Είπα να μην ανακατευτώ στο θέμα των ρουκετών για δύο λόγους: Ο πρώτος, διότι το έθιμο ούτως ή άλλως δεν θα το ζούσα εφέτος από κοντά (ήμουν στο εξωτερικό). Ο δεύτερος, διότι και οι δύο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους και «κάποιο» δίκιο! Και εξηγούμαι:
Ανεξάρτητα από την ιστορία του εθίμου, κάθε χρόνο επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη: ζημιές σε περιουσίες, ατυχήματα, μέχρι και δυστυχήματα. Και μιλώ με πόνο, διότι είμαι πρώην ρουκετατζής (ρουκετοποιός)*, ο οποίος 1 μήνα πριν το Πάσχα και κάποιες ημέρες μετά το Πάσχα έφτυνα… κάρβουνα με τα πτύελά μου από τη σκόνη και την κάπνα που ανέσαινα, λόγω του γεγονότος ότι κάναμε τις ρουκέτες κυνηγημένοι από το νόμο σε κλειστούς και απόκρυφους χώρους! Τα οικονομικά μας ήταν… «μη ρωτάς» (δεν υπήρχαν χορηγοί, πέραν των συγγενών) και το τελικό αποτέλεσμα ήταν από 80-150 ρουκέτες για τους… μικρομεσαίους (Σιδερή μ’ακούς;). Η προετοιμασία συμπεριελάμβανε τις «δοκιμές» του υλικού2 μέχρις ότου επιτύχομε το… επιθυμητό αποτέλεσμα. Η «διχόνοια» μεταξύ των ενοριών στη χειρότερη περίπτωση δεν περνούσε το μήνα και τα ευτράπελα μας ομόρφαιναν τη ζωή. Οι αυτοσχέδιοι ποιητές… πολλαπλασιάζονταν, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει στη μνήμη μας ρίμες3 που μας θυμίζουν φανταστικά τις περισσότερες φορές γεγονότα: «Μια ρουκετιά ερρίξανε από το καντουνάκι4, κι επήγε και εκάνεψε του Διάκου5 το μουστάκι»!... Ο Κουνινάκιας6, ο Διάκος ο Σωτήρης, ο Νταρντιλής6 κ.α. έχουν μείνει στις μνήμες μας με γλυκές αναμνήσεις.
Μπορώ να γράφω με τις ώρες για το έθιμο. Συμφωνώ με πολλά και διαφωνώ με άλλα τόσα. Είναι γεγονός ότι πρέπει να μπει κάποια τάξη: δεν είναι δυνατό το «υλικό» να είναι ανεξέλεγκτο και τα «καλούπια»7 όσο μεγάλα θέλει ο κάθε ρουκετατζής. Δεν είναι δυνατόν να ρίχνει κάποιος τις ρουκέτες του από όποιο σημείο θέλει (ρουκετοσύρτες8 ελεγχόμενοι). Δεν είναι δυνατόν οι περίοικοι κάθε χρόνο να ζουν την «τραγωδία» τους φοβούμενοι τα χειρότερα.
Με τον Σιδερή (Ισίδωρος Καστάνιας, παιδικός φίλος και συνάδελφος) κάναμε τις 80 ή τις 100 ρουκέτες μας, τις ρίχναμε από την ταράτσα της θείας του της Δροσίας εναντίον της Ερυθιανής**, και την άλλη μέρα μετρούσαμε τις ζημιές στο ρολόι της Παναγιάς και τα σημάδια στον κουμπέ (τρούλο) του Αγίου Μάρκου.
Και στο «δια ταύτα»: Είναι απαράδεκτο να καταργηθεί το έθιμο («πονάει κεφάλι… κόψει κεφάλι»;)! Ασφαλώς και χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, όμως πέρα από την κοινή λογική και τη νομοθετική κατοχύρωση χρειάζεται να μπει και κάποια τάξη!...
Πολλοί (όλοι σχεδόν) οι αρθρογράφοι γράφουν για τον «ρουκετοπόλεμο» του 2017. Ο επώνυμος Κινέζος που μας επεσκέφθη, ανέφερε ότι είδε το έθιμο στο πρόσφατο παρελθόν μέσω του CNN!... Ασφαλώς και οι θιγόμενοι δεν θα έχουν αντιρρήσεις να επαναληφθεί το έθιμο υπό ωρισμένες προϋποθέσεις. Ιδού λοιπόν «πεδίον δόξης λαμπρόν» μια θεσμοθετημένη επιτροπή να αρχίσει από εφέτος (από αύριο, αν είναι δυνατόν) την προετοιμασία για του χρόνου, αν είμαστε καλά!...
Κύριε Δήμαρχε, Μανώλη Βουρνού, μ’ακούς; Στη διάθεσή σου αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι!...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
