνεχίσει να υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι που δε σκοπεύουν να αντικαταστήσουν τα πόδια τους με το αυτοκίνητό τους, όπως ήδη κάποιοι κάνουν. Άρα δικαιούται να έχει το δικό του δρόμο (τoπεζοδρόμιο), που κανείς δεν μπορεί να τον καταχραστεί είτε με όχημα είτε βάζοντας οποιοδήποτε εμπόδιο πάνω σ’ αυτόν και μάλιστα σε ένα δρόμο πυκνής και βαριάς κυκλοφορίας καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.
Έτσι, όσοι από τους πεζούς διεκδικούν το αυτονόητο, που δεν είναι άλλο από το να βαδίζουν με ασφάλεια πάνω στο πεζοδρόμιο της παραλιακής, προπηλακίζονται λεκτικά, “λούζονται” με κάθε λογής “κοσμητικά επίθετα” ή υφίστανται ειρωνικά ανόητα σχόλια και ψευτοπαλικαρισμούς απ’ όσους/όσες έχουν την αυθάδεια να ανακόπτουν τη διάβαση, θεωρώντας το αυτοκίνητό τους προέκταση της προσωπικότητάς τους, του ατομικού τους συμφέροντος, της φιλαυτίας τους.
Τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις μας καθορίζονται με κανόνες που αφορούν ολόκληρη την κοινωνία. Όμως, κάποιες ομάδες αυτοευνοημένων, έχουν μάθει να μεταποιούν τους κανόνες κατά “τα καλά και συμφέροντα”, δημιουργώντας πάντα τις εξαιρέσεις που τους βολεύουν προσωπικά. Τούτη η κοινωνία βαδίζει πια στα σκοτεινά και με τη λογική του “όποιος φωνάξει πιο δυνατά…”. Έτσι, πρέπει να καταλάβουμε τι είναι εκείνο που κάνει αυτού του είδους τον οδηγό να μη βλέπει πέρα από την εξυπηρέτησή του, χωρίς να λογαριάζει κανέναν και τίποτα. Έλλειψη κοινωνικής συμπεριφοράς; Απόλυτη ισχυρογνωμοσύνη; Θράσος; Αδιαφορία; Εκτόνωση; Ατομικισμός; Περιφρόνηση του κοινωνικού συνόλου και της συλλογικότητας;
Όλα μαζί και καθένα χωριστά, τα παραπάνω αποτελούν την αιτία του κακού, που παρακολουθούμε να αυγατίζει σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Σήμερα είναι η προκλητική και θρασύτατη κατάληψη των πεζοδρομίων με όσα αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του πεζού. Αύριο, μεθαύριο η κατάληψη θα εξελιχθεί σε βία, σε αλληλοσπαραγμό για ασήμαντη αφορμή κ.ο.κ. Η καταστολή μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Όσες κλήσεις παράνομης στάθμευσης και να δώσει η αρμόδια υπηρεσία σε τέτοιου είδους παραβάτες, που τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτούλης τους, που ηδονίζονται ταλαιπωρώντας τον πεζό, το φαινόμενο δε θα εκλείψει.
Έτσι, για να λυθεί το πρόβλημα, μια και καταλυτικές παρεμβάσεις εκ μέρους των αρμοδίων φορέων δε φαίνονται στο κομμάτι που τους αφορά, πρέπει να ακολουθηθεί ο δύσκολος δρόμος της μετατροπής του “εγώ” στο “εμείς”, της απαξίας στον πεζό σε σεβασμό, του ατομικού συμφέροντος σε συλλογικό, της περιφρόνησης σε αλληλεγγύη, της αδιαφορίας σε ενδιαφέρον, του θράσους σε μετριοφροσύνη, του παρορμητισμού και της επιθετικότητας σε κατανόηση. Υπάρχει άραγε διάθεση για κάτι τέτοιο σήμερα; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω. Πάντως, σε κάθε άλλη περίπτωση θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.-
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
