Με την πρώτη επίσκεψή μου στο Μουσικό Σχολείο της Χίου και την τόσο σωστή τοποθέτησή του απέναντι στον θρίαμβο της μεγαλόπρεπης θέας σκέφθηκα πως ήταν σοφή η επιλογή το τόπου, που λειτουργεί σαν ένα καμβάς, πάνω στον οποίο τα παιδιά θα κεντούσαν τις κοινωνικές, τις καλλιτεχνικές και τις γνωστικές ευαισθησίες τους.
Γιατί, όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του συγκρίνοντάς τον με τη φύση, τη μεγάλη μητέρα και το πρώτο υπόδειγμα κοινωνικής συμπεριφοράς και αρμονίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμασαν τη φύση, στη μεγάλη της κλίμακα «κόσμο», που σημαίνει Τάξη, Διάταξη, Σύστημα. Χωρίς τάξη, χωρίς ένταξη μέσα στο σύστημα (είναι προφανές πως οι λέξεις «τάξης», «σύστημα» εδώ δεν χρησιμοποιούνται με την έννοια που νοηματοδοτούν σήμερα) του κόσμου, το μεγάλο οικοσύστημα, η επιβίωση ενός είδους - και όχι μόνο του ανθρώπινου - είναι αδύνατη.
Αυτός εξ’ άλλου δεν είναι και ο λόγος που τα αριστουργήματα της τέχνης δημιουργήθηκαν σε περιβάλλοντα που αποθεώνουν τη φύση όπως τα μνημεία των αρχαίων Ελλήνων;
Έτσι αν λάβουμε υπ’ όψιν και την εξαιρετικής (από ό,τι φαίνεται εκ του αποτελέσματος) κατάρτισης και ενδιαφέροντος των καθηγητών, οι επιδόσεις των εφήβων του Μουσικού Σχολείου φαίνονται απόλυτα προβλέψιμες.
Με αφορμή την εκδήλωση που συνδιοργανώθηκε από το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Μουσικό Σχολείο Χίου, με την ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μουσικής στις 21 Ιουνίου, νοιώσαμε ακόμα μια φορά της ευφορία και την πληρότητα εκείνη που προκαλεί η σκέψη πως τίποτα δεν χάθηκε..
Γιατί απέναντι στα υστερικά ουρλιαχτά στα ριάλιτυ σόου, στο κάψιμο των σχολικών βιβλίων, στις πυρπολήσεις και τις καταστροφές των καταλήψεων, στην υποβάθμιση των σχολικών εγκαταστάσεων, έρχονται τα παιδιά αυτά να μας θυμίσουν ότι η «μαγιά» του Μακρυγιάννη λειτουργεί με καταλυτικό τρόπο.
Η παρουσίαση εδαφίων από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε υπέροχη συνεργασία με τους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς των παιδιών και των καθηγητών τους, στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης, καθώς και οι εκτελέσεις κλασικών - και όχι μόνο - μουσικών θεμάτων στο δεύτερο μέρος, μας άφησαν άφωνους.
Αλλά εκείνο που συγκίνησε ιδιαίτερα ήταν η απόδοση των εδαφίων από την Αντιγόνη… Χωρίς καμιά υπερβολή, χωρίς στομφώδη τραγικότητα, με απαράμιλλη σεμνότητα και ήθος, τα παιδιά επικοινωνούσαν απόλυτα με τα λόγια του μεγάλου τραγικού και προκαλούσε ανατριχίλα ο άμεσος τρόπος εκφοράς τους.
Τα παιδιά δεν απήγγελλαν. Ένοιωθαν και νοιώθαμε και εμείς μαζί τους τα υψηλά νοήματα που εξημέρωσαν την αγριότητα και έγιναν το θεμέλιο ενός πολιτισμού βασισμένου στην κοινωνία της αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης, της αγαπητικής ανθρώπινης συνύπαρξης και τρόπου ζωής.
Δεν ξέρω γιατί με πιέζει η ανάγκη να μιλήσω ιδιαίτερα για ένα παιδί, που ακόμα και αυτή τη στιγμή (μετά από 20 και πλέον ημέρες) με συγκινεί η θύμηση της παρουσίας του. Είναι, από ό,τι συμπέρανα διαβάζοντας το πρόγραμμα, η Α. Μπογρή. Η συνολική παρουσία της, το ήθος, η σεμνότητα και η αποφασιστικότητα καθώς μετέφερε τα λόγια του Σοφοκλή σε μας, με κάνει ακόμα και αυτή τη στιγμή να ανατριχιάζω. Παιδιά σας ευχαριστούμε για την ελπίδα και το φως.
Μας μεταφέρατε τη δόνηση που νοιώσατε μελετώντας τα αθάνατα κείμενα της αρχαίας Ελληνικής σκέψης.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
