Μια αναφορά του πρώην υπουργού Οικονομικών Π. Δούκα (πρώην υπουργός και νυν… σπίτι του) στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ χθες, με εξέπληξε πολλαπλά. Πρώτα διότι δεν είχα φανταστεί ότι ο Δούκας… σκέφτεται! Δευτερευόντως διότι ο κ. Δούκας και ο κάθε Δούκας πολιτικός, αρχίζει να σκέφτεται μόλις οι συνθήκες ή ακόμη και ο λαός τον πετάξουν έξω από την πολιτική.
Είπε λοιπόν ο παραπάνω πολιτικός ανήρ σε άρθρο του με τον στομφώδη τίτλο: «Get Greece Back to Work. 90+ Προτάσεις για ένα Ελληνικό New Deal II», ότι θα πρέπει η πολιτεία να προσφέρει εργασία στους ανέργους, όπου το Δημόσιο έχει πρόβλημα, αλλά ξέχασε να διευκρινίσει με ποιο τρόπο θα πληρώνονται. Μίλησε για την ακρίβεια για κάποιο «επιμίσθιο».
Ο κ. Δούκας δια της προτάσεως του εξασφάλισε μερικά λεπτά στον τηλεοπτικό χρόνο, δεν κατάφερε όμως να προκαλέσει καμία συμπάθεια για την πρότασή του.
Αυτό βέβαια δεν είναι μόνο γνώρισμα του παραπάνω πολιτικού. Είναι των περισσοτέρων. Και προπάντων όσων με κάθε τρόπο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το επίδομα ανεργίας αποτελεί βιοποριστικό μέσο, σε πολλές περιπτώσεις και ισόβιο., προκειμένου οι νέοι και οι νέες που έχουν εξαθλιωθεί από την ύφεση να ανακουφιστούν.
Επιτρέψτε μου να θεωρώ το επίδομα ανεργίας την επιτομή της εθελοτυφλίας αλλά και της ντροπής ενός κράτους προς τους πολίτες του. Το σαθρό και σάπιο πελατειακό μας έθνος αποφάσισε μεταξύ άλλων ότι οι αμαρτίες του μπορούν να ξεπλυθούν μοιράζοντας ένα επίδομα σε χιλιάδες νέους και νέες, αντί να καταβάλει κάθε προσπάθεια να αναπτυχθεί ομαλά, να δώσει κίνητρα στους νέους να αναπτύξουν τις κλίσεις τους, το όραμά τους και εν γένει να συμπαρασύρουν έτσι προς την πρόοδο το κράτος ολόκληρο.
Μέσα από το «επίδομα ανεργίας» οι γενιές ανέργων έχασαν την δημιουργικότητα τους, την μαχητικότητά τους ακόμη και την φαντασία τους. Τολμώ να πω ότι στιγματίστηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και σε άλλες περιπτώσεις επαναπαύθηκαν, εγκαταλείποντας κάθε δύσκολη, ομολογουμένως για την εποχή μας, προσπάθεια να βρουν μια θέση εργασίας.
Αυτό το κράτος προκάλεσε διαχρονικά ένα χάος που επιτείνεται και λαμβάνει πλέον τραγικές διαστάσεις ως προς τους ανέργους του, άρα και ως προς τα επιδόματά του.
Γιατί να λέγεται επίδομα ανεργίας και όχι επίδομα εργασίας;
Αυτή η διαφορά των λέξεων αποβάλει αυτόματα κάθε αρνητική διάσταση στην έννοια της κρατικής βοήθειας.
Γιατί να δίνεται δωρεάν και όχι με μια μικρή υποχρεωτική συμβολή του ανέργου όπου το κράτος έχει πραγματικές ανάγκες;
Φανταστείτε μια κοινωνική λειτουργό άνεργη που λαμβάνει επίδομα και που θα μπορούσε να προσφέρει 2-3 ώρες από το χρόνο της σε κάποια υπηρεσία.
Φανταστείτε έναν ηλεκτρολόγο άνεργο που λαμβάνει επίδομα και που θα μπορούσε να προσφέρει 2-3 ώρες την εργασία του κάπου όπου υπάρχει ηλεκτρολογικό πρόβλημα.
Αυτό δεν είναι ντροπή και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια.
Θα ήταν ένας απόλυτος σεβασμός του κράτους προς την αξιοπρέπεια των πολιτών του και δη των ανέργων του, που θα μπορούν να νιώθουν ότι αν και χωρίς μόνιμη εργασία, μπορούν και προσφέρουν.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν πολιτικοί με όραμα ή πίστη στις δυνατότητες μας.
Διατηρώ όμως πάντα την ελπίδα, ότι τα υγιή τμήματα της κοινωνίας δεν έχουν ακόμη εκφράσει τις απόψεις τους, ικανές να ανατρέψουν ακόμη και την ύφεση.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
